هیچ فیلمی نمی تواند اوج درماندگی این مردم ستمدیده که همه هستی خود را در اثر یک سیل از دست داده اند به تصویر کشد.
در جهان کنونی و سیستم طبقاتی حاکم که هر چیز به کالا بدل شده است، جنسیت زن که توسط مرد کنترل می شود نیز به کالا تبدیل شده و از طریق اشاعه فرهنگ پدرسالارانه تقویت و در تار وپود جامعه اشاعه می شود.
خیزش آبان صدای رسای میلیون ها نفر از توده های کارگر و زحمتکش شهر و روستا بود که جان اشان به لب رسیده و چیزی برای از دست دادن ندارند
موضوع حجاب اجباری به عنوان مرکز خشونت دولتی علیه زنان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
افشای سیاست‌های جنایتکارانه رژیم در زندان‌ها و مبارزه برای آزادی همه زندانیان سیاسی جزئی مهم از مبارزه در خدمت به سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی است.
زنان ماشین جوجه‌کشی نیستند که با سلاح قانون وادارشان کنی تا برنامه‌ریزی‌های خرد و کلانِ جمعیتیِ سرمایه‌داری را در جهت استراتژی‌های اقتصادی و سیاسی‌شان تسهیل کنند
زنان و مردان مبارز و انقلابی، آزادی خواه و مترقی، با خلق افکارعمومی و افشای تمامی جنایات رژیم جمهوری اسلامی، خواهان آزادی بدون قید و شرط همه زندانیان سیاسی هستند.
امروز صبح، نوید را بعد از شکنجه‌های جسمی و روحی، بعد از اعتراف گیری‌های اجباری توسط تیر خلاص زدندهای جمهوری اسلامی، طناب‌دار را به گردن‌اش انداختند و او را به قتل رساندند. نوید را از ما گرفتند، اما آرزوهای نوید را که ساختن جامعه‌ای بدون ستم و استثمار بود را نمی‌توانند اعدام کنند و از ما بگیرند.
متن کامل نامه زندانی سیاسی گلرخ ایرایی:اینجا در زندان قرچک ورامین بزرگترین زندان زنان خاورمیانه، زندگی جریان ندارد و این تمام حرفی است که می‌توان زد. اینجا عمق فاجعه‌ای است که تکیه زنندگان بر مسند قدرت، توصیفش را سیاه‌نمایی می‌خوانند. آینه تمام نمایی از جامعه استبدادزده‌مان؛ اینجا بخشی از زندانیان تمام وقت خود را به بطالت می‌گذرانند و دقیقا هیچ کاری برای انجام دادن ندارند و به همین منوال مدت حبس‌شان که گاه چند سال است سپری می‌شود و کسی به این بازتولید بزه اهمیتی نمی‌دهد.
اندوه از دست دادن سحر و هزاران سحر دیگری که در زندان ها، در کوچه و خیابان و حتا در خانه های شان زندگی و روزشان به صبح روشن تبدیل نشد را باید به خشمی سوزان برای ادامه مبارزه تا سرنگونی انقلابی رژیم زن ستیز و جنایتکار جمهوری اسلامی بدل کنیم.