حضور موثر زنان در صف اول این مبارزات و هم چنین نقش پر رنگ شان در برنامه ریزی ها و رهبری اعتراضات، بسیار برجسته است ولی متاسفانه حتی در ادبیات کارگری هم وقتی از «مبارزات کارگری» در ایران، سخن به میان می آید، نقش زنان نادیده گرفته شده و منظور عمدتا «مبارزات مردان کارگر» است.
زنان پیشروی افغانستان اما نه تنها مرعوب نشدند بلکه با اعتراضات رادیکال، مبارزه مستمر و ایستادگی خود، طالبان را به وحشت انداخته اند.
تا زمانی که رژیم زن ستیز و قوانین ضد زن و فرهنگ و سنت پدر سالارانه در جامعه حاکم است، زنان قربانی «ناموس» پرستی مردان خواهند شد.