ای نیمه دگر، شعری از رفیق مینا اسدی توسط رها آذر از فعالین سازمان زنان هشت مارس در افغانستان در جلسه ٣ مارس ٢٠٢۴ به مناسبت ۸ مارس روز جهانی زن، دکلمه شد.
ای نیمه ی دگر بانوی سالهای سنگ و مس و آهن تبعیدی سراچه و دیر و حرم خاتون سالهای توطئه و تحقیر بنگرچگونه ذره های تنت آب می شود در زیر بار برده گی خانه ؟ بنگر چگونه قلب پریشانت در خانه ای به وسعت تنهایی در خانه ای به وسعت دلتنگی می ایستد ز جوشش؟ وقتی که تو نشسته و درمانده ای آیا چگونه معنی انسان در دشت ذهن ساده ی کودک تفهیم می شود؟ بنگر بنگر چگونه بی تو طرح عظیم زندگی انسان در گیر و دار حادثه و انقلاب ترسیم می شود؟ ***
ای خسته از شکنجه و تحقیر و بندگی چشمت براه کیست؟ سکوتت برای چیست؟ تا رنج سالهای ستم برملا کنی تا نقشه های بی خردان بی بها کنی بر خیز
برخیز تا هزار قیامت بپا کنی وقتی که قلبهای تپنده با جرم عشق به انسان بر دار مرگ و تباهی مصلوب می شوند وقتی که توده ها با هر بهانه ای سرکوب می شوند دیگر زمان بردگی خانه نیست
برخیز برخیز و دستهایت را در عمق شب رها کن امروز روز توست خورشید را بنام صدا کن
مارس ١۹۸۴ـ استکهلم
برگرفته از نشریه هشت مارس شماره ۶١
آوریل ۲٠۲۴ – فروردین ١۴٠٣