اگر بیست سال پیش، توحش طالبان علیه زنان سوژه داغ رسانه‌های غربی می‌شد تا کیلو کیلو بمب بر سر روستاها و همین زنان و کودکان بیاندازند، بیست سال بعد منافع‌شان دیکته کرد که از طالبان چهره‌ای «میانه‌رو» و «تغییرکرده» بسازند و برایشان فرش قرمزی جهت «انتقال مسالمت‌آمیز قدرت» پهن کنند. این است آینده نیروهای سیاسی آویزان به قدرت دولت‌های خارجی و این است تصویر فردای کسانی که امروز در کنار پمپئو و بلینکن می‌ایستند و از آنان طلب رهایی زنان ایران را می‌کنند.

اگر بیست سال پیش امپریالیست های آمریکائی و متحدین اش وعده رهایی زنان و نابودی طالبان را با اشغال خونین و کشتن هزاران هزار نفر و آواره کردن خیل عظیمی از مردم پیش بردند، امروز با فرش قرمز به استقبال طالبان و قدرت گیری اش رفتند.

ترانه متحد شو؛ پیام مبارزه با گروه تروریستی طالبان را در آن اعلام میکند، یکشنبه ۲۴ مرداد ۱۴۰۰ همزمان با سقوط کابل منتشر شد.

غنی مزدور از ترس افتادن به دست طالبان فرار می کند، اما مردم ستمدیده خصوصا زنان زیر چکمه های بربرهای طالبان باقی می مانند!