نه سلطنت نه رهبری دموکراسی برابری، هر یک نفر کشته شه هزار نفر پشته شه ! زنان مبارز بلوچ هم تحت ستم و استثمار غیر قابل تصور در طول سلطنت پهلوی ها و جمهوری اسلامی بوده اند و هم به خاطر ملیت شان نیز به آنان ستم وحشیانه اعمال شده و مضاف بر اینها تحت ستم جنسیتی نیز قرار دارند. ادغام ستم طبقاتی، ملی و جنسیتی از زنان در بلوچستان کوردستان و... نیرویی مبارزه جو ساخته است. نیرویی که به کمتر از سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و تغییرات ریشه ای تن نمی دهد. جمعه ۲۳ دی زاهدان
بتول حسینی، مادر بهنام محجوبی که در زندان توسط آدمکشان جمهوری اسلامی بقتل رسید، با انتشار ویدئویی در اینستاگرامش، می‌گوید: بهنامم رو به دلیل مبارزه با فساد و ظلم و رسوا کردن ظالمان، در زندان اوین بقتل رسوندند. با هر بار اعدام فرزندان مظلوم و بی‌گناه ایران، انگار بهنامم رو دوباره ازم می‌گیرند و هر مادری رو که داغدار می‌کنند آتش درونم را زیاد می‌کنند و من سعی می‌کنم که همیشه صدای آنها باشم. اگر برای ۸۰ میلیون ایرانی طناب دار ببافید، باز هم بدانید که ملت شریف ایران، پیروز میدان‌اند. مادران دادخواه را دیگر گریه و شیون و زاری، نیست که آرام می سازد. بتول حسینی هم مانند بسیاری از مادران دادخواه، ادامۀ مبارزه تا سرنگونی نظام ستم و استثماری که نابودی اش، هدف فرزندان جانباختۀ آنان بود؛ را برای رسیدن به آرامش برگزیده است!
گفت فرزاد کمانگر، به لیلاها تو سنگر گفت فرزاد کمانگر، به لیلاها تو سنگر چه شاه باشه چه رهبر، مرگ بر ستمگر از هیرکانی تا کارون، حلب شلمچه خان شیخون خط می‌کشیم رو این خط خون، اینجا و اکنون پامنبر تک صدایی، جنگ تعصب جدایی بی‌دین یهودی بهایی، یه عمر تنهایی آتیش به بال پرواز، سی مرغو کرده همساز تا قله‌های روشن، به رمز این آواز نترسید نترسید، ما همه با هم هستیم بترسید بترسید، ما دیگه با هم هستیم زن زندگی آزادی، صلح و امید و شادی زن زندگی آزادی، صلح و امید و شادی
این پیام را زنان بلوچ می دهند! زنانی که که علاوه بر همه ستم هایی که بر همه مردم ایران طی ۴۴ سال گذشته تحمیل شد، یکبار دیگر هم به دلیل «زن» بودن و یک بار دیگر هم به دلیل «بلوچ » بودن تحمل کرده اند!
اسما بلوچ خطاب به جریانات و رسانه‌هایی که آگاهانه شعارهایی هم چون مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر که مردم بلوچ فریاد زدند را سانسور و بایکوت می‌کنند، افشا می کند. زنده باد اتحاد داوطلبانه ملیت های تحت ستم!
محمد حسن ترکمان دانشجوی اصفهانی بود که در بابل درس می خواند و در اعتراضات ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در ۲۶ سالگی در بابل با تیراندازی نیروهای امنیتی کشته شد. مادر دادخواه او در توییتی چنین نوشت: من به تنهایی یک ارتشم ارتشی که دنیا هم حریفم نیست، گفته بودم به دنیا بگویید: من مادر محمد حسن ترکمانم، آتشفشانم که میسوزانم ولی سوخته نمیشوم، من سربازی جان برکفم، امروز من خطرناکترین موجود روی زمینم، امروز من فریادم، فریادی برای خونخواهی فرزندم، گفته بودم به دنیا بگویید: اسم مرا خوب به خاطر بسپارد، قدرتی خواهم شد که دیکتاتورها از شنیدن نامم لرزه براندامشان بیوفتد، محکم تر و استوارتر پیش میروم، من مادرمحمدحسن ترکمانم محمد حسن را کشتند چون بی تفاوتی در مقابل جنایت و ستم را خیانت به مردم و شراکت در جنایت می دانست! بترسید، از تیر خشم چنین مادران استواری که به داد خواهی برخواسته اند! بترسید از ملتی که همه دادخواه اند!
در اتوبان حکیم؛ به مناسبت سومین سالگرد حملهٔ موشکی سپاه تروریستی جمهوری اسلامی به پرواز پی‌اس ۷۵۲ که منجر به کشته شدن تمام ۱۷۶ سرنشین این هواپیما شد.
رسم تو، رسم تیرگی- رسم ما، رسم نور است!