مادر خدانور هم به جمع مادرانی پیوست که عزیزانشان را به جرم انسان بودن و دردآشنا بودن، بیرحمانه کشتند و آنان را با خاطرات فرزندشان تنها گذاشتند.
- روایت ۴۴ سال، زنستیزی و نابرابری! - روایت ۴۴ سال، ستم و استثمار۱ - روایت ۴۴ سال، تهدید، سرکوب، قتل و شکنجه! - روایت ۴۴ سال، به دار کشیدنِ ندای شعور و آزادی! - روایت ۴۴ سال، فساد و غارت و تجاوز! اما آخر این داستان را ما می نویسیم!
زنان در همه جا از روستا ها تا شهر های بزرگ، از کشورهای موسوم به جهان سوم تا کشورهای پیشرفته فرودست اند و به اشکال مختلف مورد خشونت قرار می گیرند. ستم بر زن جهانیست و مبارزه زنان علیه فرودستی نیز جهانیست. تنها راه مقابل زنان برای بر چیدن پدر/ مرد سالاری، برای کنترل بدن خود، متشکل شدن در تشکلات مستقل و انقلابی و توده ای خود هستند.
بدون شک برای ما زنان، زنانی که به امید رها شدن از خشونت های وحشیانه و زن ستیزانه طالبان می جنگیم و قدم های اولیه و مهمی را در راستای رهایی خود از ستم جنسیتی بر می داریم، مهم و تعیین کننده است که هم زمان علیه کلیه قدرت های امپریالیستی به ویژه امپریالیسم آمریکا که برای منافع خود، طالبان را به قدرت رساندند و از آن حمایت می کنند، مبارزه بی امانی را پیش بریم.
غارت زندگی مردم، فقر و گرسنگی آحاد جامعه، خانه خراب ساختن اکثریت مردم و سرکوب هر اعتراضی؛ رسالت نظام «قانون مند» حاکم است؛ چگونه می توان خود را به بی خبری زد و سر بر بالین گذاشت؟؟ این همان نظمی است که باید زیر و رو شود!