دوشنبه ٢٠ نوامبر، در جهان به نام روز کودک نام گذاری شده است!
در ایران اما، این نام گذاری، ما را وا می دارد که به کودکانی بیاندیشیم، که به دست رژیم فاشیست جمهوری اسلامی، به جرم معترض بودن، به قتل رسیدند!
به کودکان کار بیاندیشیم که طبق آمار رسمی تعداد آنها ٢میلیون و طبق آمارهای غیررسمی ٧میلیون نفر می باشد!
به کودکانی بیاندیشیم که حتی بنا برآمارهای کم رنگ شده در پژوهش های مجلس، تعدادشان به ١۴ میلیون می رسد و در فقر غذایی به سر می برند!
به یک و نیم میلیون کودکی بیاندیشیم که در آستانۀ ترک تحصیل هستند!
به هزاران کودک مناطق حاشیه ای و محروم که فاقد شناسنامه هستند و اگر خوش شانس باشند و امکانی برای تحصیل داشته باشند، باید در مدارس روباز یا کپری درس بخوانند و هر روز برای رسیدن به مدرسه کیلومتر ها راه صعب العبور را طی کنند و خطرات راه را به جان بخرند.
به هزاران دختر بچه ایی بیاندیشیم که تحت فشارهای اقتصادی و حمایت های قانونی و فرهنگی حاکمیت زنستیز جمهوری اسلامی، حتی در سنین زیر ١٣ سال روانه خانه شوهر می شوند و در اوان کودکی باردار شده و اگر زنده بمانند، «مادر- کودک» می شوند!
به دختربچه های افغانستانی بیاندیشیم که با بسته شدن درب مدارس به روی آنها توسط طالبان، تمام رویاها و آینده خود را از دست داده اند و بالاجبار به قعرجهنمی با نام «کودک – همسری» و «کودک – مادری»، پرتاب می شوند!
به کودکان غزه بیاندیشیم، که جنگ را با تمام نکبت های آن از بدو تولد، تجربه می کنند!...
به اکثریت کودکان جهان بیاندیشیم که کودکی کردن را تجربه نمی کنند!
جهان بهتری باید ساخت؛ جهانی که در آن کودکان حق زندگی داشته باشند؛ آن هم نه تنها در روز کودک، بلکه در تمامی دوران زندگی خود!
٢٠ نوامبر ٢٠٢٣
برگرفته از تلگرام هشت مارس