گزارشی از شرکت در سومین مجمع عمومی جهانی زنان پایه در تونس
از ۳ تا ۹ سپتامبر ۲۰۲۲ برابر با ۱۲ تا ۱۸ شهریور ۱۴۰۱، تونس میزبان سومین کنفرانس جهانی زنان پایه در اتحاد زنان مترقی جهان بود. اولین کنفرانس زنان در سال ۲۰۱۱ در کاراکاس- ونزوئلا و دومین کنفرانس در کاتماندو - نپال در سال ۲۰۱۶ برگزار شده بود.
جنبش زنان در هر کشوری تاریخ مبارزاتی و شخصیت‌های مختص به خود را دارد. اما زنان آگاه و مبارز برای حمایت از مبارزات زنان در سراسر جهان، پیوندهای همبستگی بین المللی برقرار کرده اند! تجارب جنبش زنان در قرن گذشته نشان داده است که ما زنان برای آزادی و رهائی خود باید مبارزه را به دست خود بگیریم.
انگیزه ما برای حضور در این کنفرانس، آشنایی با زنان مبارز و آگاه و همچنین شناخت بیشتر از مبانی فکری و عملکرد کنفرانس جهانی زنان پایه، بود.
نماد کنفرانس جهانی زنان درخت زیتون است. این یک نماد مبارزاتی است و این پیام را باخود دارد: «بگذار همچون درخت زیتون باشیم. به سوی خورشید قد بکشیم و ریشه‌های قوی خود را در زمین بگستریم، هیچ کس و هیچ چیز نمی‌تواند ما را بشکند!»، «چالش ها، ما را متوقف نخواهند کرد، و ما با هم قوی‌تر خواهیم بود!»
(Be like an olive tree - Reaching for the sun - Rooted in the earth - Strong - Nobody and nothing can break us)
کنفرانس جهانی زنان پایه یک تشکل آزاد است که در برنامه خود دفاع از منافع زنان پایه در سرتاسر جهان و آزادی و رهایی زنان در جوامع مختلف را مرقوم نمود! و در این راستا از مبارزات زنان، کارگران، کشاورزان، مهاجران، زنان بیکار، زنان خانه دار، زنان بومی، از کشورهای مختلف حمایت کرده و سعی در پیوند و تشکل آنان دارد. در تشکل کنفرانس جهانی زنان، فاشیست‌ها و بنیادگرایان مذهبی و همچنین بنیانگذاران سازمان‌های متجاوز به حقوق زنان و آن‌هایی که با آزادی و رهایی زنان از ستم مخالفت و خصومت دارند، جایی ندارند. در کنفرانس تونس، هر یک از زنان به طور فردی و یا سازمانی با تلاش خود، مخاطبین بین المللی و دوستان خود را برای شرکت در این کنفرانس بسیج کرده بودند و برای موفقیت کنفرانس مسئولیت بر عهده گرفته بودند.
از آنجا که اعتراض زنان تونسی در این کشور ممنوع است، روز جمعه ۲ سپتامبر، تعدادی از اعضای غیر تونسی کمیته تدارکات کنفرانس، به همراه جمعی از زنان هماهنگ کننده و شرکت کننده، از جمله سوزه بادر هماهنگ کننده اروپا، به همراه ۴۰ زن از بنگلادش و نپال از محل برگزاری کنفرانس تا سالن تئاتر که درست در مرکز شهر تونس قرار دارد، اقدام به یک حرکت خیابانی کردند. تظاهر کنندگان با پلیس که سعی در ممانعت از ادامه تظاهرات داشت، با اتکا به توریست بودن خود به بحث و گفتگو پرداخته و با خواندن آهنگ «ما زن هستیم، ما قوی هستیم! ،» راهپیمایی خود را پیش بردند. این عمل زنان با استقبال زیادی روبرو شد. کمیته تدارکات و جمعی از شرکت کنندگان تونسی، که بخشی جدایی ناپذیر از این اقدام بودند با ابراز خوشحالی می‌گفتند که تظاهرات روز ضد جنگ را که در تونس سابقه نداشت برگزار کردند. این حرکت بخصوص برای زنان تونس یک اتفاق جدید و یک تجربه و اقدامی تاریخی شد!
