سیاست اخراج و رفتار غیر انسانی پلیس آلمان با زنان پناهجوی ایرانی محکوم است

زنان و مردان مبارز و آزادیخواه

روز سوم نوامبر1999 مأموران پلیس آلمان در شهر نورنبرگ به محل زندگی رویا مصیبی پناهجوی ایرانی حمله برده و او را کشان کشان به مرکز پلیس شهر بردند. در آنجا از او خواستند که حجاب اسلامی بسر کند تا از او عکس بگیرند و برای تکمیل پرونده اخراج به سفارت اسلامی بدهند. رویا از این کار سر باز میزند و خواهان تماس با وکیل خود می شود مأموران به او  می گویند که وکیلش در مرخصی بسر می برد. رویا فریاد می زند که شما دارید همان کاری را با من می کنید که رژیم جمهوری اسلامی در ایران با میلیونها زن می کند. من از آن جهنم فرار کرده ام و حاضر نیستم به این کار تن بدهم. شش مأمور پلیس دست و پای او را می گیرند و بزور حجاب را بر سر ش می گذارند و در میان اشک و التماس از او عکس می گیرند. سپس رویا را  به محل اقامتش باز می گردانند تا روزی دیگر دوباره به آنجا هجوم برند و این بار وی را بزور به چنگال رژیم اسلامی باز گردانند. همین سرنوشت در انتظار لاله سعادت، نصرت حاج سلطانی و زهره فیروزان در هایم های پناهندگی نورنبرگ است. ده ها زن پناهنجوی ایرانی دیکر سایر شهر های المان نیز با چنین خطر ی روبرو هستند.

این نخستین بار نیست که دولت آلمان در چار چوب منافع اقتصادی خود و زد و بندهایش با مرتجعین حاکم بر ایران به سرکوب پناهجویان ایرانی می پردازد .اما این نخستین بار است که مأموران پلیس این کشور در اجرای وظاایف سرکوبگرانه خود دقیقا نقش گشت های ثارالله و جندالله را در برخورد به زنان ایرانی بعهده گرفته اند. این مدعیان دمکراسی و حقوق بشر با وقاحت حجاب اجباری برسر زنان می کنند. دولت آلمان، مهم نیست که لباس سوسیال دمکراتها و سبزها را بر تن دارد یا دمکرات مسیحی ها می خواهد برای زنان پناهجوی ایرانی همان جهنمی را درست کند که اینان با تقبل هزاران درد و رنج از آن گریخته اند.

در مقابل چنین وقایعی نباید ساکت نشست و در درجه اول این خود پناهجویان هستند که باید متحد  و رزمنده علیه این اقدمات سرکوبگرانه مبارزه کنند. با استغاثه یا مظلوم نمائی در برابر ادارات پناهندگی و نهادها و احزاب دولتی که خود مجری و مدافع اینگونه بیعدالتی ها هستند، کاری از پیش نمی رود. با روحیه گلیم خود را از آب بیرون کشیدن و به فکر نجات شخص خود بودن نمی توان این دولتها را به عقب نشسنی وادار کرد. تجربه چند سال اخیر در کشورهای مختلف اروپائی نشان داده که هر جا دولتی مجبور به عقب نشینی و پس گرفتن قوانین ضد پناهندگی شده نتیجه مبارزه گسترده و قاطع خود پناهجویان و حمایت نیروها و عناصر مترقی و انقلابی بوده است.

ما تمامی سازمان های انقلابی و ترقیخواه و همه تشکلات دمکراتیک و مستقل زنان را فرا می خوانیم که اضطرار اوضاع را درک کنند. در مورد اقدام بیشرمانه پلیس نورنبرگ و موج سرکوب و اخراج پناهجویان سریعا واکنش نشان دهند  و بطور مشخص از ده ها زن پناهجوئی که آماج مستقیم این حمله غیر انسانی هستند حمایت کنند. ما همه نیروها و عناصر مبارز را به برگزاری آکسیونهای متحد در شهرهای مختلف آلمان و جمع آوری گسترده اعضاء در اعتراض به واقعه نورنبرگ و بطور کلی سیاست سرکوبگرانه دولت آلمان نسبت به کلیه پناهجویان زن و مرد دعوت می کنیم. ایران کشور امن نیست!

به پرونده همه پناهجویان باید رسیدگی شده و به عنوان پناهنده سیاسی برسمیت شناخته شوند.

زنان پناهجوی ایرانی در صورت دیپورت، هم با سرکوب وحشیانه و مستقیم رژیم جمهوری اسلامی روبرو می شوند و هم با سرکوب اجتماعی غیر مستقیمی که توسط ارزشها و نهادها و سنن مردسالارانه و با حمایت دولت بر زنان اعمال می شود.

 کمیته زنان هشت مارس- نوامبر 1999