پویان انصاری
Pouyan49@yahoo.se
8 مارس و یـادی از کـارزار زنـان ...!
زمـان همچون بـاد می گـذرد، ما هم همچون بـاد، بدنبال آن دوان هستیم!
8 سـال گـذشت!
انگار دیـروز بود که عده ایی از زنـان مبارز و مُتعهد با گرایش های مُتفـاوت، تصمیـم گرفتند که 8 مارس روز جهانی زن را کـارزاری کنند بر علیه نظام زن ستیـز جمهوری اسلامی در ایـران.
به عنوان کسی که از همان ابتدا در تمام مراسم و راهپیمایی های کـارزار زنـان شرکت داشتم و در حمایت از آن، بیش از 9 مقاله نـوشتم اما این بار، با اندوه بسیار، در شرایطی دست به قلـم می بـرم که "کـارزار زنـان" به کـار خـود خاتمه داده است! هرچند فعالین جنبش زنـان بصورت فـردی، سـازمـانـی و یا حزبی، این روز را با سلیقه های خـود، بـرگـذار می کنند.
8 سال پیش بود کـه عـده ایی از فعالین جنبش زنان، از تمـام انسان های آزادیخواه، احزاب، نیـروهای سیاسی و مبارز، دعوت کردـد که در کارزار زنان، با راه پیمایی ( از 4مارس 2006 که از آلمان آغـاز و در 8 مارس، روز جهانی زن، در جلـوی دادگـاه لاهـه در هُلند ختـم شد) شرکت کننـد و پـژواک فـریـاد صـدای زنـان تحـت ستم مان باشند.
"کـارزار زنـان" در فعالیت چهار سال درخشان خود، از همان آغاز با فراز و نشیب هایی روبرو شد، از انتقـادات گرفته تا جدایی و ...
قصد من بررسی همه جانبه کارنامه درخشـان ِ "کـارزار زنـان" نیست، هر چند به خـوبـی می دانـم این نوشته هم هیـچ اثـر و یا تـأثیـری در افراد "شکل گرفتـه" نخواهد داشت ولی شایـد برای تعـدادی از دوستان و رفقـا، یـادآور، آن خاطرات شیرین باشد! از این رو، به نکات مُهمی که درحـول و حـوش کـارزار زنـان اتفـاق افتاد، اشاره ای هـر چند کوتاه، می کنم.
در شروع این حـرکت، انتقادات و ایراداتی به "کارزار زنان" سـرازیـر شد، متأسفانـه تعـدادی از این افراد مُنتقـد، به جای شرکت در این حرکت و تـأثیـرگـذاری بـر آن، فقط انتقـاد کردند!
بـودنـد کسانی هم که می گفتند این کارزار به هُلند نخواهد رسید و در نیم راه مُنشعب خواهد شد!
عده ای هم بعداز مدتی به این نتیجه رسیدند که "کارزار زنان" دیگر پاسخگوی آنها نمی تواند باشد چرا که اهداف آنها لیبرالی شده است! در مقابل بودند کسانی هم می گفتند کارزار خیلی چپ می زند و فقط در برگیرنده کمونیست ها شده است!
بهرحال، متاسفانه در مقاطع مختلف زمانی، آنهـا از کارزار زنان جـدا شدند.
همانطورکه ذکـر شد نمی خواهم وارد جـزئیـات بشوم و این دوستـان (چه آنها که اصلأ شرکت نکردند و جه کسانی که بعدأ جدا شدند) لازم نیست به کسی پاسخ بدهند ولی صـادقـانـه از خود سئـوال کنند که بعد از کـارزار، چه کـار عجیب و غریبی انجام داده اند و در این میان، چه کسی سود بـُرد!؟ همیـن و بـس.
کـارزار زنـان، این روز بـزرگ را که برای همه انسان های آزادیخـواه و مبـارز گـرامـی است با از خـود گذشتگـی و عشـق به رهـایـی سرزمین مان از دست چپـاولگـران سرمایه های مـردمـی، 5 روز به خیابان ها آمـدنـد و در کنـار یکـدیگـر و با شعارهای انقلابـی، یکی ازبزرگترین تظاهرات اعتراضی را علیه نظام فاشیست مذهبی و زن ستیـز جمهـوری اسلامی در طول تاریـخ تبعیـد، با راهپیمایـی با شکـوه خـود به نمـایش گذاشتند.
همه در کنـار یکـدیگـر بـودیـم و بـدون در نظـر گرفتـن کیـش شخصیـت، تنـگ نظری و مطـرح شدن سازمان و فرد خاصی و یا بلند کردن پـرچمـی.
