جهان امروز به حدی به تمرکز ثروت و سرمایه رسیده که دارائی فقط ۴ نفر از ثروتمندترین افراد در سطح جهان، برابر با ۵۰ درصد نداری اهالی کره خاکی است. در چنین جهانی، حتی انسان هم خرید و فروش می‌شود. سرمایه‌گذاری در کارخانه تولید انسان (خریدن رحم) و تصاحب کالای تولیده شده توسط این کارخانه (نوزاد)، چهره کثیف و ضد زن سرمایه داری جهانی را هر چه بیشتر عریان می‌نماید.تولید این «کالا» از طریق «رحم اجاره ای» ابعاد بین المللی به خود گرفته است. این عمل جدا از پرخطر بودن آن، انسانی‌زدایی از زن (از طریق تبدیل مستقیم آن به ماشین تولید مثل) را به مرحله‌ای کیفیتا تشدید یافته رسانده است.
چند ثانیه طول کشید تا صدایم دربیاید، داد زدم. مادربزرگ هم از پایین پله‌ها داد می‌زد که از خانه بروند بیرون. من بدون این که بدانم چه‌کار می‌کنم دویدم پایین. به پله آخر نرسیده بودم که جیغ بلندی مرا برگرداند.
فکر می‌کردم برای جشن به خانه همسایه می‌رویم ولی وقتی وارد خانه همسایه شدیم از مهمان‌ها و جشن خبری نبود گیج شدم و وقتی مادرم با تحکم گفت که زیر شلوارم را در بیاورم شروع به ناله کردم و از ترس تمام بدنم می‌لرزید.
سومالی با ۹۸درصد ناقص‌سازی اندام جنسی دختربچه‌ها و زنان جوان در راس همه کشورهاست.
در یکی دو دهه‌ی اخیر یکی از بازوهای تبلیغی نظام سرکوب برای داغ کردن تنور انتخابات، توسلی متفاوت و ویژه بر رسانه‌های بصری و خصوصا بالا بردن صدای حاکمیت در بوق سلبریتی‌های سینمایی است.
خودکشی ظاهرا انتخابی است آزادانه و آگاهانه برای پایان دادن به زندگی. اما آیا واقعا این طور است. واقعا یک انتخاب آزادانه است؟ خودکشی پاسخی است به مشکلات، دردها و نا امیدی ها. چرا و چه وقت انسان‌ها خودکشی می‌کنند؟
شکاف طبقاتی که روز به روز عمیق‌تر می‌شود، همه‌ساله اقشار وسیعتری را به گوشه رینگ زندگی پرتاب کرده و آنان را زیر بار مشت سنگین فقر و فلاکت له می‌کند.