زنان تکلیف جمهوری اسلامی را در خیابان تعیین خواهند کرد!
رژیم جمهوری اسلامی از بدو به قدرت رسیدنش بر مبنای تفکرات عمیقاً واپس‌گرا و زن‌ستیزش تلاش نموده تا زنان را به‌مثابه‌ی جنس فرودست و ابزار بهره‌کشی مردان از پایه‌ترین حقوق انسانی همچون حق آزادی پوشش محروم نماید و با اعمال ستم و متعاقباً خشونت دولتیِ آشکار و قانونی علیه زنان نیمی از جامعه را مطیع و فرمان‌بردار قوانین شرع و چارچوب دولت سرمایه‌داری اسلامی به‌مثابه‌ی مایملک مردان در آورد. علاوه بر اعمال این خشونت ساختاری، جمهوری اسلامی هر از چند گاهی با ترفندهای جدید و طرح‌هایی تازه برای سرکوب زنان و به کنج خانه راندن‌شان به میدان آمده است هرچند در اکثر موارد نه‌تنها موفق نبوده بلکه این ترفندها به ضد خودش تبدیل شده است. یکی از نمونه‌های بارز این خشونت‌های ساختاری، تلاش ۳۹ ساله‌ی جمهوری اسلامی برای پوشاندن حجاب اجباری بر سر و بدن زنان و ذهنیت کلیت جامعه بوده است که از روز اول و بی‌وقفه با مقاومت جمعی و فردی زنان روبه‌رو شده است و زنان هرگز دست از مبارزه برای باز پس گرفتن حق آزادی پوشش و کنترل بدن‌شان برنداشته‌اند و این یکی از میدان‌های اصلی جنگ جمهوری اسلامی با زنان در تمام این سال‌ها بوده و هست.
زلزله‌ی سیاسی اخیر در ایران و اعتراضات مردمی سراسری که اکثریت شهرهای کوچک و بزرگ ایران را در بر گرفته است اما تمام معادلات سیاسی را به هم ریخت. مردم خشمگین و معترض دسته‌دسته به خیابان‌ها آمدند و در صفوف رزمنده و متحد اعلام کردند که از جمهوری اسلامی به ستوه آمده‌اند. برخلاف ادعاهای پوچ جناح‌های مختلف جمهوری اسلامی که مدعی بودند منافع مردم ایران را دنبال می‌کنند، مردم با تمام توان خود و در عمل اعلام کردند که نه‌تنها هیچ‌یک از جناح‌های جمهوری اسلامی بلکه کلیت جمهوری اسلامی را نمی‌خواهند و برای در هم کوبیدن آن از هیچ فداکاری و جان‌فشانی ابایی ندارند. مردم در مبارزات جسورانه و شجاعانه‌ی تا امروزی‌شان نشان دادند که با اتحاد و همبستگی تبدیل به قدرتی شده‌اند که می‌تواند ساختار ستمگرانه و مناسبات واپس‌گرای حاکم را با چالش جدی روبه‌رو نماید. هرچند کاملاً قابل پیش‌بینی بود که خشم و نارضایتی فزاینده‌ی مردم از شکاف طبقاتی، فقر، ستم جنسیتی، ستم ملی، بی‌کاری، بی‌خانمانی، بی‌حقوقی، کارتن‌خوابی، آلودگی محیط‌زیست و ... به‌زودی فوران خواهد کرد؛ اما فوران این آتش‌فشان همه را به تکاپو درآورده است: دشمنان در جهت کنترل و سرکوب و دوستان در جهت تقویت مبارزه و پیش‌روی.
هرچند یکی از نقاط قوت مبارزات امروز در ایران گسترده‌گی جغرافیای سیاسی و تغییر الگوی مرکزمحور است اما این شورش‌های پراکنده باید تبدیل به شورش‌های سازمان‌یافته شوند. بدون تشکل و نقشه نمی‌توان قدرت حاکم را به چالش جدی گرفت. بدون مبارزه‌ی متشکل و نقشه‌مند، فریادهای خشم و نارضایتی تبدیل به نیرویی خارج از کنترل و حوزه‌ی اثر حاکمیت نخواهد شد و تأثیرات سطحی و زودگذر خواهد داشت. به همین دلیل یکی از عاجل‌ترین وظایف نیروهای انقلابی دادن آگاهی سیاسی و متمایز کردن صف دوست و دشمن است. بر پایه‌ی چنین خطوط تمایزی می‌توان به حداکثر متحد شد، سازمان یافت، در صفوف فشرده با دشمن جنگید و تفکرات ناصحیح درون صفوف مردم را به چالش کشید، استمرار مبارزه را تضمین و پیروزی را متحقق کرد. با چنین درکی به شکل واقعی می‌توان گفت: «بترسید! بترسید! ما همه با هم هستیم!»، «ما زن و مرد جنگیم، بجنگ تا بجنگیم!»
