تمام فیلم در دادگاه می‌گذرد. با اتاق‌های بسته و دیوارهای سفید. مردان همه لباس سیاه به تن دارند. زنان هم به جز استثنائاتی همین طور. رنگ نیست. فضا نیست. جو خفقان آوری است که با کلوزآپ‌های فراوان تشدید می‌شود و زندان را که زندگی ویویان است به خوبی القا می‌کند. لحظات طنز آمیزی که در لابلای شهادت‌ها جای داده شده هم خشونت فیلم را قابل تحمل می‌کند و هم تاثیر آن را دو چندان. و بازی‌ها بی نظیر است.