مينا حق شناس اگر مي خواست پاي سروده هايش امضاء بگذارد معمولا مي نوشت ترانه يا سوسن. او را در دي ماه سرد امسال از دست داديم، بعد از چهار سال نبرد سخت با آن بيماري جانكاه. گروهی از ما، مينا را به عنوان همسنگر و همرزم مي شناختيم، در بحث ها وجلسات طولانی، با گپ و نشريه، با پرچم سرخ در تظاهرات های انترناسيوناليستی.ما نیز اين سروده ها را همانگونه كه هستند می پذيريم: بازتاب و نشانه ای از ذهنيت و احساس مينا در مواجهه با چند موقعيت شخصی، چند واقعه سياسی، چند موضوع اجتماعی. انتشارسروده های مينا كمكی است به شناساندن گوشه ای ديگر از خصوصيات و نوع نگاهش به زندگی و آرمان رهايی.