.پیشبرد طرح افزایش «جوانی جمعیت» نه از موضع قدرت، بلکه نتیجه ضعف و شکست ایدئولوژیک رژیم است.

تهيدستان در خيزش دی ۹۶ و آبان ۹۸ با طرح شعار «اصلاح طلب، اصول گرا، ديگه تمومه ماجرا»، «جمهوری اسلامی نمي‌خواهيم، نمي‌خواهيم» خط بطلان را بر کل نظام حاکم کشيدند و راه را برای سرنگونی انقلابی هموار کردند.

اردوغان از همان ابتدای قدرت‌گيری با جمله معروف‌ش «هر سقط جنين يک کشتار است»، حمله به زنان و دستاوردهای جنبش زنان را آغاز کرد و از آن زمان تا کنون تلاش کرده فرهنگ و سنت‌های مذهبی و پدر سالارانه را در جامعه اشاعه دهد.

دلیل تشدید ستم بر زن را در قانون اساسی دولت اسلامی افغانستان بروشنی، دیده می‌توانیم. قانون این دولت قتل ناموسی را مجاز می‌داند تا به این وسیله نقش اجتماعی زنان را تضعیف نموده و آن‌ها را بی‌ارزش و خوار نماید.

قتل ناموسی یکی از اساسات و پایه‌های ستمگری بر زنان است که به وسیله آن اقتدار مرد تثبیت و ستم بر زن تحکیم می‌گردد.

یکی از پر جنجال‌ترین کتاب‌های نوال کتابی است که در سال ۱۹۷۲ به نام «زن و سکس» نوشت. در این کتاب با صراحت و با جرئت از سکس، جسم زن، اعضای تناسلی زن، بکارت زن و… سخن گفت و این گونه جامعه پدر سالار را به نقد کشید.

جهان امروز به حدی به تمرکز ثروت و سرمایه رسیده که دارائی فقط ۴ نفر از ثروتمندترین افراد در سطح جهان، برابر با ۵۰ درصد نداری اهالی کره خاکی است. در چنین جهانی، حتی انسان هم خرید و فروش می‌شود. سرمایه‌گذاری در کارخانه تولید انسان (خریدن رحم) و تصاحب کالای تولیده شده توسط این کارخانه (نوزاد)، چهره کثیف و ضد زن سرمایه داری جهانی را هر چه بیشتر عریان می‌نماید.
تولید این «کالا» از طریق «رحم اجاره ای» ابعاد بین المللی به خود گرفته است. این عمل جدا از پرخطر بودن آن، انسانی‌زدایی از زن (از طریق تبدیل مستقیم آن به ماشین تولید مثل) را به مرحله‌ای کیفیتا تشدید یافته رسانده است.