تو دخترمو نکشتی تو تکثیرش کردی.خون حنانه ها میجوشه و تو و امثال تو رو ذوب میکنه. نام ویاد دخترم، تا ابد در دل عاشقانش میمونه... پارسال این موقع چقدر ذوق داشتی و چقدر خوشحال بودی که عشق ده ساله تون رسمی میشه. یاد آوریه اون روزا خیلی واسم سخته. ...عزیزتر از جانم، سهم من از تو، خاک سرد مزار توست، سهم من از تو قاب عکسیه که در جای جای خونه است... سهم من از تو جاودانگی نام توست که تا ابد در دلها ماندگاری...عزیزم ...به امید روزی که همهٔ عاملین و قاتلینت به سزای عملشون برسند. تا اون زمان ما هم چنان دادخواه خون به ناحق ریخته ات هستیم و استوار میمانیم و از پای نمینشینیم».
حفظ و تعمیق سلطه و قدرت مرد بر زن که در نتیجه آن زنان تحت نام «ناموس» و یا هر «دلیل» دیگری به قتل می رسند و یا مورد انواع و اقسام خشونت ها قرار می گیرند، بخشی از ساختار کلی نظام ضد زن جمهوری اسلامی است.
اخلاقیات مذهبی و سنتی عقبمانده و قوانین زنستیز و مردسالارانه حاکم که به هر مردی قدرت سرکوب و ستم بر زنان را میدهد، تقویت تفکری که زن را جزئی از مایملک مرد میداند، نتیجهای جز وحشیانهترین شکل خشونت بر زنان و قتل آنان را نمیتواند در بر نداشته باشد.
جمهوری اسلامی تنها صد ها نفر را در خیزش ژینا نکشت، تنها صد ها نفر را کور نکرد، تنها ده تا دوازده هزار نفر از خیزشگران را زندانی نکرد، بلکه زندگی بیشمار افرادی هم چون رها را نیز از آنان گرفت. افرادی که خبر زخمی و تیر خوردن شان علنی نشده است و به گوش مردم نرسیده است.
قسم به خون شما عزیزان مان، مبارزه را برای انجام انقلاب واقعی و برقراری دولتی که در خدمت به منافع مردم باشد و هیچ کسی را به خاطر عقاید مخالف دستگیر، کشته، زندان، شکنجه و اعدام نکند، ادامه می دهیم.
این اعدام ها نه ناشی از قدر قدرتی جمهوری اسلامی، بلکه ناشی از ترس و وحشت از ادامه یابی مبارزات مردم است.
اقدام به چنین عفو عمومیای با بخشنامهای اینچنین صریح بیش از هرچیز تقلا برای مدیریت اقتصادی- سیاسی دستگاه قضا است که نمیتواند بحرانش را در امر سرکوب حداکثری انکار کند، آنهم در شرایطی که انسجام و توان برای حذف و کشتن، منطقا باید به مرور کمتر شود.
تعدادی از هنرمندان خلاق اصفهان فولادشهر مجسمه برفی از ژینا امینی ساختند.
ضرب و شتم و انتقال لیلا حسینزاده از زندان عادل آباد شیراز به زندان اوین