اگر بدنبال رهایی از مردسالاری هستیم، اگر به دنبال پایان بخشیدن به سلطه مرد بر زن هستیم، اگر به دنبال جهانی عاری از نژاد پرستی و مهاجر ستیزی هستیم، اگر قلب مان برای میلیون ها فلسطینی می طپد و به دنبال خاتمه دادن به پاک سازی ملی هستیم، اگر به دنبال پایان بخشیدن به کوئیرستیزی هستیم، اگر به دنبال نجات کره زمین از تخریب بیشتر توسط سرمایه داری هستیم، اگر به دنبال علم و در ضدیت با جهل و بنیادگرایی مذهبی هستیم، اگر به دنبال جهانی عاری از جنگ و نسل کشی هستیم، اگر به دنبال نقطه پایان بخشیدن به اعدام هستیم، اگر به دنبال جهانی هستیم که هیچ کس به خاطر عقایدش زندانی نشود، اگر ...
در برابر این اوضاع که بطور عمده قتل زنان به خاطر شورش علیه مناسبات پوسیده، افزایش یافته است چه باید کرد؟ آیا با مبارزه فردی، با مبارزات خود بخودی، با مبارزه فرهنگی می توان به این خشونت ها پایان داد؟ پاسخ روشن است، خیر! با این مبارزات تنها و تنها حلقه های این زنجیر قطور خشونت، به تکان در می آید. برای نقطه پایان بخشیدن به قتل زنان، به انواع و اقسام خشونت و به اسارت زنان، باید با مبارزه متشکل و آگاهانه انقلابی زنان به همراه سایر اقشار و طبقات ستمدیده، حلقه اصلی این زنجیر، یعنی خشونت دولتی که در تداوم و تقویت خشونت خانگی و اجتماعی نقش اصلی را دارد، در هم شکسته شود.
جمهوری اسلامی هدف اش از صدور بی رویه حکم اعدام، اجرای اعدام های گسترده زندانیان و ربودن و زندانی کردن فعالین حوزه های گوناگون مبارزاتی؛ این است که: رعب و وحشت ایجاد کند و از وقوع خیزش دیگری جلوگیری کند؛ از زنان و نقش تعیین کننده آنان در خیزش «زن زندگی آزادی» انتقام گیری کند؛ دستاوردهای خیزش ژینا را کم رنگ کند؛ به پایه های اندک و لرزان خود روحیه ببخشد؛ شکست خود در منطقه را لاپوشانی کند و هم زمان به قدرت های امپریالیستی نشان دهد که کماکان می تواند با سرکوب، مردم را کنترل کند.
جمهوری اسلامی با لایحه عفاف و حجاب این حساب را باز کرده است که علاوه بر ایجاد شرایط گسترده‌تر سرکوبگری و پلیسی کردن هر چه بیشتر جامعه برای کنترل حجاب زنان و از این طریق کنترل کل جامعه، خانواده‌ها بویژه مردان خانواده را در مقابل زنان، که زیر بار حجاب اجباری نرفته و نمی‌روند، قرار دهد. حساب باز کرده است که خانواده‌ها را در شرایطی که اکثریت آنان بویژه خانواده‌های زحمتکش و کارگر که با فقر و فلاکت دست و پنجه نرم می‌کنند، توان پرداخت جریمه‌های سنگین بی‌حجابی را ندارند، به مانعی جدی در مقابل زنان سرکش خانواده و پوشش اختیاری‌شان بدل سازد. خواست رژیم این است که بتواند با این لایحه به اشکال گوناگون، خشونت بر زنان را در خانواده تشدید کرده و گسترش دهد و بر بستر آن، زنان را خانه‌نشین کند.
بیش از یک میلیون زن و دختر بچه آواره و سرگردان بدون سر پناه، غذا و آب، بیشترین بار خشونت وحشیانه و سازمان یافته جنگ ارتجاعی را بدوش می‌کشند. یک سوم کشته شدگان فلسطینی‌ها را زنان و کودکان دختر تشکیل می‌دهند. آن دسته از زنان و کودکان دختر که تا کنون از نسل کشی جان سالم به در برده اند، با ترکیبی مرگبار از آوارگی، بی‌خانمانی، بیماری‌های عفونی، کم آبی و گرسنگی ساخته دست دولت مردسالار و نژاد پرست اسرائیل به رهبری نتانیاهوی جنایتکار، دست و پنجه نرم می‌کنند.
