این جا ایران تحت حاکمیت رژیم زن ستیز اسلامی است! این جا جائی است که رژیم ضد زن می خواهد با مسموم کردن دختران دانش آموز به خاطر قیام شان علیه حجاب اجباری و آتش زدن آن انتقام بگیرد و آنان را مرعوب سازد! ️این جا جایی است که با حمله آگاهانه و سازمان یافته به مدارس و مسموم کردن دانش آموزان می خواهند آنان را از رفتن به مدرسه باز دارند و خانه نشین کنند تا این گونه از ادامه یابی مبارزات شان جلوگیری کنند! این جا جایی است که حکومت فاشیست اسلامی هر روز علیه زنان جنایت می کند. اما کور خوانده اید! جواب تان را از والدین با شعارهای مرگ بر رژیم بچه کش، مرگ بر رژیم اسلامی، مرگ بر دیکتاتور توسط والدین و بخشی از همین دختران دانش آموز مقابل مدارس گرفته اید! همان شعارهایی که در پنج ماه گذشته در خیزش انقلابی لرزه بر اندام نحیف و رو به مرگتان انداخته است. این جا جائی است که حجاب اسلامی تان و کل رژیم ضد زن تان با مبارزات زنان به گورستان تاریخ سپرده خواهد شد!
من از افغانستانم، افغانستانی که زنانش در اسارت کامل امارات اسلامی قرار دارند. افغانستانی که زنانش از اولیه ترین حقوق خود محروم هستند، افغانستانی که زنانش برای زنده ماندن اجازه کار ندارند، اجازه درس خواندن ندارند، اجازه بیرون شدن از خانه بدون مرد محرم ندارند، اجازه رفتن به حمام را ندارند، اجازه حرف زدن ندارند. افغانستان جائی است که امارت اسلامی می خواهد آن را برای زنان به قبرستانی سرد و خاموش بدل سازد. در این جا هر روز احکام شریعت اسلامی علیه زنان برای برده کردن شان صادر می شود. افغانستان به اسارتگاه کودکان دختر بدل شده است، جائی که ازدواج اجباری کودکان، هم به خاطر احکام شریعت اسلامی و هم به خاطر فقر مطلق روز به روز گسترش می یابد و زندگی هزاران دختر بچه را به تباهی می کشاند. افغانستان جایی است که از زمان قدرت گیری طالب، خشونت خانگی چندین برابر گشته و روزی نیست که زنی به خاطر تعصب و تحجرمردان خانواده با اتکا به احکام شریعت طالبانی و سنت های پدرسالارانه به قتل نرسد.
ما زنان ایران و افغانستان امسال با اتکا بر دستاوردهای مبارزات شکوهمند زنان در خيزش ژينا در ايران و مبارزات شجاعانه زنان در افغانستان، دامنه حمايت و همبستگی انترناسيوناليستی را در ميان خواهران هم سنگرمان گسترده تر کرده و اين گونه صفوف مبارزاتی مان را براي ساختن آينده، آينده اي فارغ از ستم جنسی و جنسيتی و طبقاتی رقم خواهیم زد.
در شرایطی به پیشواز روز جهانی زن می رویم که در پنچ ماه گذشته زنان در ایران با مبارزات شورانگیز خود نا ممکن ها را ممکن ساختند. زنان به ویژه زنان جوان در خیزش انقلابی ۱۴۰۱ با حضور پرصلابت و پرشمار خود در مبارزات سراسر کشور، با شعارهای کوبنده علیه رژیم و با آتش زدن حجاب اسلامی، هم نقش پیشتازی مبارزه را بر عهده گرفتند و هم خیابان ها را تسخیر کردند. خیابان هایی را که جمهوری اسلامی طی ۴۴ سال گذشته با بکار گیری قوانین ضد زن و نیروهای های سرکوبگر، تلاش کرد از وجود زنان خالی کند، پس گرفتند و با به نمایش گذاردن قدرت خود، شکل تازه ای به آن بخشیدند. این مبارزه خیابانی نه تنها سلطه و قدر قدرتی جمهوری اسلامیِ پدرسالار را به مصاف طلبیده، بلکه به سلطه مرد بر زن نیز ضربه زده است. در حقیقت خیابان برای زنان به مکان مبارزاتی برای نشانه رفتن ارزش ها و معیارهای زن ستیزانه جمهوری اسلامی و بازتاب آن در اجتماع و خانواده بدل گشته است. نقش پیشگامی زنان در این خیزش، تحول بزرگی را در جامعه بوجود آورده و توانسته بر محتوا و دورنمای انقلابی آن تاثیرعمیقی بگذارد.