پیام کارزار زنان، در دومین روز راهپیمایی در دن‌هاگ (لاهه)
ارائه توسط فریده رضایی
به نیروهای آزادی‌خواه
ما فعالین کارزار مبارزه با خشونت بر زنان در ایران امروز به اینجا آمده‌ایم تا بازتاب چهل سال مقاومت و مبارزه‌ی زنان ایران برای اولیه‌ترین حقوق‌شان علیه یکی از ضد زن‌‌ترین رژیم‌های معاصر باشیم. اینجا هستیم تا صلابت مبارزات کارگران، جسارت مبارزات دانشجویان، استمرار مبارزات معلمان، حقانیت کولبران، نارضایتی مال‌باختگان، همبستگی کامیون‌داران، دادخواهی زندانیان، خشم فرودستان ... و عصیان و شورش‌گری زنان را بیش‌ازپیش در صفوف‌مان جذب و بازنمایی کنیم.
خیزش زنان در سال 57 علیه حجاب اجباری، برگ زرینی از تاریخ مبارزات صد ساله ی زنان ایران و نمودی از جهش واقعی جنبش زنان ایران علیه ستم جنسیتی است. چون زنان یعنی نیمی از جامعه، اولین هدف سرکوب بنیادگرایان تازه به قدرت رسیده بودند که باید برای تثبیت حاکمیت اسلامی مجدداً به پستوها رانده می‌شدند؛ اما زنان نیز اولین گروه اجتماعی بودند که ماهیت واپس‌گرای رژیم تازه به قدرت رسیده را دریافتند و علیه این تهاجم دست به مبارزه زدند و با شعار «ما انقلاب نکردیم تا به عقب برگردیم»، مانیفستی فشرده و کوبنده به نیابت از طرف تمام جامعه علیه بنیادگرایان اسلامی صادر کردند.
در چهلمین سالگردِ این‌همه جسارت و مقاومت، آمده‌ایم تا صدای ایستادگی و پیشروی زنان ایران و فریاد آزادی‌خواهی و رهایی‌طلبی انقلابی چهل‌ساله‌ی آنان علیه رژیم زن‌ستیز جمهوری اسلامی باشیم.
همان‌طور که می‌دانیم نگاه سکسیستی به زنان در غرب و حجاب اجباری دو روی یک سکه هستند و هر دو تمامیت بدن زن را تبدیل به ابژه‌ی جنسی می‌کنند. درنتیجه مبارزه‌ی زنان در ایران علیه حجاب اجباری و سایر اشکال خشونت بر زنان جدا از مبارزه‌ی جهانی زنان علیه سیستم سرمایه‌داری مردسالار نیست.
مردم ایران، خصوصاً زنان نه نیاز به ناجیان بین‌المللی دارند و نه واپس‌گرایان اسلامی؛ بلکه نیاز به همبستگی با مردم جهان دارند. نیاز دارند که صدای مبارزات‌شان توسط نیروهای مترقی و مبارز، خصوصاً زنان جهان طنین‌انداز شود تا مردم جهان در کنار مبارزات مردم ایران بایستند.
ما خوب می‌دانیم که رفع ستم جنسیتی فقط به مبارزه با خشونت علیه زنان محدود نمی‌شود و مبارزه با خشونت علیه زنان فقط به مبارزه با حجاب اجباری محدود نمی‌گردد؛ به همین دلیل می‌رویم تا جویبارهای مبارزه‌ی زنان علیه حجاب اجباری و سایر اشکال خشونت بر زنان را علیه رژیم زن‌ستیز جمهوری اسلامی به‌عنوان عامل اصلی فرودستی زنان و سایر اقشار تحت ستم، در ایران به هم پیوندزنیم.
در کنار زنانی بایستید که می‌خواهند با ادامه‌ی مبارزات‌شان علیه حجاب اجباری و سایر اشکال ستم جنسیتی، به سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی و کلیه‌ی حامیان امپریالیستش، خدمت نمایند. این آغازی است برای رهایی زنان و همه‌ی ستم‌دیده‌گان از سیستم ستم و استثمار حاکم.
۷ مارس ۲۰۱۹
نشریه هشت مارس شماره ۴۷
خرداد ۱۳۹۸/ ژوئن ۲۰۱۹