شنبه ۳ سپتامبر آغاز سومین مجمع عمومی کنفرانس جهانی زنان پایه
روز شنبه زنان از کشورهای مختلف با شور و هیجان از ساعات اولیه صبح وارد مکان برگزاری کنفرانس در مدرسه دبیرستان قدیمی حبیب بورقیبه می‌شدند. سومین مجمع عمومی کنفرانس جهانی زنان پایه، از جانب هماهنگ کنندگان از قاره‌های گوناگون و نمایندگان سازمان‌ها از کشورهای مختلف با همیاری کمیته تدارکات محلی تونس سازماندهی شده بود. کمیته تدارکات محلی با خوش آمد گویی به حاضرین، گروه هماهنگ کننده را معرفی و به توضیحاتی در مورد نحوه تقسیم‌بندی گروه‌های کاری پرداخت تا زنان راحتتر بتوانند برنامه‌ها را پی گیری کرده و مشارکت نمایند. در داخل و بیرون کنفرانس، زنان مشغول بحث و گفتگو و تقسیم کارها بودند. زنان و مردان برای شرکت در گروه‌های آموزشی نام‌نویسی می‌کردند. مکانی برای ثبت نام و دستگاه‌های ترجمه نیز در نظر گرفته شده بود.
پرچم بزرگ کنفرانس جهانی زنان از طرف کمیته هماهنگ کننده محلی تهیه شده بود. زنان از کشورهای گوناگون با پرچم‌های رنگارنگ و پلاکارد‌هایی در دفاع از حقوق زنان وارد محل برگزاری کنفرانس می‌شدند. حضور و نقش زنان جوان در برنامه ریزی و تدارکات این کنفرانس چشم گیر بود. زنان با تفکرات گوناگون، اما متحد بر سر ادامه مبارزه علیه ستم جنسیتی، راه حل‌های متفاوت خود را مطرح می‌کردند. بسیاری از آن‌ها با بودجه خود و یا با حمایت مالی زنان دیگر به تونس سفر کرده بودند تا در این رویداد تاریخی و جهانی زنان، نقش و شرکت داشته باشند. راهروها، دیوار و پنجره‌های داخل و بیرون سالن کنفرانس با عکس‌ها و بنر‌های گوناگون زنان از کشورهای مختلف تزیین شده بود. زنان کارهای دستی و سنتی کشور خود را به نمایش گذاشته و به فروش می‌رساندند.
«سازمان زنان هشت مارس (ایران- افغانستان) - واحد هلند»، یکی از اعضای «کمیته هماهنگ کننده کنفرانس – هلند»، پرچمی که با عکس‌های مبارزاتی زنان ایران مزین شده بود را همراه با بنرهایی که به سه زبان انگلیسی، عربی و فارسی روی آن جمله های: «زنان جهان علیه بنیاد گرایان مذهبی و سیستم مردسالار امپریالیستی متحد شوید!»، «رهایی زن، رهایی جامعه است!» و «کنترل بدن من حق من است، نه هیچ مذهبی، نه هیچ دولتی و نه هیچ مردی!» به نمایش گذاشته بودند؛ همچنین به همراه یکی از رفقای زن ایرانی از اعضای همین کمیته، پرچم بزرگی با شعار «آزادی زن، آزادی جامعه است!» را در انظار عموم قرار دادیم که مورد توجه و استقبال بسیاری قرار گرفت.
ما به همراه جمعی از زنان تصمیم گرفتیم، برای جمع آوری کمک مالی مردمی، با کمیته محلی همراه شویم و با آن‌ها به مرکز شهر رفتیم. و به سه زبان عربی، فرانسوی، انگلیسی با مردم وارد گفتگو شدیم. آفیش برنامه‌ها را به عابرین و بخصوص زنان، می‌دادیم و آن‌ها را دعوت به شرکت در کنفرانس و راهپیمایی روز ۴ سپتامبر می‌کردیم. بسیاری از مردم به شرکت در راهپیمایی پاسخ مثبت می‌دادند. جالب بود که در مکانی مردی که ساز می‌زد، میکروفون‌اش را در اختیار گروه ما گذاشت تا با مردم صحبت کنیم و ترانه‌های مبارزاتی از جمله ترانه ما زن هستیم ما قوی هستیم رو خوانیدیم. زنان هم سرنوشتی و همبستگی خود را با سایر زنان اعلام می‌کردند. مردم با علاقه گوش می‌دادند و زنان و مردان زیادی آفیش‌ها را می‌گرفتند و کمک مالی می‌کردند. جمع آوری کمک مالی مردمی در کنفرانس جهانی زنان چشمگیر بود. با اینکه همگی خسته شده بودیم ولی با خوشحالی و روحیه مبارزاتی بیشتر به محل کنفرانس برگشتیم.
