نه به اعدام!

سرنگون باد رژیم شکنجه و اعدام جمهوری اسلامی !

این روزها ماشین سرکوب و کشتار جمهوری اسلامی شتاب سرسام آوری گرفته است. تنها در روز یکشنبه ٢۴ دی ١١ زندانی در زندان مرکزی کرج به دار آویخته شدند. آمار وحشتناک اعدام هایی که در هفته های اخیر به گوش می‌رسند، تنها مواردی هستند که خبر آن به رسانه ها راه یافته و از میان آنها هم مردم بلوچ، عرب و کُرد بیشترین اعدامیان را داشته‌اند.

جمهوری اسلامی برای مقابله کردن با مردم ستمدیده سیستان و بلوچستان، مردمی که در طی بیش از یک سال گذشته هر جمعه در کف خیابان ادامه خیزش ژینا را ممکن کرده اند، چوبه های دار خود را پر شمار تر و فعال تر ساخته است. علاوه بر  احکام اعدامی که در روزهای اخیر اجرا شد، ده ها نفر دیگر هم چون رضا رسایی، مجاهد کور کور، بچه های اکباتان، محسن مظلوم، پژمان فاتحی، وفا آذربار، هژیر فرامرزی و... نیز در صف اعدام قرار دارند.

رژیم جمهوری اسلامی از بدو حاکمیت خود تا کنون بر پایه سرکوب خونین توانسته است بر اریکه قدرت باقی بماند، اما این بار برای جلوگیری از روند رو به رشد مبارزات زنان علیه حجاب اجباری، برای جلوگیری از مبارزات معلمین و بازنشستگان، برای جلوگیری از تداوم مبارزات کارگران، برای جلوگیری از مبارزات مادران و خانواده های دادخواه و به یک کلام برای مقابله با تداوم خیزش ژینا، دست به اعدام های وسیع زده است. اعدام هایی که به موازات حملات شیمیایی به مدارس دخترانه، آن هم به خاطر نقش برجسته آنان در خیزش ژینا، به راه انداخته است.

اما در شرایط عینی کنونی، شرایطی که در نتیجه مبارزات انقلابی ایجاد شده است، این اعدام ها نه ناشی از قدر قدرتی جمهوری اسلامی، بلکه ناشی از ترس و وحشت از ادامه یابی مبارزات مردم است. این جمهوری اسلامی است که در بحران عمیق اقتصادی و سیاسی، در بحران بود و نبودِ خود دست و پا می زند و این چنین از توده های ستمدیده بویژه توده های ملیت های تحت ستم بلوچستان و کردستان، که در خیزش انقلابی نقش مهمی را داشته و دارند، انتقام می گیرد.

این اعدام ها و ایجاد فضای بشدت امنیتی، برای به رخ کشیدن ماشین کشتار در برابر توده های جان به لب رسیده ای است که در قیام ژینا مرگ را به سخره گرفتند، در برابر سرکوبگران تا به دندان مسلح ایستادند و بیش از پیش درماندگی رژیم را عیان ساختند.

تنها راه مقابله با چوبه های دار جمهوری اسلامی ادامه مبارزه و پیشبرد وسیع و هدف‌مند و سراسری آن است. مبارزه در کف خیابان، در کارخانه ها، در مدرسه و دانشگاه، در مقابل زندان و...، با ابتکارات و خلاقیت های گوناگون می تواند نه تنها نقش مهمی را در جلوگیری از اعدام ها ایفا کند، بلکه به ادامه یابی مبارزه انقلابی در جهت سرنگونی رژیم شکنجه و دار جمهوری اسلامی یاری رساند. بر بستر این مبارزه است که شرایط برای درهم شکستن درهای زندان و آزادی همه زندانیان سیاسی مهیا می گردد.

سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)

۱۳ ژانویه ۲۰۲۴/ ۲۳ دی ۱۴۰۲