نمی‌دانم چه‌کار کنم. هرچه دعوا کردم، گریه کردم، هرکاری می‌کنم ول کن نیستند. می‌خواهند از خانه‌ی خودمان به خانه‌ی دیگر زندانیم کنند.
از زمان شیوع ویروس کرونا، مردم جهان، چهره واقعی پشت تبلیغات تو خالی گردانندگان این سیستم را واضح‌تر از پیش دیدند.
راه نجات زحمت‌کشان جامعه نه تنها از شر ویروس‌ها، بیماری‌ها و بلایای طبیعی، بلکه و مهم‌تر از آن از شر استثمار و سرکوب، تنها به‌دست گرفتن سرنوشت شان به‌دست خودشان است. دیگر بس است! غارت جهان، نابودی منابع انسانی و طبیعی، غارت نیروی کار زحمت‌کشان، دیگر بس است!
چرا که سر برآوردن زنان هنرمند در چنین راه ناهمواری، هم‌چون ره‌سازی در باقی بیراهه‌ها، بیشتر به معجزه مانند است. معجزه‌ای که تنها مبارزه و مقاومت خود زنان موجب تابیدن فروغ‌اش تا به‌همین‌جا و بر پیچ پیچه‌های این راه تاریک شده است.
زندگی پروین، زندگی هزاران هزار پروین‌های بی‌نام و نشانی است که مجبورند برای داشتن اطاق محقری و لقمه نانی، تن‌اشان را در اختیار مردان بگذارند! برای پروین و پروین‌ها، تن‌فروشی شغل نیست، بلکه درب و داغان شدن شَان انسانی‌اشان است.