کار هنری از رامشا شفا وشهرام فرشید برای زنان افغانستانی و ایرانی که در پنجه های ارتجاع و مردسالاری اسیرند! حکومت های فاشیست و زن ستیز امارت اسلامی افغانستان و جمهوری اسلامی ایران، باید بدانند که ما تنها نیستیم و از زندانی و شکنجه شدن هم هراس نداریم.
توسط دانشجویان دانشکده نساجی دانشگاه صنعتی امیرکبیر به یاد همکلاسیهای دربندشان. با شعارهای محوری: «مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر» «قسم به خون یاران ایستادهایم تا پایان» «کرد و بلوچ برابرند تشنه به خون رهبرند»
جم - لرستان جنوب لرستان، بوشهر شهرستان جم: شیرزن لر با پوشش محلی و تفنگی بر دوش مینویسد: «دایه دایه وقته جنگه» «از جم تا تهران جانم فدای ایران» پنجشنبه ۳ آذر
تجاوز و تعرض جنسی از طرف مزدوران رژیم، در تمامی طول عمر ننگین جمهوری اسلامی، یکی از اشکال شکنجه و از حربه های سرکوب معترضین به ویژه زنان معترض، در زندان و خارج از زندان بوده است. علاوه بر صدها موردی که افشاگری شده، هزاران مورد همچنان زیر تیغ افکار و فرهنگ و سنن مردسالارانه، همچنان مسکوت مانده است. یکی از دستاوردهای طوفان خیزش اخیر مردمی، شکستن بسیاری از این تابوها ست. با همت توده ها همه تابوهایی که وسیلۀ سرکوب و ارعاب زنان هستند، در هم خواهیم شکست. با حمایت خود از زنان و مردانی که مورد تجاوز و تعرض جنسی قرار گرفته اند، تیزی پیکان خشم عمومی را به سمت قلب عاملین جنایتکار این تجاوزات، نشانه خواهیم رفت و نخواهیم گذاشت، که قربانیان به جای متجاوزین در لاک خود بمانند و تنبیه شوند.
از همان زمانی که در سال ۵۷، امپریالیست ها در نشست گوادلوپ، برای پیشگیری از اینکه قیام مردمی به انقلابی واقعی برای زیر و رو کردن سیستم ستم و استثمار، بدل شود؛ با یک رژیم چنج ساده خمینی را بر سر مردم حاکم ساخته و انقلاب را سر بریدند؛ روشن بود که راه نیمه رفتۀ انقلاب را روزی باید دوباره طی کنیم و این بار به پایان رسانیم!
آتشی را که الان در ایران روشن شده هیچکس نمیتواند خاموش کند فقط کلیدش دست خود ایشان است که گورش را گم کند برود. وقتی که ستم دیدگان و زحمتکشان برای ساختن جامعه عاری از ستم و استثمار، با مسلح شدن به آگاهی، تشکل و یک خط انقلابی، تنها بر همبستگی گسترده و فعال خود اتکا کنند، هیچ قدرت داخلی و خارجی نخواهد توانست بار دیگر قیام مردم را بدزدد و چهره جدیدی را بر سر همین سیستم اقتصادی، نظامی و قضایی فاسد و جنایتکار بنشاند.