مقاومت در مقابل مبارزات زنان چیز تازه‌ای نیست و زنانی که صدای شان را علیه ستم بلند می‌کنند همیشه به اشکال مختلف مورد حمله و یا تمسخر قرار می‌گیرند. این حملات عموماً مستقیم و عریان است و بی‌تعارف، زن ستیزانه.
امسال که نهمین سال آغاز فعالیت مادران پارک لاله است مادران همچنان فعال‌اند و همواره با صدور اعلامیه‌هایی از زندانیان سیاسی حمایت کرده و موارد نقص حقوق بشر را محکوم می‌کنند.
بدون شک زنان و مردان برابری طلب تا سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی ایران در کنار هم به مبارزات‌شان ادامه خواهند داد.
فردا چهلمین سالروزِ قیام زنان ایرانی است که در روز جهانی زن علیه حجاب اجباری و برای حق تعیین سرنوشت خود، شجاعانه در مقابل رژیم ایران قیام کردند. باعث افتخار من است که می‌توانم در بزرگداشتِ مبارزات شجاعانه‌ی چهل‌ساله‌ی زنان ایران، صحبت کنم.
مبارزه علیه حجاب و حجاب اجباری تأثیری به غایت عمیق بر من گذاشته است. نه تنها به این خاطر که خودم شاهد بوده‌ام که زنان در ایران، علی‌رغم وجود اختناق به مبارزه علیه حجاب اجباری ادامه می‌دهند، بلکه به ویژه به خاطر مبارزه شان برای عدالت اجتماعی، آزادی و آزادی زنان و مردان؛ و همچنین به این‌علت که آن‌ها موتور تغییراتی هستند که هم اکنون در ایران در جریان است.
نقش زنانِ کُرد در منطقه‌ی «روژاوا»ی کردستان که علیه داعش مبارزه کرده‌اند و نیز مبارزات زنان شجاع ایرانی نباید فراموش شود.
زن و نوروز: این شعر در حمایت از کارزار زنان، روز ۷ مارس در انتهای تظاهرات، در دن‌هاگ (لاهه) توسط شاعر خوانده شد.
تلفیقی از نام بیش از چهار هزار زندانی اعدامی این بنر ـ در طول راه‌پیمایی سه‌روزه‌‌ی کارزار ـ یکی از مهم‌ترین بنرهای ما بود.