در بستر جامعه ای که با عاملیت امپریالیسم امریکا، با حاکمیت طالبان، با حضور داعش و با ایفای نقشِ سایر بنیادگرایانِ مرتجعِ منطقه، در افغانستان مهیا گردیده است، هر روز فاجعۀ انسانی تازه ای را انتظار می کشیم.
وعده رهایی زنان توسط امپریالیست های آمریکایی در اشغال خونین افغانستان، وعده دروغینی بود که زنان با گوشت و پوست خود آن را لمس کردند.
طالب با مواجه شدن با مبارزه زنان افغانستان در ۹ ماهی که در قدرت بوده است به این نتیجه رسیده که به آسانی نمی‌تواند زنان افغانستان را کنترل کند، در نتیجه از این طریق می‌خواهد که مردان خانواده را با زور و تهدید در خدمت خود بگیرد.
شعار نان؛ کار و آزادی زنان مبارز کابل جرقه امید را به دل همه انسان های آزادی خواه ایجاد کرد. مبارزات زنان افغانستان علیه رژیم و حکومتی بود که قصد داشتند مثل دوره قبل شان زنان را بدون جنجال و دردسر از سر راه شان برداشته و با خیال راحت با افکار پوسیده و ضد زن شان حکومت کنند.
از دیدن این صحنه بسیار منقلب شدم. چرا باید این بچه های کم سن و سال به جای داشتن زندگی خوب و شاد و به جای خنده و شادی به این وضع دچار شوند؟
سیر پیوستن و همدلی زنان افغانستان و اعلام حمایت و پشتیبانی زنان در گوشه و کنار جامعه با این مبارزات پتانسیل بالای مبارزاتی است که در دل جامعه نهفته است.
هرچند با روی کار آمدن طالب‌ها تمام اقشار جامعه آسیب دیدند، اما در میان همه گروه ها و اقشار زنان و نسل دانشگاهی بیش ترین آسیب ها را متحمل شده اند.
ستم بر زنان بشکل عریان تر و گسترده تر اعمال می شود و همه اختیارات زنان و دختران نسبت به بدن شان از آنها گرفته شده است.
ما دستگیری تمنا زریاب پریانی و همه فعالین زن بازداشت شده را به شدت محکوم می کنیم و خواهان آزادی بدون قید و شرایط آنان هستیم. ما از همه نیروهای آزادیخواه، مترقی و انقلابی می خواهیم که برای آزادی همه فعالین زنی که به دلیل تن ندادن به احکام و قوانین ضد زن طالبان بازداشت و زندانی شده اند، بکوشند.