چوبه های دار جمهوری اسلامی را با مبارزات سراسری  در هم شکنیم!

این روزها ماشین سرکوب و کشتار جمهوری اسلامی شتاب سرسام آوری گرفته است. تنها از روز ۸ تا ١۹ اردیبهشت  ماه، ٥٧ زندانی با اتهامات مختلف اعدام شده اند. این تنها تعدادی است که خبر آن به رسانه ها راه یافته و از میان آنها مردم بلوچ، عرب و کُرد بیشترین اعدامیان را داشته‌اند.

جمهوری اسلامی برای مقابله کردن با مردم ستمدیده سیستان و بلوچستان، مردمی که طی ۸ ماه گذشته هر جمعه در کف خیابان ادامه خیزش ژینا را ممکن کرده اند، چوبه های دار خود را پر شمار تر و فعال تر ساخته است. علاوه بر  احکام اعدامی که در روزهای اخیر اجرا شد، ده ها نفردیگر نیز در صف اعدام قرار دارند.

رژیم جمهوری اسلامی از بدو حاکمیت خود تا کنون بر پایه سرکوب خونین توانسته است بر اریکه قدرت باقی بماند، اما این بار برای جلوگیری از روند رو به رشد مبارزات زنان علیه حجاب اجباری، برای جلوگیری از مبارزات معلمین و بازنشستگان، برای جلوگیری از تداوم مبارزات کارگران، برای جلوگیری از مبارزات مادران و خانواده های دادخواه و به یک کلام برای مقابله با تداوم خیزش ژینا، دست به اعدام های وسیع زده است. اعدام هایی که به موازات حملات شیمیایی به مدارس دخترانه، آن هم به خاطر نقش برجسته آنان در خیزش ژینا، به راه انداخته است..

اما در شرایط عینی کنونی، شرایطی که در نتیجه مبارزات انقلابی ایجاد شده است، این اعدام ها نه ناشی از قدر قدرتی جمهوری اسلامی، بلکه ناشی از ترس و وحشت از ادامه یابی مبارزات مردم است. این جمهوری اسلامی است که در بحران عمیق اقتصادی و سیاسی، در بحران بود و نبود خود دست و پا می زند و این چنین از توده های ستمدیده بویژه توده های ملیت های تحت ستم بلوچستان و کردستان، که در خیزش انقلابی نقش مهمی را داشته و دارند، انتقام می گیرد.

این اعدام ها و ایجاد فضای بشدت امینتی، برای به رخ کشیدن ماشین کشتار در برابر توده های جان به لب رسیده ای است که در همین هشت ماه گذشته مرگ را به سخره گرفتند، در برابر سرکوبگران تا به دندان مسلح ایستادند و بیش از پیش درماندگی رژیم را عیان ساختند.

در همین دورانی که شمار اعدام ها تکان دهنده است، نهادهای امپریالیستی هم چون مجمع اجتماعی شورای حقوق بشر سازمان ملل، نماینده جمهوری اسلامی را به عنوان رئیس این مجمع برای سال ٢٠٢٣ تعیین می کند. این دهن کجی آشکار به توده های مردم است. این انتخاب در زمانی انجام گرفته که پرو امپریالیست ها در دالان های مجمع عمومی و پارلمان ها به درگاه امپریالیست های غربی دریوزه گی کرده و دست گدایی بسوی آنان دراز کرده اند تا با اتکا به آنان بتوانند مسیر مبارزات مردم را به بیراه منحرف کنند.

تنها راه مقابله با چوبه های دار جمهوری اسلامی ادامه مبارزه و پیشبرد وسیع و هدف‌مند و سراسری آن است. مبارزه در کف خیابان، در مدرسه و دانشگاه، در مقابل زندان با ابتکارات و خلاقیت های گوناگون می تواند نه تنها نقش مهمی را در جلوگیری از اعدام ها ایفا کند، بلکه به ادامه یابی مبارزه انقلابی در جهت سرنگونی رژیم شکنجه و دار جمهوری اسلامی یاری رساند. با پیشبرد این شکل مبارزه است که می توان طرح ها و برنامه های امپریالیست ها و وابستگان رنگارنگ شان را شکست داد. بر بستر این مبارزه است که شرایط برای درهم شکستن درهای زندان و آزادی همه زندانیان سیاسی مهیا می گردد.

سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)

٢١ اردیبهشت ١٤٠٢ / ١١می ٢٠٢٣