روشن است که در نسل کشی فلسطینی‌ها، به هیچ کس رحم نشده است، اما طبق داده‌های گوناگون حتی از نهادهای امپریالیستی هم چون سازمان ملل، هیچ مکان امنی برای زنان در غزه وجود ندارد. این جنگ به شیوه بی‌سابقه‌ای زنان را هدف قرار داده، آنان را می‌کشد و زخمی می‌کند. بر طبق آمار ها، روزانه دول اسرائیل/آمریکا بطور متوسط بین ۶۳ تا ۶۵ زن را به قتل می‌رسانند. بر اساس گزارش کارشناسان سازمان ملل، تعدادی از زنان، نوجوانان و کودکان دختر در غزه توسط سربازان اسرائیلی اعدام شده اند. در این گزارش هم چنین آمده است که موارد متعددی از هدف گیری عمدی و کشتار غیر قانونی زنان و کودکان فلسطینی در حال فرار، توسط ارتش اسرائیل انجام شده است. در عین حال، بیش از یک میلیون زن و دختر بچه آواره و سرگردان بدون سر پناه، غذا و آب، بیشترین بار خشونت وحشیانه و سازمان یافته جنگ ارتجاعی را بدوش می‌کشند.
همه سران و سلاطین قدرت های امپریالیستی بویژه آمریکا و رسانه های شان و دارودسته سلطنت طلب ها و راست های افراطی و رسانه های شان، فلسطین را به نام حماس و لبنان را به نام حزب الله معرفی می کنند. با خاک یکسان کردن ِغزه، این زندان ستمدیدگان فلسطینی و نسل کشی بیرحمانه آنان، حمله به لبنان و کشتار مردم و شروع حملات زمینی به روستاهای جنوب لبنان، تحت نام «دفاع اسرائیل از خود»، « محو حماس» در غزه و «برچیدن زیر ساخت های حزب الله» در لبنان؛ تعریف شده است. اما مردم لبنان می دانند که موضوع اصلی حزب الله نیست. مردم لبنان خوب می دانند قتل عام صبرا و شتیلا در زمانی رخ داد که خبری از حزب الله نبود. مردم لبنان فراموش نمی کنند که در حال حاضر از هوا بمب و از زمین توپ های ماشین جنگی اسرائیل خانه های شان را بر سرشان ویران می کند و عزیزان شان کشته می شوند، دولت امپریالیستی آمریکا قول ۹ بیلیون دلار دیگر را به اشغالگران اسرائیلی داده است.
رژیم جمهوری اسلامی در ایران همانند دولت های غربی این واقعیت را از مردم پنهان می کند که بیکاری و گسترش فقر به طور اساسی یکی از امراض و ملزومات جوامع سرمایه داری در ایران و در سراسر جهان است. بر اساس این لاپوشانی است که می توانند بر اقشار نا آگاه جامعه تاثیر گذاشته تا آنان علت بیکاری و فقر و فلاکت شان را نه سرمایه داری بلکه مهاجرین و پناهجویان تلقی کنند.
در آستانه دو سالگی بزرگترین خیزش مردم، خیزش ژینا علیه رژیم جمهوری اسلامی قرار داریم. خیزشی که دره و شکاف بین مردم و رژیم فاشیست اسلامی را چنان عمقی بخشید که با هیچ ترفندی پرشدنی نیست. خیزشی که بر تارک آن، مهر پیشتازی زنان در مبارزه علیه حجاب اجباری و به مصاف طلبیدن رژیم زن ستیز، حک شده است. هیچ گاه در تاریخ، نه تنها در ایران، بلکه در سراسر جهان دیده نشده که زنان این چنین خشمگین و با عزم و اراده، با اعتماد و اتکا به نفس و استوار در راس جنبشی این چنین توده ای قرار گیرند.
باید در نظر داشت که پس از قتل ژینا بود که موضوع زنان و ستم ملی در جامعه برجسته شد. در واقعیت زن بودن و کرد بودن، تلاقی دو تا از مهم ترین تضادهایی بوده که رژیم جمهوری اسلامی از بدو قدرت گیری تا کنون با آن روبرو بوده است. در عین حال در کردستان همواره مبارزه متشکل و سازمان یافته، جزئی از تاریخ مبارزاتی این خطه بوده و این امر برای جمهوری اسلامی غیر قابل تحمل بوده و هست.