بعد از ظهر روز سه شنبه در گرمای حدود ۳۸ درجه، ۵ زن که دو نفر آن‌ها از کمیته تونس بودند، به همراه دو نفر از آلمان و یک نفر از هلند؛ به باغ‌های اطراف تونس و به دیدار کشاورزان رفته و بعد از بازگشت تجربه خودشان را با سایرین درمیان گذاشتند. آن‌ها با گروه جمع آوری کننده‌گان انگور و صیفی‌جات دیدار کرده بودند. جوانترین جمع کننده انگور برای شراب، ۱۴ساله بود. پرداخت دستمزد ظالمانه و استثمار گرانه بود. او در ازای ۷ ساعت کار سخت در زیر نور شدید آفتاب، ۲۱ دینار تونس (۷ یورو در روز یا ۱ یورو در ساعت)، و اگر ۹ ساعت کار می‌کرد ۲۵ دینار تونس دریافت می‌نمود. این گروه ۵ نفره توانسته بودند با زنان روستایی که عمدتاً زنان جوان بودند صمیمانه گفتگو کرده و اهمیت حضور آن‌ها در تظاهرات و کنفرانس را خاطرنشان شوند.
برای نمونه در اینجا به بخشی از صحبت‌های جالب یکی از شرکت کنندگان جوان اشاره می‌کنم: «در جهانی که ما اکنون در آن زندگی می‌کنیم، کشورهای تحت سلطه تک محصولی بیش از توان محیط طبیعی، در حال کشت زمین هستند. بنا بر این آب‌های زیرزمینی در معرض خطر قرار گرفته اند. استثمار انسان و طبیعت بخشی از نظام امپریالیستی امروزی است. رقابت شدید است و به همین دلیل درگیری و جنگ هم به مراتب زیاد‌تر شده است.
۲۴ درصد از خرما‌های فروخته شده در سراسر جهان در جنوب تونس تولید می‌شود. خانواده‌هایی که مزارع کوچکی دارند، برای هر کیلو خرما حدود ۶۰ تا ۸۰ سنت دریافت می‌کنند، در حالی که همان خرما در آلمان هر کیلو بیش از ۱۰ یورو فروخته می‌شود.»
یکشنبه ۴ سپتامبر ۲۰۲۲ سومین مارش جهانی زنان پایه
در روز ۴ سپتامبر از ساعت ۱۰:۰۰ تا ۱۲:۰۰ صبح، برای اولین بار با هماهنگی و برنامه ریزی زنان، بطور رسمی تظاهرات بزرگی در مرکز شهر تونس در مقابل ساعت بزرگ، با شرکت بیش از ۶۰۰ نفر از ملیت‌ها و گروه‌های سنی مختلف، برگزار شد؛ تظاهر کنندگان در این تظاهرات که با تجمع در میدان ۱۴ ژانویه، آغاز شده بود؛ همبستگی زنان در سراسر جهان را به نمایش گذاشتند.
زنان با حمل بنر‌های رنگارنگ، تصاویری از مبارزات زنان کشورهای مختلف و شعارهای خود، در همبستگی با زنان تحت ستم در جهان به زبانهای متفاوت، خواسته‌ها و مطالبات‌شان را بیان می‌کردند. با شعارهایی مثل: «ستم بر زن جهانی است و مبارزه علیه آن هم جهانی است!»، «مبارزات و همبستگی جهانی زنان علیه سیستم سرمایه داری و مرتجعین حاکم بر جهان ادامه دارد!»، «زنده باد مبارزات زنان در سراسر جهان!»، «در همبستگی با مبارزات زنان متحد شوید!» «علیه جنگ، علیه نابرابری جنسیتی»، «توانمندسازی زنان و دفاع از حقوق دگرباشان جنسی» و «علیه امپریالیسم و بنیاد گرایان»، همراه با نواختن موزیک، پخش ترانه‌های انقلابی به زبان گوناگون و…؛ همبستگی و اتحاد زنان را فریاد می‌زدند. یکی ار موارد قابل توجه هیجان و حضور چشمگیر زنان نسل جوان از اروپا؛ آسیا، آفریقا، خاورمیانه، آمریکای لاتین در تظاهرات، نقش فعال آنان و خشم و نفرت‌شان از شرایط موجود در جهان بود.
