هزاران مادری که در خاوران ها همان جایی که یک نسل از مبارزین و انقلابیون در گورهای دستجمعی به فرمان رئیسی جلاد و هیئت مرگ و کل نظام جنایتکار جمهوری اسلامی بدنبال مزار عزیزان شان بودند.
به یاد ژینا، نیکا، سارینا، حدیث، یلدا، ندا، مینو، شیرین، غزاله، آیلار، فرشته، اسراء، حنانه، ستاره، مهسا، کبری، مائده، عاطفه، دنیا، نسرین، نسیم، مونا، پارمیس، مهناز، زلیخا، هستی، زربی‌بی، مریم و ... متن و تصویر، باز نشر از کانال تلگرامی: «اتحاد بازنشستگان»
اعتراض دانشجویان در مراسم فارغ التحصیلی در دانشگاه هاروارد آمریکا، به نسل‌کشی فلسطینیان در غزه! این نیز یکی از هزاران شکل از اعتراضات میلیونی مردمی در سراسر جهان علیه این نسل کشی است! حملات اسرائیل به رفح و ادامۀ نسل کشی در غزه و همزمان سیل کمک های تسلیحاتی غرب برای پشتیبانی از این حملات؛ اعلام وقیحانه و مکررِ جنگ خونبار علیه بشریت از سوی صهیونیسم وامپریالیسم جهانی است. این نسل کشی، بی طرف ندارد! ما، باید نشان دهیم که کدام طرف ایستاده ایم!
روایتی که گوشه هایی از تاریخ خونبار حکومت زنستیز و فاشیست جمهوری اسلامی را به تصویر می کشد! تصویر حکومت جنایتکاری که برای تثبیت حکومت نو پای خود تلاش کرد با قتل عام خیل عظیمی از زندانیان سیاسی طی دهۀ ۶۰ و خاموش ساختن ستارگان پر فروغ آسمان کشور، یک شکاف نسلی عمیق در بین نیروهای پیشرو ایجاد کرده و جوانان و نوجوانان را از انتقال علم انقلاب و تجربیاتِ مبارزاتی یک نسل از بهترین فرزندان این جامعه، محروم سازد!
کور خوانده‌اید ما شروع شورشیم!
از اولین ساعاتی که خبر سقوط هلی کوپتر رئیسی، قاتل هزاران زندانی سیاسی ۶۷ و رئیس جمهور نظام اعدام و کشتار، پخش شد؛ مردم در سراسر کشور، شادی و مسرت خود را با جشن و پایکوبی گسترده نشان دادند. اگر چه رئیسی تنها یکی از مهره های منفور و جانی این نظام فاشیست و سرکوبگر بود و شادی واقعی مردم با سرنگونیِ انقلابی کلیتِ این حکومت منحوس و به پای محاکمه کشیدن تک تک آنان است که کامل می شود؛ ولی مردمی که دادخواه خون ده ها هزار از بهترین و مبارزترین فرزندان خود هستند، حق دارند که در مرگ هر یک از این عاملین و آمرین کشتار عزیزانشان، شادی و پایکوبی کنند. «در پایان حتی اگر یک نفر از ما زنده بماند بر سر گور تک تک شما خواهد رقصید.»
تنها حضور و تردد این زن جسور بدون حجاب اجباری در شهر، مبارزه ای شجاعانه است برای به سخره گرفتن قدرت نمایی های وحشیانۀ حکومت و به مصاف طلبیدن آن؛ اما او همزمان، با حمل یک ساک دستی پارچه‌ای که روی آن نوشته شده «توماج یک ملت است، ملت را آزاد کنید»؛ شهامت، حضور و نقش فعال زنان را در همۀ عرصه های مبارزاتی آشکار می سازد.