اعدام، قتل حکومتی است و به عنوان یکی از وحشیانه ترین اشکال «مجازات» محکوم است.
تنها راه برای ممانعت از پیشروی های گستاخانۀ جمهوری اسلامی علیه زندانیان سیاسی و آحاد جامعه، سرنگونی جمهوری اسلامی و شکستن درب زندان ها با مبارزات متحدانۀ زنان، زحمتکشان و تمامی ستمدیدگان، است!
همزمان با شادی مردم از نابودی چند تن از مهره های جنایتکار جمهوری اسلامی و در راس آنان رئیسی قاتل، که دستانش تا مرفق در خون هزاران زن و مرد مبارز و آزادی خواه فرو رفته است؛ همزمان با شعار نویسی ها و آتش زدن بنرهای رئیسی که به عنوان شخص دوم حکومت ستم و استثمار، سهم بزرگی در تمامی فجایع در جامعه دارد؛اغلب کشورها و نهادهای غربی از جمله اتحادیه اروپا، سازمان ملل متحد و دولت ایالات متحده آمریکا، این حادثه را تسلیت گفتند و با بازماندگان ابراز هم دردی کردند!
محمد مخبر دزفولی از پلیدترین جنایتکاران رژیم آخوندی است که عامل اصلی تجاوز و کشتار دانشجویان دانشگاه جندی‌شاپور اهواز در اردیبهشت ۱۳۵۹ بود. او و دیگر عناصر تبهکار انجمن اسلامی دانشگاه با پشتیبانی احمد جنتی چنان جنایتی آفریدند که در تاریخ نظیر نداشته است.
تاریخچۀ ننگین زندگی رئیسی، از بدو قدرت گیری جمهوری اسلامی، پر است از کشتار و سرکوب هزاران تن از بهترین و مبارزترین فرزندان کشور و همین کارنامۀ خونین، ملاک سنجش صلاحیت او بود برای نشستن بر کرسی «ریاست جمهوری» این نظام قتل و اختناق!
این چرخه زن‌کشی همچنان ادامه خواهد داشت اگر جامعه واکنشی در برابر آن از خود نشان ندهد. بیداری جامعه نسبت به زن‌کشی و زنستیزی، یک مسئولیت و وظیفه انسانی بوده و معیاری برای سنجشِ بیداری وجدان بشری خواهد بود.
در شرایطی که فشارهای اقتصادی و اجتماعی، آمار طلاق، اعتیاد و بیکاری را به شدت بالا برده و هر روز بر آمار زنان سرپرست خانواده افزوده می شود، بیکاری زنان بر هر چه زنانه تر شدن فقر دامن زده و زنان را بیش از سایر اقشار لای منگنه قرار داده است.
خشم زنان، مخصوصا مادرانی که مسئولیت خانواده و فرزندان شان را دارند، روزی نه دیر و نه هم دور به آتش انتقام مبدل خواهد شد!