در این روزهای پر از امید و دلهره، در این شرایط خیزش و مبارزه «کارزار مبارزه علیه خشونت دولتی، اجتماعی و خانگی بر زنان در ایران» حمایت تمام‌قد خود را از مبارزات به‌حق مردم اعلام می‌نماید و خود را بخشی از این مبارزات در جهت سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی می‌داند.
به همین دلیل تمام‌قد و استوار در صف مبارزات مردم علیه حاکمیت جمهوری اسلامی خواهیم ایستاد و فریادخواهیم زد: ای زنان ایران همگام با مردم مبارز و به ستوه آمده بپا خیزید! برای پایان دادن به ۳۹ سال سلطه‌ی سرکوب آزادی به پا خیزید! برای پایان دادن به ۳۹ سال کشتار و اعدام و خفقان به پا خیزید! برای پایان دادن به ۳۹ سال بی‌حقوقی زنان به پا خیزید! برای پایان دادن به ۳۹ سال تسلط مردسالارانه بر جسم، روح، اراده و سرنوشت زنان به پا خیزید! برای در هم شکستن خشونت دولتی و قانونی جمهوری اسلامی به پا خیزید! برای پاره کردن تمام زنجیرهای اسارت و برده‌گی بر دست پای زنان به پا خیزید! برای پایان دادن به فقر، بی‌حقوقی، بی‌کاری، کارتن‌خوابی، تن‌فروشی، گورخوابی، ازدواج و کار کودکان، اعتیاد، ستم ملی، همجنس‌گراستیزی و ... به پا خیزید! برای پایان دادن به تمام این مناسبات کهنه و واپس‌گرا در قدم اول باید کلیت رژیم جمهوری اسلامی را از سرنگون کرد. ما زنان، مبارزین ناراضی و خشمگین که لحظه‌ای در این جنگ ۳۹ ساله با جمهوری اسلامی در قانون، در شرع، در محل کار، در مدرسه، در کارخانه، در دانشگاه، ... حتی در خانه و در بسترهای‌مان کوتاه نیامدیم، باید این بار هم در صف مقدم این مبارزه تمام‌قد و استوار بایستیم و صفوف مبارزات مردم خشمگین و ناراضی را تقویت نماییم. ما برای این‌که ثابت کنیم آزادی زن، معیار آزادی جامعه است باید نویدبخش و پرچم‌دار آزادی در این مبارزات رو به آینده‌ای عمیقاً متفاوت باشیم. اولین و عاجل‌ترین کار ما پایین کشیدن پرچم اسلام سیاسی است که بر بدن زنان به اهتزاز در آمده است. بله! ما ۳۹ سال حجاب را تاب نیاوردیم اما امروز باید حجاب را از سر زنان و ذهنیت جامعه به زیر کشیم تا صف‌شکنان واقعی آزادی جامعه باشیم.
تحمل نمی‌کنیم،
تن نمی‌دهیم،
تقاضا نمی‌کنیم،
قانون اسارت آمیز را خود لغو می‌کنیم،
قانون آزادی را خود می‌نویسیم،
اگر زدید می‌زنیم،
اگر کشتید باز برمی‌خیزیم،
حجاب از سر برمی‌کشیم،
حجاب از ذهنیت جامعه برمی‌کشیم،
و تا رهایی از پای نمی‌نشینیم!!!
کارزار مبارزه علیه خشونت دولتی، اجتماعی و خانگی بر زنان در ایران – ۴ ژانویه ۲۰۱۸ / ۱۴ دی ۱۳۹۶
karzar.zanan.2016@gmail.com
www.kaarzaar.com
www.facebook.com/kaarzaar
https://twitter.com/kaarzaar
https://t.me/kaarzaar