راهپیمایی در مقابل مرکز فرهنگی محمود مسعدی «Cité Culturelle» واقع در (خیابان محمد ۵ تونس) به پایان رسید. و برنامه افتتاحیه در سالن کنفرانس «شهر فرهنگ» برگزار شد.
بخش اعظم برنامه‌ها به زبان عربی و انگلیسی بود که همزمان از طریق مترجمان با گوشی به ۶ زبان دیگر ترجمه می‌شد. تیم رسانه‌ای داوطلبانه نقش فعالی داشت. برنامه با خوش آمد گویی و سخنرانی‌های کوتاه از جانب برگزار کنندگان آغاز شد. نماینده وزارت زنان و خانواده و اطفال در تونس، ضمن استقبال از این حرکت جمعی، بر نقش اساسی زنان و توانمندی و برابری آنان در جامعه تاکید و از تلاش‌ها و مسئولیت پذیری‌های گروه تدارکات محلی زنان و کمک و حمایت‌های مردمی برای پیوستن به این جنبش قدردانی کرد. سپس نمایندگان زن از کشورهای مختلف ضمن معرفی خود، در مورد شرایط و موقعیت زنان در کشورهای خود صحبت کردند. برنامه داخل سالن با خواندن آهنگ سنتی فلسطینی، و حضور جمعی از حاضرین به روی صحنه با برافراشتن پرچم کشور یا سازمان‌های خود به پایان رسید. در بیرون از سالن هم جمعیتی حضور داشتند که با هم بحث و گفتگو و با برخی از رسانه‌های مصاحبه می‌کردند. یکی از ما، فعالین هشت مارس همراه با زمان مسعودی که در ترجمه سخنان ما به زبان آلمانی ما را یاری می‌کرد، با رسانه کردی در مورد موقعیت و شرایط زنان و سرکوب زنان در ایران و افغانستان به خاطر حجاب اجباری و نقش مذهب در زندگی اشان مصاحبۀ کوتاهی داشتیم.
دوشنبه ۵ سپتامبر، اولین روز از مجمع عمومی
برنامه‌های کنفرانس هر روز صبح از ساعت ۹ صبح تا ۱۷:۳۰ با بحث و گفتگو و تبادل نظر و شرکت در کارگاه‌های آموزشی دنبال می‌شد. برنامه‌های هنری از قاره‌های گوناگون هر شب از ساعت ۱۸:۰۰ تا ۲۰:۰۰ به اجرا در می‌آمد. برنامه‌ها با پخش موزیک و اجرای نمایش فیلم و تئاتر از صحنه‌های واقعی زندگی زنان، خواندن شعر و ترانه‌های انقلابی، همراه با رقص مبارزاتی، که همگی نشان از درد و شادی‌های مشترک، همیاری و همبستگی زنان بود برگزار می‌شد.
بخش مهم برنامه ها، برگزاری کارگاه‌های آموزشی گوناگون در روزهای ۵ و ۶ سپتامبر بود. شرکت در کارگاه‌ها با تبادل نظر گروهی و یا بر اساس انتخاب فردی بود. موضوع مباحث در کارگاه‌ها بر مبنای مسائل محوری جنبش بین المللی زنان و دفاع از حقوق زنان بود. در هر یک از کارگاه‌ها روی مصوباتی کار می‌کردند که قرار بود در قطعنامه پایانی مجمع عمومی مطرح شود. نکاتی که نهایتا توسط هیئت‌ها به رای گذاشته می‌شد. مشارکت کنندگان در کارگاه‌های آموزشی همچنین در رابطه با مبارزات زنان در اتحادیه‌های کارگری، چگونگی تبادل تجربیات و استفاده از تاکتیک‌های گوناگون، به بحث و تبادل نظر می‌پرداختند.
اولین روز مجمع عمومی کنفرانس جهانی زنان، با خوش آمدگویی و معرفی کمیته هماهنگ کننده و قدردانی از کمیته محلی برگزار کنندگان آغاز شد. سپس به یاد زنانی که جان خود طی چند سال گذاشته در زندانها یا از جمله به دلیل پاندمی کرونا، از دست داده بودند و در کنار ما نبودند، یک دقیقه سکوت اعلام شد.
