دادخواهی واقعی، به سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی گره خورده است!
تصاویر و ویدئوهای به دست آمده از طریق هک دوربین‌های مدار بسته زندان اوین از بند عمومی که از روز ۳۱ مرداد ۱۴۰۰ در بسیاری از رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی نمایش داده شد- صحنه‌هایی که به نظر انتخاب شده هم می‌رسد- چگونگی خشونت وحشیانه از جانب مسئولین زندان علیه زندانیان را در مقابل چشم مردم در ایران و جهان قرار داد.
نمایش این فیلم‌ها (با هر قصد و نیتی که هکرهای «عدالت علی» در سر دارند) همزمان با سی و سومین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان خونین ۶۷، همزمان با محاکمه حمید نوری یکی از عاملین شکنجه و اعدام زندانیان سیاسی ۶۷ در سوئد و در دوره‌ای که ابراهیم رئیسی یکی از عاملان اصلی کشتار۶۷ به مسند ریاست جمهوری تکیه زده است؛ به افشای بیشترماهیت سرکوبگرانه رژیم جمهوری اسلامی درافکار عمومی ایران و جهان یاری می‌رساند.
برای زندانیان جان به در برده از تابوت‌های زندان قزل حصار، برای زندانیان زنی که مورد آزار و اذیت جنسی و جنسیتی و تجاوز قرار گرفتند، برای زندانیانی که افراد خانواده را جلوی آنان شکنجه و اعدام کردند، برای زندانیانی که شکنجه‌های وحشیانه را در زندان‌ها تجربه کردند، برای مادرانی هم چون گوهرعشقی که پسرش و نان آورخانه اش، ستار بهشتی، در سال ۸۸ در بازداشتگاه کهریزک و زیر شکنجه جان باخت، برای خانواده‌های زندانیان سیاسی که هنوز از چگونگی مرگ و خاکسپاری عزیزان‌شان در دهه ۶۰ و تابستان خونین ۶۷ بی‌خبرند، برای خانواده‌هایی که فرزندان‌شان در خیزش دی ۹۶ و آبان ۹۸ دستگیر و به دست جلادان سپاه پاسداران در بندهای امنیتی مورد شکنجه قرار گرفتند، برای خانواده‌هایی هم چون خانواده نوید افکاری که عزیزشان در زندان شکنجه و اعدام شدند، برای زندانیانی که شاهد شکنجه و مرگ بسیاری از زندانیان سیاسی دیگر بوده اند… این فیلم‌ها اگر چه تکان دهنده است و هر بیننده‌ای را به شدت خشمگین می‌سازد، اما در واقعیت امر، فقط نوک کوه دستگاه شکنجه و اعدام رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی را نشان می‌دهد.
بر کسی پوشیده نیست که از شکنجه‌های وحشیانه تا سر حد مرگ از طریق شوک‌های الکتریکی، شلاق، آویزان کردن از سقف، آزار جنسی و تجاوز، فرو کردن سر زندانی در آب تا حد خفگی، ایجاد اختلال در سیستم عصبی زندانیان با خوراندن قرص‌های مخصوص، شکنجه برای اعتراف گیری‌های اجباری و… در اطاق‌های بازجوئی، در سلول‌های انفرادی، در بندهای امنیتی سپاه پاسداران که به شکل روزمره علیه زندانیان سیاسی به کار برده می‌شود، در این فیلم‌های تا کنون نمایش داده شده، نشانی نیست. اما نمایش همین چند صحنه کوچک از واقعیات زندان‌های جمهوری اسلامی، خود سندی است غیر قابل انکار در انظار عمومی مردم ایران و جهان.
در یکی از فیلم ها، صحنه‌ای از سلول‌های انفرادی با حمام و دست شوئی و توالت را نشان می‌دهد که توسط جانیان زندانبان از طریق دوربین کنترل می‌شوند. در واقع مسئولین مرد زندان با دوربین‌های مدار بسته بدن نیمه عریان و عریان زنانی که در این سلول‌ها از توالت و حمام استفاده می‌کنند را می‌بینند! نگاه ضد زن و حریصانه این جلادان از دیدن بدن زنان زندانی، همان نگاه مردان متجاوز به زنان در خانه، اداره و مدرسه، کوچه و خیابان است.
در رژیمی که:
سی و سه سال پیش در عرض دو ماه، ده‌ها هزار نفر زندانی سیاسی را اعدام و در گورهای دسته جمعی به طور مخفی دفن کرد، در کوچه و خیابان، رودخانه و نیزازها در خیزش آبان ماه ۹۸، هزار و پانصد نفر را کشت، هواپیمای اوکرائینی را با ۱۷۶ سرنشین آن با موشک منهدم ساخت و…؛ طبیعتا شکنجه زندانیان هم محدود به این چند موردی که در این فیلم‌ها به تصویر کشیده شده اند، نیست؛ اینها نشانی از شکنجه و سرکوب گسترده و سازمان یافته دولتی است. اینها تنها گوشه‌ای از تصویر واقعی رژیم جنایتکاری را نشان می‌دهد که در طی ۴۲ سال گذشته همه نیروها و سازمان‌های مبارز و انقلابی و خانواده‌های جانباختگان تلاش کردند عملکرد وحشیانه این رژیم را در زندان‌ها خصوصا در رابطه با قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان خونین ۶۷ در بین مردم ایران و جهان بر ملا سازند.
ما یک بار دیگر اعلام می‌کنیم که کشتار زندانیان سیاسی تابستان ۶۷ را فراموش نمی‌کنیم و نمی‌بخشیم!
ما شکنجه‌های وحشیانه‌ی جنسیتی زنان و اعدام دسته دسته آنان در دهه ۶۰ و تابستان ۶۷ را فراموش نمی‌کنیم و نمی‌بخشیم!
ما سرکوب خونین دی ۹۶ و آبان ۹۸ را فراموش نمی‌کنیم و نمی‌بخشیم!
برای ما زنان خشم ناشی از قتل عام یک نسل مبارز و انقلابی در دهه ۶۰ و تابستان ۶۷ همواره و در طی سالیان سال نیروی محرکه‌ی پایان ناپذیری را برای دادخواهی و حقیقت‌یابی ایجاد کرده است. اما این حقیقت را نیز می‌دانیم که دادخواهی واقعی در برانگیختن یک موج انقلابی در خدمت به سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی، عملی می‌گردد.
بنابر این امروزه با تغییر شرایط عینی جامعه که مهم‌ترین آن تضاد آشتی ناپذیر مردم با کل نظام جمهوری اسلامی است، دادخواهی و حقیقت یابی، با مبارزه برای درهم شکستن درهای زندان و آزادی همه زندانیان سیاسی که به سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی وابسته است، گره خورده است. در این راه بکوشیم!
۹ شهریور ۱۴۰۰/۳۱ سپتامبر ۲۰۲۱
نشریه هشت مارس شماره ۵۴
اکتبر ۲۰۲۱/ مهر۱۴۰۰