زنان معترض افغانستان، به جای چنگ زدن به دامان امپریالیست ها که هم خود بانی و حامی طالبان می باشند، و هم خود در زن ستیزی و دیگر ستیزی و فاشیسم مقام اول را دارند؛ باید که هوشیارانه دوست و دشمن و حامیان و لابی گران دشمنان شان را شناخته و مبارزه درستی را به پیش ببرند.

هنر در عرضه به جامعه است که مفهوم اجتماعی پیدا می کند و مانند هر پدیدۀ اجتماعی دیگر، بار طبقاتی داشته و در صف بندی های اجتماعی جایگاه خود را نشان می دهد.

ریاست جمهور، نمایندۀ سیاسی طبقۀ حاکم است و طبیعتا در کشور سرمایه داری امپریالیستی امریکا انتظار نمی رود کسی بر مسند این مقام بنشیند که هدف سیاست هایش تأمین منافع طبقات فرو دست باشد؛ اما از آنجا که اکثریت رأی دهندگان از همین طبقات فرودست می باشند، مرسوم بوده که ریاست جمهورهای پیشین برای مقبول جلوه دادن خود و جلب حمایت رأی دهندگان، حداقل در تبلیغات انتخاباتی و در سخنرانی ها، مدعی ایجاد شرایط رفاهی برای آحاد جامعه باشند. روی کار آمدن مجدد سیاستمداران راست در اروپا و فاشیستی چون ترامپ در امریکا که حتی خود را به حفظ چنین ظاهری مقید نمی دانند، نشانه ای بارز از رشد وقیحانۀ راسیسم و فاشیست سرمایه داری است که در نبود آلترناتیو انقلابی در صحنۀ سیاسی جهان، دیگر برای تاخت و تاز بی پرده و تشدید ستم و استثمار، برای خود محدودیتی قائل نیستند.

اعدام دست‌کم ۸۷ زندانی طی ماه گذشته میلادی در ایران! این رقم نسبت به همین دوره زمانی در سال گذشته دست‌کم ۱۳ مورد و معادل ۱۷.۵٪ افزایش داشته است. این در شرایطی است که سال گذشته میلادی هم جمهوری اسلامی با اعدام دست‌کم ۹۰۱ نفر رکورد دار اعدام در جهان بوده است.

خشم ما از سلاح شما قوی تراست و مصمم هستیم که کلیت نظام ستم و استثمار شما را در زباله دان تاریخ دفن کنیم! با همین انگیزه است که مبارزۀ ما ادامه خواهد داشت و در تداوم خود ارتقا یافته و به سلاح تشکل و خط انقلابی مسلح خواهد شد.

نگار دباغی، نوجوان ۱۷ ساله‌ای که به اتهام شعارنویسی بازداشت شده بود، با انتشار ویدیویی، ضمن اعلام اینکه اظهار پشیمانی نکرده است، از مردم خواست که اجازه ندهند دادگاه او در سکوت خبری برگزار شود. او برای رسیدگی به اتهاماتش در تاریخ اول اسفند ۱۴۰۳ به شعبه هشتم دادگاه انقلاب تبریز احضار شده است. صدای نگار و تمامی زنان و مردان جسور و معترضی باشیم که برای اینکه همۀ ما بتوانیم در فضایی عاری از اختناق و ستم و استثمار نفس بکشیم، صدای ما بوده اند و به این جرم زیر تیغ نظام زنستیز و فاشیست جمهوری اسلامی قرار دارند!

به دنبال افزایش فقر و بیکاری در افغانستان، بسیاری از زنان برای تأمین نیازهای اولیه زندگی، ناچار به فروش موی خود شده اند. از آنجا که زنستیزی بخشی از هویت حکومت های اسلامی و حجاب اجباری نماد آن است؛ مرتجعین طالبان نه تنها با این رفتارها، شدت انزجار شان از زن و هنر نشان را می دهند، بلکه می خواهند به زنان پیام برسانند که ما برعلاوه محو شما از اجتماع و حبس تان در پستوی خانه، هرچه که مربوط به شما اند را نیز از دید عموم محو می کنیم.

رهایی زن، رهایی جامعه است. مبارزه با فرهنگ منحوس مردسالاری و حق مالکیت بر بدن زن، گامی است برای ارتقای کل جامعه به سمت زندگی عاری از ستم و استثمار ؛ و سرنگونی حکومت جمهوری اسلامی که با تمام قوا، به تحکیم این فرهنگ متعفن، کمر همت بسته است؛ اولین قدم در این راه می باشد.