به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت بر زنان
قیام زنان علیه حجاب اجباری، محوری‌ترین خشونت سازمان یافته دولتی!
امسال در شرایطی خود را برای مبارزات «روز جهانی مبارزه با خشونت بر زنان» آماده می‌کنیم که بیش از هشت هفته از مبارزات شکوهمند زنان در ایران علیه حجاب اجباری، محوری‌ترین خشونت سازمان یافته دولتی می‌گذرد. سالی را سپری می‌کنیم که زنان در سراسر جهان برای پایه‌ای‌ترین خواسته‌های خود به شکل جمعی و فردی مبارزه می‌کنند. سالی را سپری می‌کنیم که زنان به طور جهانی به اشکال گوناگون برای این که قربانی تجاوز، ضرب و شتم، قتل، قتل «ناموسی»، بارداری اجباری، آزار و اذیت جنسی، تجاوز محارم، ازدواج اجباری و… نشوند، بی‌وقفه مبارزه می‌کنند. در حقیقت همان قدر که خشونت علیه زنان جهانی شده است، مقاومت و مبارزه زنان نیز ابعاد جهانی گسترده‌تری به خود گرفته است.
زنان در آن سوی جهان، در کشوری بنام افغانستان در حال مبارزه علیه خشونت‌های وحشیانه امارت اسلامی طالبان هستند. زنان افغانستان از زمان به قدرت رسیدن طالبان تنها قشری هستند که هرگز از مبارزه باز نایستاده‌اند و در مقابل یک حکومت به غایت زن ستیز، قد علم کرده و با وجود خطرات و قربانی‌های بسیار برای رهایی از خشونت و ستم راه خود را ادامه می‌دهند.
در کشوری به نام ایران، شعله‌های قیام زنان علیه حجاب اجباری که پس از قتل بی‌رحمانه ژینا (مهسا) امینی از ۲۶ شهریور ۱۴۰۱ آغاز شد، به سرعت به سراسر جامعه زبانه کشید. قیامی که نقش پیشتاز زنان، آن را منحصر به فرد کرده و علیرغم خشونت وحشیانه جمهوری اسلامی، باعث تداوم و تکامل آن تا به امروز، شده است.
قیام انقلابی زنان به وسعت جامعه علیه حجاب اجباری، ابعاد چندگانه‌ای را در بر دارد:
۱- این قیام، به رژیمی که از زمان قدرت گیری، نماد حکومت ش را، حجاب اجباری اعلام کرد و قصد داشت با این اجبار و تصویب قوانین ضد زن خشونت آمیزش علاوه بر کنترل بر بدن زن، مردان را نیز در این کنترل با خود همراه کند، شکست جبران ناپذیری وارد کرد.
۲- این قیام، به رژیمی که با تلاش بی‌وقفه در حفظ و عمق بخشیدن به سنت‌های ضد زن، خشونت علیه زنان را وارد هر خانه کرد، ضربه مهمی وارد نمود.
۳- این قیام، به رژیمی که طی چهل و سه سال گذشته یکی از مهم‌ترین عرصه‌های تبلیغ و ترویج‌اش را اشاعه فرهنگ پدر/مردسالارانه در میان مردم و به طور مشخص مردان تشکیل می‌داد، ضربه کاری وارد کرد.
۴- این قیام، روند تحول فکری و اجتماعی را در رویگردانی مردان از امتیازات ویژه‌ای که نظام حاکم برای کنترل و سرکوب زنان، به آنان داده است، هموار کرد.
۵- این قیام، تمام ملیت‌های تحت ستم را با شعار «زن زندگی آزادی»، در نبرد با زن ستیزان حاکم متحد‌تر کرد.
۶- در عین حال قیام زنان در ایران، پیشتازی جنبش جهانی زنان علیه خشونت و ستم بر زن، که یکی از ارکان سیستم مبتنی بر ستم و استثمار جهانی است، را برعهده گرفته است.
باید تاکید کنیم که نقش ویژه زنان در خیزش انقلابی امروز نه یک شبه بلکه از دل پیچ و خم چهار دهه جنگ و مبارزه، تکامل یافته و بیرون آمده است. آن چه که مناسبات واقعی میان جمهوری اسلامی و زنان را مشخص می‌کند، یک جنگ تمام عیار است. جنگی که خمینی رهبر جمهوری اسلامی بلافاصله بعد از به قدرت رسیدن علیه زنان با فرمان حجاب اجباری اعلام کرد و زنان نیز در ۸ مارس ۵۷ با مبارزه علیه این فرمان زن ستیزانه، نبرد خود را آغاز کردند و تمامی چهل و سه سال گذشته به اشکال مختلف ادامه داده و امروز آن را به بالاترین سطح خود رسانده اند.
در حقیقت قیام زنان علیه حجاب اجباری، به حلقه کلیدی مبارزه علیه کل مناسبات و روابط اجتماعی زن ستیزانه بدل شده است. مبارزاتی که در آن، خیل عظیم زنان برای کسب مالکیت بر بدن‌شان سرسختانه جنگیده و در این راه تنها در چند هفته اخیر ده‌ها نفر جان خود را از دست داده اند؛ به جنگی تعیین کننده علیه رژیم تبدیل شده است.
آن چه که باید تاکید کرد این است که خیزش انقلابی و نقش پیشقراولی زنان در آن تنها علیه حجاب اجباری نیست، تنها علیه ستم وحشیانه بر اقلیت‌های جنسی، علیه ستم ملی، علیه ستم بر اقلیت‌های مذهبی، علیه دیکتاتوری و خفقان، علیه ستم بر شهروندان افغانستانی نیست؛ بلکه هم چنین قیامی است علیه کل نظام ستم و استثمار طبقاتی رژیم جمهوری اسلامی.
قیام زنان آن هم در این ابعاد گسترده و الهام بخش، نوید آینده‌ای متفاوت را می‌دهد، آینده‌ای که با سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی رقم می‌خورد. انقلابی که زنان در راس آن قرار دارند. انقلابی که برچیدن هر شکل از خشونت بر زن، در دستور کارش قرار دارد. انقلابی که با اتکا به زنان پیشرو، شرایط را برای گسست‌های رادیکال‌تر و عمیق‌تر از فرهنگ مردسالارانه و خشونت‌زا در جامعه هموار می‌کند.
بدون شک مبارزه جهانی زنان علیه اشکال مختلف خشونت از جایگاه مهمی برای پیشروی در مبارزه جهت رفع ستم جنسیتی برخوردار است. اما مبارزات جسورانه و شکوهمند زنان در ایران، این حقیقت را عریان‌تر کرد که مبارزه با سیستم مردسالار سرمایه داری که عامل اصلی تولید و باز تولید خشونت بر زنان است، راه حل واقعی و نهایی می‌باشد.
سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)
۲۰ نوامبر ۲۰۲۲ / ۲۹ آبان ۱۴۰۱