به مناسبت ٢٥ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت بر زنان
قیام زنان علیه حجاب اجباری، محوری ترین خشونت سازمان یافته دولتی!
امسال در شرایطی خود را برای مبارزات «روز جهانی مبارزه با خشونت بر زنان» آماده می کنیم که بیش از هشت هفته از مبارزات شکوهمند زنان در ایران علیه حجاب اجباری، محوری ترین خشونت سازمان یافته دولتی می گذرد. سالی را سپری می کنیم که زنان در سراسر جهان برای پایه ای ترین خواسته های خود به شکل جمعی و فردی مبارزه می کنند. سالی را سپری می کنیم که زنان به طور جهانی به اشکال گوناگون برای این که قربانی تجاوز، ضرب و شتم، قتل، قتل «ناموسی»، بارداری اجباری، آزار و اذیت جنسی، تجاوز محارم، ازدواج اجباری و... نشوند، بی وقفه مبارزه می کنند. در حقیقت همان قدر که خشونت علیه زنان جهانی شده است، مقاومت و مبارزه زنان نیز ابعاد جهانی گسترده تری به خود گرفته است.
زنان در آن سوی جهان، در کشوری بنام افغانستان در حال مبارزه علیه خشونت های وحشیانه امارت اسلامی طالبان هستند. زنان افغانستان از زمان به قدرت رسیدن طالبان تنها قشری هستند که هرگز از مبارزه باز نایستاده اند و در مقابل یک حکومت به غایت زن ستیز، قد علم کرده و با وجود خطرات و قربانی های بسیار برای رهایی از خشونت و ستم راه خود را ادامه می دهند.
در کشوری به نام ایران، شعله های قیام زنان علیه حجاب اجباری که پس از قتل بی رحمانه ژینا (مهسا) امینی از ٢۶ شهریور ١٤٠١ آغاز شد، به سرعت به سراسر جامعه زبانه کشید. قیامی که نقش پیشتاز زنان، آن را منحصر به فرد کرده و علیرغم خشونت وحشیانه جمهوری اسلامی، باعث تداوم و تکامل آن تا به امروز، شده است.
قیام انقلابی زنان به وسعت جامعه علیه حجاب اجباری، ابعاد چند گانه ای را در بر دارد:
١- این قیام، به رژیمی که از زمان قدرت گیری، نماد حکومت ش را، حجاب اجباری اعلام کرد و قصد داشت با این اجبار و تصویب قوانین ضد زن خشونت آمیزش علاوه بر کنترل بر بدن زن، مردان را نیز در این کنترل با خود همراه کند، شکست جبران ناپذیری وارد کرد.
٢- این قیام، به رژیمی که با تلاش بی وقفه در حفظ و عمق بخشیدن به سنت های ضد زن، خشونت علیه زنان را وارد هر خانه کرد، ضربه مهمی وارد نمود.
٣- این قیام، به رژیمی که طی چهل و سه سال گذشته یکی از مهم ترین عرصه های تبلیغ و ترویج اش را اشاعه فرهنگ پدر/مردسالارانه در میان مردم و به طور مشخص مردان تشکیل می داد، ضربه کاری وارد کرد.
٤- این قیام، روند تحول فکری و اجتماعی را در رویگردانی مردان از امتیازات ویژه ای که نظام حاکم برای کنترل و سرکوب زنان، به آنان داده است، هموار کرد.
٥- این قیام، تمام ملیت های تحت ستم را با شعار « زن زندگی آزادی»، در نبرد با زن ستیزان حاکم متحد تر کرد.
۶- در عین حال قیام زنان در ایران، پیشتازی جنبش جهانی زنان علیه خشونت و ستم بر زن، که یکی از ارکان سیستم مبتنی بر ستم و استثمار جهانی است، را برعهده گرفته است.
باید تاکید کنیم که نقش ویژه زنان در خیزش انقلابی امروز نه یک شبه بلکه از دل پیچ و خم چهار دهه جنگ و مبارزه، تکامل یافته و بیرون آمده است. آن چه که مناسبات واقعی میان جمهوری اسلامی و زنان را مشخص می کند، یک جنگ تمام عیار است. جنگی که خمینی رهبر جمهوری اسلامی بلافاصله بعد از به قدرت رسیدن علیه زنان با فرمان حجاب اجباری اعلام کرد و زنان نیز در 8 مارس 57 با مبارزه علیه این فرمان زن ستیزانه، نبرد خود را آغاز کردند و تمامی چهل و سه سال گذشته به اشکال مختلف ادامه داده و امروز آن را به بالاترین سطح خود رسانده اند.
در حقیقت قیام زنان علیه حجاب اجباری، به حلقه کلیدی مبارزه علیه کل مناسبات و روابط اجتماعی زن ستیزانه بدل شده است. مبارزاتی که در آن، خیل عظیم زنان برای کسب مالکیت بر بدن شان سرسختانه جنگیده و در این راه تنها در چند هفته اخیر ده ها نفر جان خود را از دست داده اند؛ به جنگی تعیین کننده علیه رژیم تبدیل شده است.
آن چه که باید تاکید کرد این است که خیزش انقلابی و نقش پیشقراولی زنان در آن تنها علیه حجاب اجباری نیست، تنها علیه ستم وحشیانه بر اقلیت های جنسی، علیه ستم ملی، علیه ستم بر اقلیت های مذهبی، علیه دیکتاتوری و خفقان، علیه ستم بر شهروندان افغانستانی نیست؛ بلکه هم چنین قیامی است علیه کل نظام ستم و استثمار طبقاتی رژیم جمهوری اسلامی.
قیام زنان آن هم در این ابعاد گسترده و الهام بخش، نوید آینده ای متفاوت را می دهد، آینده ای که با سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی رقم می خورد. انقلابی که زنان در راس آن قرار دارند. انقلابی که برچیدن هر شکل از خشونت بر زن، در دستور کارش قرار دارد. انقلابی که با اتکا به زنان پیشرو، شرایط را برای گسست های رادیکال تر و عمیق تر از فرهنگ مردسالارانه و خشونت زا در جامعه هموار می کند.
بدون شک مبارزه جهانی زنان علیه اشکال مختلف خشونت از جایگاه مهمی برای پیشروی در مبارزه جهت رفع ستم جنسیتی برخوردار است. اما مبارزات جسورانه و شکوهمند زنان در ایران، این حقیقت را عریان تر کرد که مبارزه با سیستم مردسالار سرمایه داری که عامل اصلی تولید و باز تولید خشونت بر زنان است، راه حل واقعی و نهایی می باشد.
سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)
٢٠ نوامبر ٢٠٢٢ / ٢۹ آبان ١٤٠١