ابتدا هماهنگ کنندگان و نمایندگان هر قاره، در مورد چگونگی پیشبرد تصمیمات، تقسیم کار، آیین نامه داخلی، گزارشات تلاش‌های هماهنگ کننده‌های قاره ای، از نوامبر ۲۰۱۶ تا سپتامبر ۲۰۲۲، توضیحاتی را ارائه کردند. سپس نمایندگان هر قاره به مدت ۲۰ دقیقه گزارشی از وضعیت زنان در کشورهای قارۀ خود، از اشکال سازماندهی، از دیدگاه‌های مختلف و از مبارزات زنان سخن گفتند.
کنفرانس با گزارشات و بحث‌هایی از موقعیت و شرایط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی حاکم در هر کشور، به تاثیرات آن‌ها در پیشبرد شیوه‌های کار و زندگی مردم و بطور مشخص زنان می‌پرداخت. نقش و تأثیر قوانین، فرهنگ، مذاهب و جنگ‌های امپریالیستی و داخلی؛ بر فعالیت‌های فعالین جنبش، نیز از محورهای گفتگو بود. حول مباحث اساسی و سوالات مشخص از جمله اینکه: در هر کشوری اقتصاد آن بر چه پایه‌هایی استوار است؟ آیا اقتصاد آن کشور متکی بر صنعت است یا کشاورزی؟ زنان به چه میزانی به صورت تمام وقت، نیمه وقت و غیررسمی کار می‌کنند؟ وضعیت اجتماعی توده زنان چگونه است؟ مبارزات جنبش زنان در آن کشور چگونه است؟ چه جریانات سیاسی دیگر نقش فعال‌تری دارند؟ مطالبات و خواسته‌های مشخص زنان چیست؟ نقش مذاهب و فرهنگ در زندگی زنان چگونه است؟ میزان مشارکت زنان در آن جامعه به چه صورتی و به چه میزانی می‌باشد؟ هم مباحث بسیاری مطرح شد.
برخی گزارشات همراه بود با استفاده از برنامه پاور پوینت، نمایش فیلم و تصاویر، که مورد استقبال و توجه قرار گرفتند. همگی حاکی از مبارزات زنان در کشورهای گوناگون، از افزایش فرودستی موقعیت زنان، افزایش خشونت، فقر، تن فروشی، عدم تحصیل برای کودکان، روی کار آمدن دولت‌های راست و فاشیستی و مذهبی، افزایش تبعیض جنسیتی و طبقاتی، عدم بهداشت و درمان کافی برای زنان، بارداری‌های ناخواسته، نابودی محیط زیست، کوچ‌های اجباری، آوارگی و مهاجرت‌های اجباری به دلیل وقوع جنگ ها، افزایش استثمار و نابرابری و بی‌عدالتی ها، ترس از آینده برای کودکان و سرنوشت نسل جوان، و…بودند. همگی شرایط اسفناک زندگی میلیاردها انسان از جمله زنان در جهان را نشان میداد.
سه شنبه 6 سپتامبر و حضور نسل جوان بر روی صحنه
برنامه روز ششم به جوانان نسل آینده اختصاص داشت. زنان نسل جوانی که بسیار قوی، آگاه، و خوش فکر و جسور بودند. اکثراً به چندین زبان صحبت می‌کردند. هر کدام به یکی از قاره‌های جهان تعلق داشتند، اما دردهای مشترک و همبستگی آن‌ها مرز جغرافیایی نمی‌شناخت. آن‌ها به مشکلات و معضلات پیش روی جوانان هم نسل خود و نسل آینده می‌پرداختند. از تجربیات و دیدگاه‌های فکری، از خواسته ها، انتظارات و توقعات نسل خود می‌گفتند. به اهمیت تبادل نظر نسل‌ها و استفاده از تجارب نسل گذشته، به اتکا بر دستاورد‌ها و درس گرفتن از اشتباهات و به ضرورت وحدت و کار مشترک؛ واقف بودند. از موقعیت و شرایطی که در آن قرار داشتند و از تبعیض و خشونت بیزار بودند. و اینکه چه باید کرد؟ سوال کلیدی و پر اهمیت آنان بود. به اهمیت ادامه مبارزه برای رسیدن به پیروزی واقف بودند. بخش عمدۀ این مطالب، بطور مشخص در کارگاه‌های آموزشی به بحث گذاشته می‌شد.
