زنان یک کشور تحت اشغال نمی توانند آزاد باشند.

  زبیده

  من نیز به نوبۀ خود تشریف آوری تان در این محفل را غیر مقدم می گویم و روز هشت مارچ برای همه تان تبریک می گویم.

دوستان طوریکه می دانید هشت مارچ یک روز تاریخی و به یاد ماندنی است. در این روز تاریخی زنان مبارز جانفشانی کردند تا از حقوق حقه خویش بر خوردار باشند. ما نیز این روز را بنا به اهمیت مبارزاتی تاریخی آن تجلیل می کنم تا باشد یادی از زنان مبارز و شجاع کرده باشیم. در عین حال تجلیل از این روز تجدید عهد با آرمان والای زنان جهان و زنان افغانستان است.

متاسفانه در کشور ما این روز بیشتر به صورت سمبولیک تجلیل می شود و برای زنان تحفه هدیه می کنند. گویا این روز به خاطر تحفه دادن به زنان است و هیچ اهمیت تاریخی ندارد. از زنان وسیله ای ساخته اند و آنان را به عنوان ابراز به کار می برند. طوریکه می دانید افغانستان در اشغال قوای امریکایی و متحدین شان قرار دارد و تمام نفوس این کشور در بند و اسارت هستند. زنان نیز در چنین حالتی نمی توانند آزاد باشند. لذا زنان نیز باید در مبارزه علیه اشغالگران و دست نشاندگان شان سهم فعال داشته باشند.

در این روز ها که تنور انتخابات نمایشی گرم است، تمامی کاندیدان در کمپاین های انتخاباتی خویش از حقوق زنان حرف می زنند. زنان که نصف نفوس کشور را تشکیل می دهند نقش اساسی در تمامی عرصه ها منجمله در عرصه انتخابات دارند. مزدوران اشغالگران امپریالیست خوب می دانند که زنان کشور از ستم های مضاعف رنج می برند و این شعار آنان را می تواند خوب تحریک نماید. در حالیکه هیچ یک از کاندیدان به نقش زن در سیاست و مسایل اجتماعی باور ندارند و زنان را جنس درجه دوم می دانند. گذشته از این، انتخابات نمایشی هرگز نمی تواند مشکلات کشور، منجمله مشکل زنان، را حل نماید. تمامی کاندیدان ریاست جمهوری پیش از پیش اعلان نموده اند که آنان به مجرد رسیدن به قدرت قرار داد امنیتی را امضا می کنند و سند فروش کشور را تقدیم باداران شان می کنند. در چنین حالتی چگونه می توان از حل مشکلات زنان حرف زد. این انتخابات فقط و فقط به تحریم می ارزد . باید وسیعاً در تحریم انتخابات نمایشی سهم داشته باشیم و نگذاریم مزدوران اشغالگران امپریالیست بر طبل کامیابی بکوبند.

زنده باد آزادی!

مرگ بر اشغالگران امپریالیست!