نبرد زنان ادامه دارد - دسته هشت مارچ

هشت مارچ روز جهانی زن را امسال در شرایطی برگزار می کنیم که قدرت سیاسی طالبان از هم پاشیده است. زنان افغانستان نمی توانند از این امر شادمان نباشند. رژیم ارتجاعی و استبدادی طالبان خصومت علیه زنان و پامالی حقوق آنان را به انتها رسانده بود. ما خاطرات فوق العاده تلخ و دردناک دوره طالبان را که طی آن حیثیت و حقوق انسانی ما به ددمنشانه ترین و سبعانه ترین شکل مورد تعدی وتعرض قرار می گرفت هرگز فراموش نخواهیم کرد.

زنان افغانستان کینه و نفرت عمیق از طالبان به دل دارند کینه و نفرتی که کاملا محقانه متوجه حاکمان جهانخوار امریکایی و زیردستان منطقوی آنها که پروژه طالبان را بخاطر تامین منافع سیاسی، اقتصادی و استراتژیک شان بوجود آوردند و پروراندند، مضر بوده و می باشد. اینکه جهانخواران امریکایی مجبور شدند پروژه طالبان را منهدم سازند؛ ذره ای از این کینه و نفرت ما نسبت به آنها نمی کاهد زیرا که در اساس بازهم همان منافع سیاسی، اقتصادی و استراتژیک در سطح افغانستان، منطقه و جهان برای شان مطرح است و نه چیز دیگری منجمله تامین حقوق زنان. ما هرگز نمی توانیم قبول کنیم که ایجاد کنندگان و پرورش دهندگان قدرت زن ستیز طالبان در مورد حقوق و حیثیت انسانی زنان افغانستان مخلص باشند. آنها همه چیز را بر محور منافعشان و در پی کسب سود در معرض خرید و فروش می گذارند. این یگانه معیاری است که آنها بطور مداوم وهمیشگی در نظر دارند و هرگز از آن انصراف به عمل نمی آوردند این امر در اساس نظام آنها ریشه دارد و از ذات و سرشت شان نشات می نماید.

اینک پروژه "لویه جرگه" با دستان پرخون بمبارانها و تهاجمات قاتلانه سربازان امریکایی و شرکای آنها در معرض تطبیق قرار دارد. این پروژه را با سرخاب و سفیدآب تامین حقوق زنان افغانستان آرایش داده اند تا چهره جنایتکارانه کریه دست پروردگان طالبی و نقش خودشان در ایجاد و پرورش آن چهره منحوس را بپوشانند.

اما ما نازکی لایه این آرایش نمایشی را می دانیم و مهمتر از آن ماهیت و سرشت آن را درک می کنیم. این آرایش نمایشی چهره های زن ستیزانه بنیادگرایان قسم خورده ضد زن را بنام "تجدد" و "تمدن" بزرگ کرده است تا جنس کهنه و فرسوده را با لعاب نازک "تازه" و "جدید" بفروش رسانند.

گردانندگان "اداره موقت" دست نشانده که تامین حقوق زنان را یکی از نکات اصلی خط مشی شان اعلام کرده اند، همانند طالبان از مذهب و عتعته بمثابه تازیانه سرکوب زنان استفاده بهعمل می آورند. فرقی که بوجود آمده است این است که جایی دسته "بن لادنی" این تازیانه را دسته "امریکایی" گرفته است. این دسته "امریکایی" ماهیت تازیانه را تغییر نمی دهد. قدرتمندان اصلی در "اداره موقت" زن ستیزان رسوایی اند که زنان خودشان پرده نیشان اسیر اند و زندانی چهاردیواری خانه های شان. تحت این "اداره" دست نشانده در وضعیت عمومی زنان کدام فرق محسوسی بوجود نیامده است و نمی تواند بوجود بیاید. "برقع" همچنان بر سر و دست و پای زنان و دختران سنگینی می کند حتی در مورد زنان کارمند ومعلمین و متعلمین مکاتب. زنجیرهای اسارت کماکان پابرجایند و برای شکستانده شدن فریاد می کشند.

حقوق زنان تحفه ای نیست که از مهاجمین امریکایی و شرکای خارجی و دست نشاندگان افغانستانی آنان دریافت گردد. این حقوق همانند هر حق وحقوق دیگری اساسا گرفتنی است و دادنی نیست. باید با پافشاری روی مبارزه حق طلبانه زنان برای بکف آوردن حقوق مان برزمیم و مبارزه مان را ادامه دهیم. طریق دیگری برای رهایی وجود ندارد.

نبردمان را ادامه می دهیم!

شگوفان باد مبارزات حق طلبانه زنان!

"دسته هشت مارچ" -هشت مارچ 2002