غرب طی مذاکرات و معاملات طولانی در دوحه، سرنوشت زنان و جامعه افغانستان را به دست همان نیروی فاشیست و مرتجع طالبان سپرد، اینبار با این ادعا که «طالبان تغییر کرده است.
همان گونه که رژیم نژاد پرست و مهاجر ستیز و سلطنت طلب های فاشیست و دیگر پرو امپریالیست ها با هم در افغان ستیزی متحدند، ضروری است که کارگران و زحمتکشان و همه نیروها و تشکلات از جمله تشکلات مبارز و انقلابی زنان که نه مرز، نه جنسیت و نه ملیت را به رسمیت می شناسند، دست در دست هم علاوه بر افشا و مبارزه بی وقفه با کمپین تفرقه افکنانه افغان ستیزی برای رهایی از نژاد پرستی و فاشیسم، از مهاجر ستیزی، از زنستیزی، از کارگر ستیزی و به یک کلام برای رهایی از چنگال هر شکل از ستم و استثمار علیه رژیم جمهوری اسلامی و تمامی دارو دسته های ارتجاعی متحدا مبارزه کنند.
دوازده سال پیش در چنین ایامی، جنبش کمونیستی و جنبش انقلابی زنان، رفیق استوار و رزمندۀ خود، آذر درخشان را از دست داد. از آذر که مسئول سیاسی سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان) بود، آثار با ارزش بسیاری باقی مانده است؛ اما ارزشمندترین اثر او زندگی پربارش بود که در تمامی لحظه های آن عشق به توده ها و مبارزه برای رهایی زنان و تمامی ستمدیدگان موج می زند.
در مقابلِ طبقه کارگر و خصوصا پیشروان انقلابی این طبقه، این وظیفه قرار دارد که برای نابودی شکاف های موجود، آگاهانه، پی گیرانه و هدفمند، تلاش کرده و لشگر زحمت کشان و ستم دیدگان را در مقابل دشمن و در جهت زیرو رو کردن مناسبات کهنه و خلق مناسبات نوین و انقلابی مقتدر سازند. مبارزه ی آگاهانه و انقلابی علیه افکار زن ستیز حاکم و علیه ستم جنسیتی در جامعه، قدمی است برای پر کردن یکی از عمیق ترین شکاف های موجود در صف انقلاب.
از شنبه ٢۵ فروردین «طرح نور» با سازمان دهی نظامی و گسیل انواع و اقسام نیروهای سرکوبگر علیه زنان آغاز شد و به وحشیانه ترین شکل ممکن ادامه یافت. برای جدیت بخشیدن به این جنگ، از جانب فرمانده سپاه پاسداران نیز اعلام شد که از این به بعد سفیران مهر رعایت «قانون» حجاب اجباری را به صورت جدی تر در میان اصناف، ادارات، بازار، معابر، بوستان ها، تفرجگاه ها و حمل و نقل عمومی، پیگیری خواهند کرد.
نشست مشترک زنان فرصت طلب ایرانی و افغانستانی: ممکن است مسیح علینژاد و همفکران افغانستانی اش بنا بر منافع طبقاتی خود، بر روی این واقعیت ها خاک بپاشند، اما این روشن است که این مداخلات کشورهای امپریالیستی بود که آگاهانه زمینی حاصل خیز را برای تولد طالبان و طرفداران اش ایجاد کرد و پس از یک بار حکومت جهنمی در سال های ۹٠ میلادی برای بار دوم با یک موافقت نامه، قدرت را دو دستی در فرآیندی که کابینه ترامپ و پمپئو آغاز کردند و کابینه بایدن و بلینکن با اصرار و پافشاری آن را به سرانجام رساندند؛ به طالبان اعطا نمودند.
این حمله هکری به ما و سایر نیروهای مبارز و انقلابی در عین نشان دادن خصومت عمیق رژیم جمهوری اسلامی، بازتاب ترس و وحشت شان از فراگیر شدن نظرات انقلابی ما بویژه در شرایط عینی کنونی با گسترده تر شدن مبارزات زنان است.
زنان مبارزات خود را به اشکال مختلف در خانه و در جامعه، علیه حجاب اجباری و برقع، علیه ستم بر ال جی بی تی کیو پلاس ها، علیه قوانین ضد زن مبتنی بر شریعت اسلامی، علیه بنیادگرایان فاشیست مسیحی و ممنوعیت سقط جنین، علیه تجاوز، علیه قتل زنان تحت نام «ناموس و یا عشق و حسادت»، علیه ازدواج اجباری، علیه «ختنه» ناقص سازی جنسی زنان، علیه پورنوگرافی و تجارت سکس...؛ در راستای بر چیدن هر شکل از انقیاد و فرودستی پیش می برند. وجه مشترک همه مبارزات زنان چه در کشورهای تحت سلطه و چه در کشورهای «مدرن»، مبارزه علیه خشونت های افسارگسیخته برخواسته از فرودستی زنان است.
تنها راه مقابله با چوبه های دار جمهوری اسلامی ادامه مبارزه و پیشبرد وسیع و هدفمند و سراسری آن است. مبارزه در کف خیابان، در کارخانه ها، در مدرسه و دانشگاه، در مقابل زندان و...، با ابتکارات و خلاقیت های گوناگون می تواند نه تنها نقش مهمی را در جلوگیری از اعدام ها ایفا کند، بلکه به ادامه یابی مبارزه انقلابی در جهت سرنگونی رژیم شکنجه و دار جمهوری اسلامی یاری رساند. بر بستر این مبارزه است که شرایط برای درهم شکستن درهای زندان و آزادی همه زندانیان سیاسی مهیا می گردد.