بله در چنین شرایطی که جان و مال مردم هر روز «به دلیل کمبود بودجه» در خطر نابودی است، حکومت نه تنها بودجه های عظیم نظامی برای تحکیم خود و سرکوب مردم، صرف می کند؛ بلکه با دست و دلبازی تمام برای تکثیر ایدئولوژی ارتجاعی و فاشیستی خود و تحمیق توده ها، بودجه های کلان را به صدا و سیما اختصاص می دهد! ادامه حیات جمهوری اسلامی، یعنی هر روز بیشتر به قهقرا رفتن آزادی و معیشت آحاد جامعه!
با تمام تهدید ها، اخراج و وجود حراست و سایر ارگان های سرکوب، دانشجویان در برابر قتل امیر محمد خاموش نماندند و به درستی دانشگاه را بار دیگر به صحنه مبارزه تبدیل کردند.
تنها راه جلوگیری از اعدام زندانیان پیشبرد مبارزه توده ای و گسترده است. این مبارزه خود بخشی از تدارک لازم در جهت سرنگونی رژیم دارو شکنجه، رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی است.
برای نقطه پایان بخشیدن به قتل زنان، علاوه بر افشای این خشونت و جنایت های وحشیانه؛ یک بار دیگر باید لزوم پیشبرد مبارزات گسترده‌تر، هدفمندتر و تهاجمی‌تر در جهت سرنگونی انقلابی رژیم زنستیز جمهوری اسلامی را پیش گذاشت. هیچ راهی به غیر از زیر و رو کردن کلیه مناسبات اقتصادی و روابط اجتماعی پوسیده رژیم سرمایه داری جمهوری که ستم بر زن را تولید و باز تولید می کند وجود ندارد.
در طی بیش از هفت دهه، تمام خاک فلسطین را صهیونیست ها با کمک بی دریغ امپریالیست های آمریکایی و اروپایی دزدیده اند، حال حتی نوار کوچک غزه را نیز می خواهند از آنان به زور و با ارتکاب جنایت های دیگری بگیرند.
رژیم زنستیز جمهوری اسلامی بجای اختصاص بودجه برای ارتقای سطح دانش علمی مدارس به جای اختصاص بودجه برای امنیت و رفاه دانش آموزان، آن را صرف هزینه نیروی سرکوبگر و تبلیغات ایدئولوژیک اش برای سرکوب دانش آموزان می کند تا بتواند جلوی فوران خشم و نفرت دانش آموزان که بازتاب آن در خیزش زن زندگی آزادی دیده شد را بگیرد.
جمهوری اسلامی با احکام بی رویه اعدام، تلاش به ارعاب و خاموش ساختن جامعه دارد؛ اما در این میان احکام اعدام برای زنان زندانی سیاسی، پیام دیگری را هم در خود دارد. جمهوری اسلامی، در ادامۀ سیاست های زنستیزانه و سرکوبگرانۀ خود، با رد اعاده دادرسی پخشان، که حتی همین قوانین ظالمانۀ حاکم هم ، آن را توجیح نمی کند؛ بار دیگر میزان خشم و استیصال خود را نسبت به زنانی که به خود جرأت ایستادن مقابل نظام را می دهند، بر ملا می سازد!
همزمان، ترامپ فاشیست همه راه ها را به روی مهاجران بسته و با مجرم خطاب کردن مهاجران، می خواهد آنان را به زندان گوانتانامو بفرستد. این فشارهای راسیستی در شرایطی بر مهاجر و پناهجو اعمال می شود که آنها به دلیل ناامنی و جنگ هایی که این کشورها مخصوصا کشورهای امپریالیست بانی آن اند، خانه و زندگی شان را ترک و راه مهاجرت را پیش می گیرند؛ برای پناهجو و مهاجر اما دیگر هیچ جای این جهان امن نیست.
زنان معترض افغانستان، به جای چنگ زدن به دامان امپریالیست ها که هم خود بانی و حامی طالبان می باشند، و هم خود در زن ستیزی و دیگر ستیزی و فاشیسم مقام اول را دارند؛ باید که هوشیارانه دوست و دشمن و حامیان و لابی گران دشمنان شان را شناخته و مبارزه درستی را به پیش ببرند.
اعدام دست‌کم ۸۷ زندانی طی ماه گذشته میلادی در ایران! این رقم نسبت به همین دوره زمانی در سال گذشته دست‌کم ۱۳ مورد و معادل ۱۷.۵٪ افزایش داشته است. این در شرایطی است که سال گذشته میلادی هم جمهوری اسلامی با اعدام دست‌کم ۹۰۱ نفر رکورد دار اعدام در جهان بوده است.