اعتراضات دروغین و اشک های تمساح این حامیان اصلی تروریست هایی مانند طالب، برای رسانه ها و لابی گران آنها جذاب است نه برای مردم جهان و زنان.
صمد تنها ۲۹سال زندگی کرد ولی طی زندگی پربارش، در جایگاه انسانی درد آشنا و انقلابی، یک آموزگار، منتقد اجتماعی، داستاننویس، مترجم و محقق علوم تربیتی، اجتماعی و فولکلور زبان ترکی؛ خدمات ارزنده ای را به جامعه ارائه کرد و جاودانه شد.
جسارت زندانیان سیاسی بویژه زنان زندانی سیاسی که مبتکر به راه انداختن کارزار سه شنبه های اعتراضی به حکم اعدام ستودنی است.
زنان زندانی سیاسی بارها و بارها با اعتراضات شجاعانۀ خود، جسارت را در دوسوی میله های زندان، تکثیر کرده و اقتدار پوشالین حکومت را در مرعوب و ساکت ساختن جامعه آشکار ساخته اند!
برای پایان دادن به این موج دیوانه وار اعدام در ایران، اولین گام، سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی است!
اعدام ننگ بشریت است ننگ بر حاكمیتی كە برای بقا بە دنبال گردن برای طناب دارش می گردد.
راه صحیح مبارزاتی زنان، مخصوصا زنان افغانستان، این است که بجای مبارزه از راه دین؛ علیه حکومت مذهبی، علیه هر گونه دخالت گری مذهبی در زندگی زنان، برای سرنگونی تمامیِ نظام های زنستیز، طبقاتی و پدر/مرد سالار و برای رسیدن به یک جهان عاری از هر نوع ستم و استثمار مبارزه کنند!
صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) میگوید که در افغانستان یک سوم زنان در خارج از مراکز صحی زایمان میکنند.
«زن» بودن و «ایستادن بر سر آرمان» های خود، جرم نابخشودنی زینب است که او را حتی از همان حقوق ناچیز و قطره چکانی موجود در زندان هم محروم می سازد!
رهایی زنان افغانستان و تمامی اقشار تحت ستم؛ تنها با مبارزات متشکل و آگاهانۀ زنان و تمامی اقشار تحت ستم است که می تواند واقعیت پیدا کند!