خیزش زنان در سال ۵۷ علیه حجاب اجباری، برگ زرینی از تاریخ مبارزات صد ساله ی زنان ایران و نمودی از جهش واقعی جنبش زنان ایران علیه ستم جنسیتی است. چون زنان یعنی نیمی از جامعه، اولین هدف سرکوب بنیادگرایان تازه به قدرت رسیده بودند که باید برای تثبیت حاکمیت اسلامی مجدداً به پستوها رانده می‌شدند؛ اما زنان نیز اولین گروه اجتماعی بودند که ماهیت واپس‌گرای رژیم تازه به قدرت رسیده را دریافتند و علیه این تهاجم دست به مبارزه زدند و با شعار «ما انقلاب نکردیم تا به عقب برگردیم»، مانیفستی فشرده و کوبنده به نیابت از طرف تمام جامعه علیه بنیادگرایان اسلامی صادر کردند.
ما مبارزه‌ی «کارزار مبارزه با خشونت دولتی، اجتماعی و خانگی در ایران» را مبارزه خود می‌دانیم و اعتقاد داریم که حتا اگر یک زن در جهان آزاد نباشد هیچ‌کس آزاد نیست.
دولت‌ها و نیروهای بنیادگرای اسلامی در خاورمیانه و رژیم فاشیست و نژادپرست در آمریکا و نیروهای دست راستی و بنیادگرایان مسیحی در غرب دو روی یک سکه هستند. مسلمان‌ستیزی ترامپ و همه‌ی نژادپرستان همان‌قدر فاشیستی است که یهودی‌ستیزی در دوران هیتلر بود.
مقاومت در مقابل مبارزات زنان چیز تازه‌ای نیست و زنانی که صدای شان را علیه ستم بلند می‌کنند همیشه به اشکال مختلف مورد حمله و یا تمسخر قرار می‌گیرند. این حملات عموماً مستقیم و عریان است و بی‌تعارف، زن ستیزانه.
بدون شک زنان و مردان برابری طلب تا سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی ایران در کنار هم به مبارزات‌شان ادامه خواهند داد.
فردا چهلمین سالروزِ قیام زنان ایرانی است که در روز جهانی زن علیه حجاب اجباری و برای حق تعیین سرنوشت خود، شجاعانه در مقابل رژیم ایران قیام کردند. باعث افتخار من است که می‌توانم در بزرگداشتِ مبارزات شجاعانه‌ی چهل‌ساله‌ی زنان ایران، صحبت کنم.