چند نمونه از موضوعات کارگاه‌های آموزشی:
معنایی جدید برای امپریالیسم، زنان علیه: خشونت، جنگ، جنگ‌های امپریالیستی!، تجاوز جنسی به عنوان یک سلاح جنگی!، هر جنگی، جنگ علیه زنان است!، زنان ضد فاشیسم و ضد امپریالیسم در جهان!، زنان کارگر و نقش اتحادیه‌های کارگری در سراسر جهان!، بحران‌های اجتماعی – سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و مذهبی!، انقلاب زنان و نقش و جایگاه زنان در آن!، اتحاد و همبستگی جنبش بین المللی زنان!، جهانی شدن فقر!، جهانی شدن مهاجرت زنان! اشکال مختلف خشونت علیه زنان و نقش تبعیض جنسیتی!، چشم اندازهای جدید برای آزادی زنان - سوسیالیسمِ واقعی یا اپورتونیسم فمینیستی! رژیم‌های مذهبی و زن ستیز!، زنان مهاجر و جهانی شدن آن!، زنان و دختران جوان جهان! دهقانان و کارگران کشاورزی در تونس و سایر کشورهای دیگر!، هشدار قرمز برای نجات محیط زیست و جلوگیری از نابودی آن!، دسترسی به امکانات بهداشتی و آموزش و پرورش! ، تهدید آلودگی هسته‌ای و نابودی طبیعت! نابودی تمامی سلاح‌های هسته ای، بیولوژیکی و شیمیایی!، ژ نو لوژی! و چند کارگاه دیگر که متاسفانه با توجه به زمان کوتاه و کارگاه‌های بسیار و متفاوت، امکان شرکت در تمام آن‌ها عملا امکان‌پذیر نبود؛ اما با تقسیم کار در گروه‌های شرکت کننده، افراد در کارگاه‌های مختلف شرکت می‌کردند. ولی بعد از اتمام کارگاه ها، در جلسات داخلی گزارشی از مباحث و سوالات مطرح شد داده می‌شد.
در کارگاه آموزشی امپریالیسم که شرکت کرده بودیم، پرچم مبارزات زنان ایران را بر روی تابلو وصل کردیم. در این اتاق زنان از زوایای مختلف به درک خود از معنی امپریالیسم و نقش آن در زندگی زنان و مردم کشورهای گوناگون پرداختند. نکته کلیدی این بود که امپریالیسم عامل اصلی ستم و استثمار انسان از انسان است. با جنگ افروزی، ویرانی و دخالت در تمام امور کشورها و با تقویت حکومت‌های مرتجع و دست نشانده‌اش در سایر کشورها، اهداف پلید خود را پیش می‌برد. در کل مردم در سطح جهان و زنان بطور خاص قربانیان اصلی نظام امپریالیستی و سرمایه داری مردسالار حاکم بر جهان هستند. تنها راه حل، نابودی نظام امپریالیستی و سرمایه داری حاکم، جهت ساختن جهانی بدون ستم و استثمار است.
کارگاه دیگری که در آن حضور داشتیم مربوط به بحث خاورمیانه و بطور مشخص ترکیه و ایران و افغانستان بود. در این نشست به نقش زنان کرد در کردستان ترکیه، به دخالت جمهوری اسلامی و نفوذ نیروهای نظامی‌اش در کشورهای منطقه و به حملات نظامی توسط ایران اشاره شد. جمعی از زنان ایرانی و افغانستانی حاضر در جلسه علاوه بر محکوم کردند جنایات جمهوری اسلامی، به سرکوب زنان که با اجباری شدن حجاب از بدو حاکمیت این رژیم آغاز شد و در ادامه آن سایر قوانین ارتجاعی بر زنان تحمیل شد و اینکه رژیم حتی حجاب را به زنان کشورهای دیگر که مسلمان هم نیستند ولی به ایران سفر می‌کنند هم تحمیل می‌کند، اشاره شد. به مبارزات ۴۳ساله زنان علیه حجاب اجباری و سایر قوانین ضد زن در ایران، به نقش فعال زنان در مبارزات گوناگون، به سرکوب‌های وحشیانه رژیم ایران علیه زنان ایران و افغانستان، به شرایط اسفناک زنان زندانی سیاسی در ایران، پرداخته شده و عکس زینب جلالیان که در شرایط بسیار سختی در زندان بسر می‌برد، به عنوان نمونه‌ای از جنایات بزرگ رژیم، به نمایش گذاشته شد. همچنین عکس عاملان و آمران قتل عام هزاران زندانی سیاسی در دهه شصت نشان داده شد ومطالبی در رابطه با چندین هزار زندانی سیاسی که جانشان در خطر است، از دانشجو گرفته تا کارگر و سایر معترضان را با جمع در میان گذاشتیم و ضمن عنوان کردن اینکه برای نجات جان تمام زندانیان سیاسی در ایران و سایر کشورها باید متّحدانه کاری انجام داد؛ با شعار زن زندگی آزادی و آرزوی جامعه‌ای آزاد که زنان در آن آزاد باشند، این بخش از بحث‌ها خاتمه یافت.
