تحصیل برای دانشجویان دختر در افغانستان ممنوع شد!
بار دیگر فرمانی ارتجاعی و زن ستیز از جانب امارت اسلامی طالبان علیه زنان صادر شد. سه شنبه ۲۸ قوس/آذر، زن ستیزان طالب در مکتوبی به تمام دانشگاه های دولتی و خصوصی اعلام کردند که زنان و دختران دانشجو «تا اطلاع ثانوی» نمی توانند ادامه تحصیل دهند. در همین دو روز گذشته گزارشاتی مبنی بر این که کودکان دختر نیز از رفتن به مدرسه ابتدایی منع شده اند، منتشر شده است. از قبل هم دختران صنف شش به بالا از ادامه تحصیل ممنوع شده بودند.
محصلین دختر و فعالین زن در برابر این فرمان به شدت زن ستیزانه طالب دست به اعتراض زدند. دانشجویان پسر نیز با نرفتن به کلاس درس و بیان این که یا همه یا هیچکس، اعتراض خود را نسبت به این فرمان در همبستگی با محصلین دختر، اعلام کردند.
ممنوعیت تحصیل در دانشگاه ها، کمتر از سه ماه پس از آن صورت می گیرد که هزاران محصل دختر در سراسر کشور در آزمون ورودی دانشگاه شرکت کردند. اگر چه جو دانشگاه ها از همان زمان قدرت گیری طالبان تغییر کرد و تفکیک جنسیتی غالب شد، اما کماکان دانشجویان دختر با مقابله با بسیاری از باید ها و نباید های طالبان در محیط دانشگاه، به تحصیل ادامه دادند.
همان گونه که برای زنان مبارز و انقلابی معیار آزادی زنان معیاری تعیین کننده برای آزادی کل جامعه است، برای امارت اسلامی طالبان و دیگر حکومت های اسلامی هم چون طالبان تهران، معیار و محک اسلامی بودن شان در هر چه گسترده تر و عمیق تر کردن ستم بر زن است.
موضوع اصلی طالبان از بستن در دروازه های دانشگاه ها به روی دانشجویان دختر، از منع رفتن محصلین دختر به دبیرستان و طبق گزارشات منع رفتن دختر بچه ها به مدارس ابتدایی، اساسا بدین معنی است که دختران و زنان از خانه به در نشوند و در نهایت، جامعه باید بیخی از زنان «پاک» شود. به نظر طالبان وظیفه زن نه درس خواندن و فعالیت اجتماعی، بلکه در خانه ماندن و انجام بیگاری در خانه و طفل ساختن برای مردان است.
اما زنان در برابر این اهداف ضد زن طالبان ایستاده اند. به همین دلیل هم طالبان تمام تلاش های زن ستیزانه خود را به کار گرفته که محدودیت ها را قدم به قدم جلو بگذارد و عرصه فعالیت های زنان را در همه جا تنگ تر کند. مهم ترین چالش در مقابل طالبان، روحیه مبارزه جویی زنان است. روحیه ای که زنان با مبارزات شان از روز اول تا کنون در برابر احکام و فرمان های ضد زن مبتنی بر شریعت اسلامی طالبان، از خود نشان داده اند.
منشا این روحیه مبارزه جویی زنان را می توان هم در تحولات جامعه جستجو کرد و هم در عرصه سیاسی. این روحیه حاصل درس گیری از تجارب چهل سال سلطه بنیادگرایان اسلامی در منطقه و تجارب مبارزاتی زنان منطقه و زنان جهان است. در نتیجه طالب به راحتی نمی تواند با زور و اجبار و خشونت های وحشیانه زنان را در پستوی خانه ها محبوس کند. مقاومت و اعتراض مستمر زنان نشان داده است که این مبارزات در جامعه به ویژه در میان دختران و زنان جوان ریشه عمیقی دارد. طالبان جنگی را با زنان آغاز کرده است که در دورنما رنگی از پیروزی برایش نخواهد داشت. این چالشی است که طالبان نه تنها در شرایط کنونی بلکه تا زمان سرنگونی با آن درگیر خواهد بود.
بدون شک برای ما زنان، زنانی که به امید رها شدن از خشونت های وحشیانه و زن ستیزانه طالبان می جنگیم و قدم های اولیه و مهمی را در راستای رهایی خود از ستم جنسیتی بر می داریم، مهم و تعیین کننده است که هم زمان علیه کلیه قدرت های امپریالیستی به ویژه امپریالیسم آمریکا که برای منافع خود، طالبان را به قدرت رساندند و از آن حمایت می کنند، مبارزه بی امانی را پیش بریم. باید تاکید کنیم که قدرت های امپریالیستی حاکم بر جهان از عاملین اصلی ستم بر زن نه تنها در افغانستان بلکه در سراسر جهان برای تداوم سیستم ستم و استثمارشان هستند.
ما تلاش خواهیم کرد که دغلکاری های قدرت های امپریالیستی و در راس آنان آمریکا را افشا کرده و نشان دهیم که برخی «مخالفت» های اینان با سیاست های زن ستیزانه طالبان، عوام فریبی ای بیش نیست. اینان از یک طرف با حمایت مالی و ارسال پول های کلان به طالبان در پی تثبیت آنان هستند و از طرف دیگر تلاش دارند با اعلام مواضع بی مصرف خود در این واقعه و یا آن واقعه هم چون «محکوم» کردن طالبان در بستن دروازه های دانشگاه به روی محصلین دختر، افکار عمومی را منحرف کنند.
بر همین پایه، زنان مبارزه افغانستان برای پیمودن راه دشوار برای رهایی از فرودستی که با رها شدن از ارتجاع طالب و امپریالیست ها امکان پذیر می شود، نیاز به متشکل شدن در تشکلات مستقل و انقلابی خود دارند. وجود چنین تشکلات رادیکال زنان است که هم امر سازمان یافته مبارزه با افق روشن را میسر می کند و هم بستر مناسبی را برای پیوستن زنان به ویژه زنان جوان، زنانی که خواهان امر مبارزه هستند را مهیا می کند. این چنین می توانیم گام های موثری را در مسیر به زیر کشیدن طالبان این نیروی بنیادگرای اسلامی ضد مردمی و ضد زن همراه با سایر اقشار و طبقات ستمدیده افغانستان برداریم و شرایط را برای امر رهایی از ستم جنستیی، ستم بر ملیت ها، ستم بر اقلیت های جنسی و استثمار محرومین جامعه، هموار کنیم.
سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)
۱ دی ۱۴۰۱ / ۲۲ دسامبر ۲۰۲۲