خشونت بر زنان در افغانستان، خشونت به زنان در سراسر جهان است!
به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت بر زنان
نباید منتظر آمارهای «جدید» بود تا نشان داده شود که هسته مرکزِی امارت اسلامی طالبان را، ضدیت با زنان و کودکان دختر و خشونت و سرکوب وحشیانه آنان تشکیل می‌دهد. نباید منتظر آمارهای مربوط به اجساد بیشتر و بیشتر خواهران‌مان باشیم تا بتوانیم بگوئیم که به قدرت رساندن طالبان توسط امپریالیست‌های آمریکائی و دولت مرتجع پاکستان، جنایت علیه زنان و کل مردم افغانستان است.
زنان و مردم جهان در همین چند ماهه اخیر قدرت گیری طالبان، شاهد تکه تکه شدن فعالین حقوق زنان، تیرباران زنانی که بدون برقع و محرم از خانه خارج شدند و یا از کفش پاشنه بلند استفاده کرده بودند، لت و کوب زنانی که برای حقوق خود به خیابان آمدند، دزدیدن دختر بچه‌ها برای برده‌گی جنسی، قتل زنانی که در عرصه‌های گوناگون اجتماعی فعالیت می‌کردند، ممنوع کردن زنان از کار و دانشگاه، تعطیلی مدارس دخترانه بعد از دوران دبستان، فروش کودکان دختر از ۶ ماهه تا ۱۰ساله به خاطر فقر و…بوده اند. این وضیعتی است که دولت آمریکا و مرتجعین رنگارنگ داخلی و منطقه ای، با به قدرت رساندن طالبان، برای زنان به وجود آورده اند، چرا که فصل مشترک همگی آنان در انقیاد نگاه داشتن زنان است.
زنان در طول بیست سال گذشته علیرغم برخی «گشایش» ها با گسترش انواع خشونت ها، از قتل زنان تحت نام حفظ «ناموس» خانواده تا بریدن گوش و بینی ، از سنگسار به خاطر عشق و یا فرار از ازدواج‌های قراردادی و قبیله‌ای تا لت و کوب کردن زنان به خاطر خارج شدن از خانه و… روبرو بوده اند. حال که با حمایت‌های امپریالیست‌های آمریکایی، طالبان به قدرت رسیده؛ با انواع و اقسام قوانین و مقررات‌های مبتنی بر شریعت اسلامی مورد نظر بنیادگرایان حاکم، خشونت بر زنان به مراتب گسترش خواهد یافت. زنان بیشماری در پستو خانه‌ها توسط مردان و حمایت مستقیم امارت اسلامی از آنان، جان‌شان را از دست خواهند داد. در واقعیت، عامل اصلی تولید و باز تولید خشونت اجتماعی و خانگی بر زنان، خشونت سازمان یافته دولتی است.
بله! دیگر نیازی به اثبات نیست که زنان و کودکان دختر قربانیان اصلی به روی کار آوردن طالبان هستند. زنان قربانیان نظام ساخته و پرداخته شده سرمایه داری امپریالیستی حاکم بر جهان هستند که برای منافع خود در خدمت به استمرار سیستم ستم و استثمارشان، حکومت تئوکراتیک طالبان را که تا مغز استخوان زن ستیز و ضد مردمی است، تحمیل کرده است. بار زن ستیزی این نیروی بنیادگرای اسلامی را زنان و کودکان دختر باید به دوش کشند.
اما،
ما زنان نیز از زمان به روی کار آوردن طالبان، پیشتاز مبارزه علیه آنان بوده‌ایم و تا کنون هم توانسته‌ایم، در مدارس بالاتر از کلاس شش را به روی دختران دانش آموز در برخی شهرها باز کنیم و طالبان را به عقب نشینی وادار کنیم. ما زنان قصد داریم مبارزات‌مان را پیگیرانه ادامه دهیم. اما ادامه این راه از یک طرف، بدون اتکا به تجارب و دستاوردهای مبارزاتی در خود افغانستان که از دیر باز به ویژه در بیست سال گذشته با تمام سختی‌ها و فراز نشیب‌ها پیش رفت، امکان‌پذیر نیست و از طرف دیگر بایستی به تجارب مبارزاتی زنان در سراسر جهان، به ویژه زنان ایران در خدمت به پیشروی و ادامه کاری امان، اتکا کنیم. زنان ایران هم، از همان آغاز به قدرت رسیدن رژیم جمهوری اسلامی یعنی اولین رژیم طالبانی در خاورمیانه در سال ۱۳۵۷، که با اجباری کردن حجاب خشونت سازمان یافته دولتی را پی ریزی کرد، سکان دار مبارزه برای آزادی و رهایی زنان شدند. مبارزه‌ای که تا به امروز نسل به نسل ادامه یافته، جهش کرده و دستاورهای ماندنی برای جنبش جهانی زنان بر جای گذاشته است.
ما بر این باوریم که موضوع خشونت به زنان در افغانستان، ایران و همه زنان در سطح جهانی، موضوعی مربوط به یک روز در سال نیست. برای اثبات آن هم نیازی به ردیف کردن آمار و ارقام نیست. این واقعیتی است که چهار میلیارد زن در جهان از خشونت در امان نیستند. چرا که خشونت و ستم بر زن، بخش جدا ناشدنی از سیستم مردسالار حاکم بر جهان است.
ما خود را بخشی از جنبش جهانی زنان علیه خشونت و فرودستی امان می‌دانیم و به همین دلیل، مصمم هستیم، در برابر قوانین و مقررات زن ستیزانه و خشونت بار طالبان بر زنان، در برابر نقشه‌های اسارت‌آمیز طالبان برای خانه‌نشین کردن زنان، در برابر امتیازدهی‌های دست و دل بازانه طالبان به مردان برای همراه کردن آنان در سرکوب زنان، در برابر سنت‌های ضد زن و فرهنگ پدر/مرد سالار، در برابر خشونت‌های عریان و پنهان بایستیم.
ما مصمم هستیم همراه و با اتکا به همه زنان در سراسر جهان، مبارزات امان را به گونه‌ای سازماندهی کنیم که بتواند به تحقق آمال و آرزوهای ما و میلیارد‌ها زن دیگر یعنی ساختن جامعه و جهانی که در آن هیچ شکلی از خشونت و ستم جنسیتی در تفکر و عمل هیچ فردی وجود ندارد، یاری رسانیم. ساختن جامعه و جهانی که همه زنان در پهنه جهانی، در هر سن و با هر موقعیتی از اتاق خواب تا اتاق کار، از مزرعه تا کارخانه، از مدرسه تا دانشگاه، از مرکز خرید تا پارک ها، از سالن کنفرانس تا سالن ورزش، از فضای مجازی تا فضاهای حقیقی با آزار و اذیت، تجاوز، قتل، تهدید به خشونت، توهین و تحقیر و ترس از خشونت روبرو نباشند.
سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)
16نوامبر 2021 برابر با 24 آبان 1400
www. 8mars.com
zan_dem_iran@hotmail.com
https://facebook.com8Mars.org
https://t.me/hashtemars
www.youtube.com/8marsorg
Instagram: @zanane8mars
Twitter: @HashtMars