در پایان هر برنامه هر کس می‌توانست در وقت کوتاه ۲ یا ۳ دقیقه‌ای صحبت کند و نظرات و پیشنهادات خود را با جمع به اشتراک بگذارد.
در وقت کوتاهی که داشتیم، به وضعیت اسفناک و موقعیت و شرایط زنان در ایران و افغانستان اشاره کردیم. خلاصه نکاتی که در مورد زنان ایران و افغانستان توسط یکی از فعالین هشت مارس در این کنفرانس بیان شد از این قرار است: وضعیت زنان در ایران و افغانستان سخت‌تر و بدتر از گذشته شده است. ستم و خشونت به زنان در این دو کشور توسط حکومت‌های اسلامی، که با تصمیم و کمک‌های همه جانبه امپریالیست‌ها به ویژه امپریالیست آمریکا به قدرت رسیدند، تشدید شده است. حجاب اجباری یا برقع، پرچم ایدئولوژیک جمهوری اسلامی در ایران و امارت اسلامی طالبان در افغانستان است. حجاب اجباری، نماد سرکوب و خشونت علیه زنان است. ما خواستار جدایی دین از دولت و خواهان حقوق برابر برای زنان و مردان هستیم. ما زنان به آگاهی و سازماندهی انقلابی نیاز داریم، تا نبرد خود را قوی‌تر ادامه دهیم. ما به اتحاد و همبستگی و حمایت سایر زنان جهان و همکاری جنبش‌های مترقی با زنان ایران و افغانستان نیاز داریم. همبستگی و اتحاد جهانی زنان، رمز پیروزی بر دشمنان است.
چند نکته قابل توجه که با آن روبرو شدم: در خیابانهای تونس مردم با لباسی انتخابی خود حضور داشتند. حجاب در آنجا اجباری نبود. در خیابانها بیشتر تبلیغات آموزش دانشگاهی و ورزشی به چشم می‌خورد تا تبلیغات حکومتی و تصاویرسران کشور. در خیابان با کودکان کار روبرو نشدیم. پلیس برای امنیت بیشتر شرکت کنندگان را اکثر تا مکان محل اقامت‌شان همراهی می‌کردند.
قدر مسلم برگزاری چنین کنفرانس و راهپیمایی، بدون سازماندهی و هماهنگی همه جانیه از ماه‌ها قبل برای بسیج سیاسی زنان و همچنین جلب حمایت مردان بدون دخالت‌گری در تصمیمات زنان، غیر ممکن بود.
کنفرانس با روحیه همبستگی، با جشن افتتاحیه، ۳۱ کارگاه آموزشی، شب‌های فرهنگی الهام بخش، با حضور بیش از ۴۵۰ نفر شرکت کننده، ۹۳ نماینده از ۴۲ کشور جهان با تلاش خستگی ناپذیر، با میزبانی صمیمانۀ کمیته تدارکات با حدود ده‌ها سازمان زنان و حضور زنان روستایی همراه با هماهنگ کنندگان زنان و فعالان بی‌شماری از سراسر جهانی به پیش برده شد. مجمع عمومی، با شور و هیجان همراه با شعار «ما زن هستیم، قوی هستیم» به پایان رسید.
لینک فیلم کنفرانس تونس
تظاهرات سومین کنفرانس جهانی زنان پایه زنان در تونس
جهت اطلاعات بیشتر به این لینک مراجعه نمائید!
کارگاه ضد امپریالیست
از نشریه هشت مارس شماره ۵٧
نوامبر ٢٠٢٢ / آبان ١٤٠١