تحصیل برای دانشجویان دختر در افغانستان ممنوع شد!
بار دیگر فرمانی ارتجاعی و زن ستیز از جانب امارت اسلامی طالبان علیه زنان صادر شد. سه شنبه ۲۸ قوس/آذر، زن ستیزان طالب در مکتوبی به تمام دانشگاه‌های دولتی و خصوصی اعلام کردند که زنان و دختران دانشجو «تا اطلاع ثانوی» نمی‌توانند ادامه تحصیل دهند. در همین دو روز گذشته گزارشاتی مبنی بر این که کودکان دختر نیز از رفتن به مدرسه ابتدایی منع شده اند، منتشر شده است. از قبل هم دختران صنف شش به بالا از ادامه تحصیل ممنوع شده بودند.
محصلین دختر و فعالین زن در برابر این فرمان به شدت زن ستیزانه طالب دست به اعتراض زدند. دانشجویان پسر نیز با نرفتن به کلاس درس و بیان این که یا همه یا هیچکس، اعتراض خود را نسبت به این فرمان در همبستگی با محصلین دختر، اعلام کردند.
ممنوعیت تحصیل در دانشگاه ها، کمتر از سه ماه پس از آن صورت می‌گیرد که هزاران محصل دختر در سراسر کشور در آزمون ورودی دانشگاه شرکت کردند. اگر چه جو دانشگاه‌ها از همان زمان قدرت گیری طالبان تغییر کرد و تفکیک جنسیتی غالب شد، اما کماکان دانشجویان دختر با مقابله با بسیاری از باید‌ها و نباید‌های طالبان در محیط دانشگاه، به تحصیل ادامه دادند.
همان گونه که برای زنان مبارز و انقلابی معیار آزادی زنان معیاری تعیین کننده برای آزادی کل جامعه است، برای امارت اسلامی طالبان و دیگر حکومت‌های اسلامی هم چون طالبان تهران، معیار و محک اسلامی بودن‌شان در هر چه گسترده‌تر و عمیق‌تر کردن ستم بر زن است.
موضوع اصلی طالبان از بستن در دروازه‌های دانشگاه‌ها به روی دانشجویان دختر، از منع رفتن محصلین دختر به دبیرستان و طبق گزارشات منع رفتن دختر بچه‌ها به مدارس ابتدایی، اساسا بدین معنی است که دختران و زنان از خانه به در نشوند و در نهایت، جامعه باید بیخی از زنان «پاک» شود. به نظر طالبان وظیفه زن نه درس خواندن و فعالیت اجتماعی، بلکه در خانه ماندن و انجام بیگاری در خانه و طفل ساختن برای مردان است.
اما زنان در برابر این اهداف ضد زن طالبان ایستاده اند. به همین دلیل هم طالبان تمام تلاش‌های زن ستیزانه خود را به کار گرفته که محدودیت‌ها را قدم به قدم جلو بگذارد و عرصه فعالیت‌های زنان را در همه جا تنگ‌تر کند. مهم‌ترین چالش در مقابل طالبان، روحیه مبارزه جویی زنان است. روحیه‌ای که زنان با مبارزات‌شان از روز اول تا کنون در برابر احکام و فرمان‌های ضد زن مبتنی بر شریعت اسلامی طالبان، از خود نشان داده اند.
منشا این روحیه مبارزه جویی زنان را می‌توان هم در تحولات جامعه جستجو کرد و هم در عرصه سیاسی. این روحیه حاصل درس گیری از تجارب چهل سال سلطه بنیادگرایان اسلامی در منطقه و تجارب مبارزاتی زنان منطقه و زنان جهان است. در نتیجه طالب به راحتی نمی‌تواند با زور و اجبار و خشونت‌های وحشیانه زنان را در پستوی خانه‌ها محبوس کند. مقاومت و اعتراض مستمر زنان نشان داده است که این مبارزات در جامعه به ویژه در میان دختران و زنان جوان ریشه عمیقی دارد. طالبان جنگی را با زنان آغاز کرده است که در دورنما رنگی از پیروزی برایش نخواهد داشت. این چالشی است که طالبان نه تنها در شرایط کنونی بلکه تا زمان سرنگونی با آن درگیر خواهد بود.
بدون شک برای ما زنان، زنانی که به امید رها شدن از خشونت‌های وحشیانه و زن ستیزانه طالبان می‌جنگیم و قدم‌های اولیه و مهمی را در راستای رهایی خود از ستم جنسیتی بر می‌داریم، مهم و تعیین کننده است که هم زمان علیه کلیه قدرت‌های امپریالیستی به ویژه امپریالیسم آمریکا که برای منافع خود، طالبان را به قدرت رساندند و از آن حمایت می‌کنند، مبارزه بی‌امانی را پیش بریم. باید تاکید کنیم که قدرت‌های امپریالیستی حاکم بر جهان از عاملین اصلی ستم بر زن نه تنها در افغانستان بلکه در سراسر جهان برای تداوم سیستم ستم و استثمارشان هستند.
ما تلاش خواهیم کرد که دغلکاری‌های قدرت‌های امپریالیستی و در راس آنان آمریکا را افشا کرده و نشان دهیم که برخی «مخالفت» های اینان با سیاست‌های زن ستیزانه طالبان، عوام فریبی‌ای بیش نیست. اینان از یک طرف با حمایت مالی و ارسال پول‌های کلان به طالبان در پی تثبیت آنان هستند و از طرف دیگر تلاش دارند با اعلام مواضع بی‌مصرف خود در این واقعه و یا آن واقعه هم چون «محکوم» کردن طالبان در بستن دروازه‌های دانشگاه به روی محصلین دختر، افکار عمومی را منحرف کنند.
بر همین پایه، زنان مبارزه افغانستان برای پیمودن راه دشوار برای رهایی از فرودستی که با رها شدن از ارتجاع طالب و امپریالیست‌ها امکان‌پذیر می‌شود، نیاز به متشکل شدن در تشکلات مستقل و انقلابی خود دارند. وجود چنین تشکلات رادیکال زنان است که هم امر سازمان یافته مبارزه با افق روشن را میسر می‌کند و هم بستر مناسبی را برای پیوستن زنان به ویژه زنان جوان، زنانی که خواهان امر مبارزه هستند را مهیا می‌کند. این چنین می‌توانیم گام‌های موثری را در مسیر به زیر کشیدن طالبان این نیروی بنیادگرای اسلامی ضد مردمی و ضد زن همراه با سایر اقشار و طبقات ستمدیده افغانستان برداریم و شرایط را برای امر رهایی از ستم جنستیی، ستم بر ملیت ها، ستم بر اقلیت‌های جنسی و استثمار محرومین جامعه، هموار کنیم.
سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)
۱ دی ۱۴۰۱ / ۲۲ دسامبر ۲۰۲۲