راه صحیح مبارزاتی زنان، مخصوصا زنان افغانستان، این است که بجای مبارزه از راه دین؛ علیه حکومت مذهبی، علیه هر گونه دخالت گری مذهبی در زندگی زنان، برای سرنگونی تمامیِ نظام های زنستیز، طبقاتی و پدر/مرد سالار و برای رسیدن به یک جهان عاری از هر نوع ستم و استثمار مبارزه کنند!
صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) می‌گوید که در افغانستان یک سوم زنان در خارج از مراکز صحی زایمان می‌کنند.
«زن» بودن و «ایستادن بر سر آرمان» های خود، جرم نابخشودنی زینب است که او را حتی از همان حقوق ناچیز و قطره چکانی موجود در زندان هم محروم می سازد!
رهایی زنان افغانستان و تمامی اقشار تحت ستم؛ تنها با مبارزات متشکل و آگاهانۀ زنان و تمامی اقشار تحت ستم است که می تواند واقعیت پیدا کند!
تصنیفی قدیمی بنام « آفتاب به سر درخت ناربندان» که از قدمتی ۱۵۰ ساله برخوردار است و با تاریخ مشروطه و مبارزۀ ضد استبدادی مردم عجین شده است.
شریفه را همچون بسیاری دیگر از زنان و مردان بیدار دل جامعه، به بند کشیدید، شکنجه و تهدید نمودید و برایش حکم اعدام نوشتید تا به خیال خام خود نه تنها او را خاموش سازید، بلکه با ایجاد رعب و وحشت، افکار بلند او را از فکر و قلب میلیون ها انسان بیدار دل و عدالت جو، بروبید؛ ذهی خیال باطل
عدم حمایت طالبان از ورزشکاران زن افغانستان که در المپیک پاریس
همراهی با این زنان شجاع در این مبارزه، ضرورت تاریخ و انتخاب سمت درست مبارزه است!
دهن کجی زنان به این جو سرکوب و ارعاب، جنگی است که هویت مذهبی و اقتدار پوشالین جمهوری اسلامی را هر روز بیشتر به خطر انداخته و کلیت نظام را وحشت زده نموده است!