"کـارزار زنـان" نشان دهنده همبستگی مردم ایران از کُـرد، آذری، بلـوچ، عـرب ...و فـارس و همبستگی مردم سایر نقاط جهان چون زنان مبارز افغانی، هندی، پاکستانی، آلمانی، آفریقایی، اسپانیایی، آمریکایی و ... بود.
کارزار زنان نشان دهنده همکاری نیروهای سیاسی مترقی بود. "کارزار زنان" فـرهنـگ همبستگی و صداقت را نشان داد که می شود در کنار هم بود و یـک صـدا، پـژواک فـریـاد مـردم در بندمان باشیم
کـارنـامـه درخشان ِ این حـرکـت انقلابی، با همه کم و کاستی های خود، درکشورهای مختلف با شکـوه انجام شد. در یک کلام این که، کارزار زنان در زمینـه های گوناگون حـاوی دستـاوردهای بسیار ارزشمند و تجربیات بسیار برای جنبش، باقی گذاشت.
دراینجا جا دارد از تمام این فعالین که(حال با هر گرایش فکری که بودند) با تمام فشارها و سختی ها که بر آنها وارد آمد توانستند کارنامه درخشانی را از این حرکت انقلابی بجا بگذارند، سپـاس فـراوانـی داشت.
امـا " کـارزاری" که می توانست در مقابل کمپیـن یک میلیون امضـاء، کمپیـن یک میلیون انسان مبـارز را در برون مـرز دور هم جمع کند! ولی به خاطر یکسری مسائـل که باور کنید جُـز "بـچـگانـه" نامی دیگـر نمی تـوان بر آن گذاشت، بـاعث ادامه نـابـودی اتحـادی شدندکه می توانست در این بـُرهه زمانی کـه زنـان نقش اساسی را در مبارزه علیه حکومت زن ستیـز جنایتـکار جمهوری اسلامی دارند، با قـدرت یکپـارچگـی و همبستگی، در حمایت از آنها نقش به سزایـی در داشته باشند .
این کارزار شاید بعنوان یک "قـدرت"،می توانست حداقل صدای بخشی از زنان ستمدیده مـا و فـریـاد آنان، در برون مرز باشد که در زیـر تبهکـار تـریـن حکومت های دیکتـاتـوری جهـان زندگی می کنند! این کـارزار شایـد مـی توانست صـدای با قـدرت پـژواک زنـانـی باشد که اینـک در مقابـل ِ احکام حکومت قُـرون وسطـایـی جمهوری اسلامی مقاومت و مبارزه می کنند ولـی، افسو س و صد افسوس که ...
فعالین جنبش زنان با وجود کوله باری از تجربه که درطی این سال های عُمر طولانی تبعید را با خود دارند بخصوص طیف وسیع زنان مبارز و سرنگونی طلب، حال در قالب فـردی، گروهی، سازمانی، حزبی را با خود حمل می کنند، ولی با این وجود بـاز، به این حقیقت بسی تلخ و عمیقـأ تـأسف انگیـز روبـرو می شویم که هنوز "آنهـا" نمی خـواهند (نـه اینکه نمی توانند) حداقل یکبـار درسـال (8 مارس) با اتحـاد و همبستگی در یک راه پیمـایـی قـدرت خود را به رژیـم زن ستیـز جهـل وجنـون جمهـوری اسلامی، نشان بدهند چرا که این امـر، علاوه بر اینکه به کمی گـذشت و فداکاری و احساس مسئولیت در قبال زنان ستمدیده سرزمین مان نیاز دارد بلکه باید هم از منافـع شخصی، تنگ نظری های ... و گروهی، حزبی، سازمانی خــود حداقل برای گرامی داشت چنین روز بزرگی، چشم پوشی کرد که گویا "گـذشـت" از این مسائل حاشیه ای و کم اهمیت آنها هم در یکروز، جزو گنـاهان کبیـره محسوب می شود!!!
بگـذریـم، بقول شاملو "گـر هم گِلـِه ای هست دگـر حوصله ای نیست".
روز جهـانـی زن، بر همگـی مبـارزان راه آزادی گـرامـی بـاد.
جا دارد در اینجـا از رفیـق آذر درخشـان که در چگونگی کـارزار سهیم بود یـادی بکنیم که متاسفانه دیگر در میـان مـا نیست، یـادش گـرامی بـاد.
مارس 2013 – استکهلـم