بله! دیگر نیازی به اثبات نیست که زنان و کودکان دختر قربانیان اصلی به روی کار آوردن طالبان هستند. زنان قربانیان نظام ساخته و پرداخته شده سرمایه داری امپریالیستی حاکم بر جهان هستند که برای منافع خود در خدمت به استمرار سیستم ستم و استثمارشان، حکومت تئوکراتیک طالبان را که تا مغز استخوان زن ستیز و ضد مردمی است، تحمیل کرده است.
در خیزش آبان، شرکت وسیع و نقش زنان چنان پررنگ بود که سردمداران رژیم را به هراس انداحت. در این خیزش، زنان نقش «مادر و همسر» بودن را که رژیم زن ستیزجمهوری اسلامی طی بیش از ۴۰ سال از طریق قانون و سنت و فرهنگ سازی بر آن پای کوبیده بود، دود کرده و به هوا فرستادند.
در نظام جمهوری اسلامی، نظامی که با اشاعه ایدئولوژی، قوانین و مجازات‌های اسلامی زن ستیزانه‌اش به مردان اجازه قهر علیه زنان را صادر کرده است، طبیعی است که دست مردان خانواده برای قتل زنان، تحت نام حفظ «ناموس» و «شرف خانواده» باز باشد.
آن چه که مردم با گوشت و پوست خود لمس کرده و تاوان آن را می پردازند این است که موافقت نامه آمریکا و طالبان، نه برای ایجاد رفاه و آسایش، نه برای امنیت و ثبات، نه برای آزادی زنان و... بلکه ایجاد شرایط لازم برای جنگی دیگر در خدمت به قدرت رسیدن طالبان است.
مهری در تمام دورانی که در انگلستان به سر برد تلاش داشت علیه ستم جمهوری اسلامی هم چون سرکوب زنان، به بند کشیدن مبارزین و معترضین، اعدام و شکنجه و.... به سبک و روش و باورهای خود مبارزه کند.
از تمامی زنان و مردان جهان می خواهیم به ما بپیوندند و با ما یک صدا شوند تا هیچ زنی در افغانستان و کل جهان مورد ظلم و بی عدالتی های حکومت های زور گو و بی رحم قرار نگیرد.
اگر بیست سال پیش امپریالیست های آمریکائی و متحدین اش وعده رهایی زنان و نابودی طالبان را با اشغال خونین و کشتن هزاران هزار نفر و آواره کردن خیل عظیمی از مردم پیش بردند، امروز با فرش قرمز به استقبال طالبان و قدرت گیری اش رفتند.
سیستم نوینی که رفع نیازهای توده های مردم از آب و نان گرفته تا مسکن و بهداشت، از تحصیل و فراگیری علم تا درگیر شدن در مبارزه جهت رهایی کل بشریت را دستور کار خود قرار داده است.
ما بارها و بار ها اعلام کرده ایم که امپریالیست ها و دولت دست نشانده ی زن سیتز آنان در افغانستان نه می توانند و نه می خواهند در موقعیت زنان تغییری ایجاد کنند. آن چه زنان خصوصا زنان آگاه و مبارز افغانستان در دستور کارشان قرار داده اند، حرکت در جهت سرنگونی رژیم زن ستیز اسلامی و حامیان امپریالیست ش می باشد و جایگزینی رژیمی که جامعه را به سوی رفع ستم جنسیتی و هر شکلی از ستم و استثمار رهنمون سازد و بر این پایه تصفیه حساب نهایی را با همه دارودسته های بنیادگرای اسلامی ضد زن نماید.
در شرایطی روز جهانی کارگر فرا می رسد که بحران سرمایه داری جهانی خصوصا در دوره پاندمی کرونا، تشدید یافته و حاصل آن چیزی جزء بیکاری ده میلیون کارگر خصوصا کارگران زن نیست.