اوضاع اضطراری است؛ هم برای ما و هم برای جمهوری اسلامی. نمایشی که تحت نام «مستند» تلویزیونی در شبکه‌ی دوی سیما ارائه شد و ضرب و شتم و دستگیری مجدد اسماعیل بخشی و سپیده قلیان ـ این بار همراه برادرش مهدی - زنگ خطر را برای همه‌ی مبارزان آگاه و پیش‌گامان جنبش‌های سیاسی و اجتماعی به صدا درآورده است. درست همان‌طور که افشاگری‌های بی‌باکانه‌ی اسماعیل و سپیده (به‌ویژه همان چند سطری که پیش از نمایش تلویزیونی علیه ستم‌گران فاسد منتشر کردند) زنگ خطر را برای جمهوری اسلامی نواخته است. صدای رسای این دو مبارزِ حق‌طلب و آزادی‌خواه، نشانه‌ی تحولی است که در ذهنیت جامعه و روحیه‌ی مردم شکل می‌گیرد.
شرکت فعالین کارزار در آکسیون همبستگی با زندانیان سیاسی در ایران و حمایت از اسماعیل بخشی و سپیده قلیان
روز یکشنبه ۱۷ دی‌ماه ۹۷، پیکرِ بی‌جانِ «زهرا نویدپور»، شاکیِ پرونده‌ی تجاوز و آزار جنسی از طرف «سلمان خدادادی» ـ نماینده‌ی مجلس شورای اسلامی ـ در منزل مادرش پیدا شد. در حالی که آخرین اخبار نشان می‌دهد، در تاریخ ۱۴ مهرماه سال جاری جلسه‌ی سوم دادگاه رسیدگی به شکایت زهرا نویدپور از سلمان خدادادی تشکیل شد و در این جلسه متهم تمام اتهامات را پذیرفت و با قرار وثیقه‌ی ۲۰۰ میلیون تومانی، مقرر شد که دادگاه ظرف ده روز رأی نهایی خود را صادر نماید؛ اما از آن تاریخ تا امروز، هرگز دادگاه دیگری تشکیل نشد و علی‌رغم پی‌گیری‌های زهرا ارگان‌های درگیر در این پرونده از شورای نگهبان گرفته تا کمیسیون نظارت بر رفتار نماینده‌گان مجلس و قوه‌ی قضاییه، هیچ‌یک پاسخگو نبوده‌اند.
جمهوری اسلامی با درس‌گیری از تجربه‌ی دی ماه ۱۳۹۶ که تظاهرکنندگان خشمگین پرچم سفارت ایران در بروکسل را پایین کشیدند، امروز خودشان پرچم سفارت را پیشاپیش پایین کشیده بودند و سفارت ایران در بروکسل پرچم نداشت و علاوه بر پلیس، نیروهای محافظ در داخل سفارت مستقر شده بودند؛ گامی از سر تزلزل و ترس.