محرومان و ستمدیدگان خوزستانی را برای آب می کشند و کولبران و سوخت بران را برای نان!
از روز پنجشنبه ۲۴ تیر، مردم ستمدیده خوزستان که از اولیه ترین مایحتاج زندگی هم چون آب و برق محروم اند، به اعتراض وسیع خیابانی دست زده اند. مردم خصوصا جوانان در اهواز، سوسنگرد، آبادان، حمیدیه، شادگان، ملاثانی، قلعه چنعان، ماهشهر، خرمشهر، بستان، کوت عبدالله و شوش دانیال..... دست به اعتراض خیابانی زده اند و در برابر نیروهای سرکوبگر رژیم جمهوری اسلامی با دست خالی ایستاده اند! تا کنون چهار جوان به نام های مصطفی نعیماوی، قاسم خضیری، علی مزرعه و سید حسین آل ناصر در پی تیر اندازی نیروهای ویژه سرکوب مردم، جان عزیز شان را از دست داده اند و تعدادی مجروح که حال حداقل یکی از آنان وخیم گزارش شده است.
جواب جمهوری اسلامی و نیروهای سرکوبگرش در برابر مردم زحمت کش چه آنانی هم چون کولبران و سوخت برانی که برای لقمه نانی باید از کوه ها و دره ها عبور کنند و چه آنانی که با لبان تشنه و تن های تب کرده از بی آبی به خیابان ها آمده اند، یکی است: به گلوله بستن و کشتن آنان! مردم فراموش نکرده اند که رژیم توسط نیروهای سرکوبگرش چگونه در اعتراضات دی ۹۶ و آبان ۹۸، قلب و سر جوانان شان را در این منطقه هدف گلوله در خیابان ها و نیزارها قرار دادند! دلیل آن هم واضح است. این رژیم بر یک نظام استثمارگرانه و ستم گرانه تکیه زده است و برای حفاظت و تداوم آن به سبعانه ترین و جنایتکارترین اعمال دست می زند.
در شرایط کنونی، شرایطی که ادامه زندگی را برای اکثریتی از مردم غیر ممکن کرده است، شاهد اعتراضات گوناگون در جامعه هستیم. اعتراضات و اعتصابات هزاران کارگر نفت و گاز و پتروشیمی که برای خواسته های بر حق خود درهفته های اخیردر جریان است و هر روز دامنه آن رو به گسترش است، مبارزات بازنشستگان، مال باختگان، روستائیانی که به خاطر آب و خشک سالی همه چیز خود را از دست داده اند، مبارزه خانواده های زندانیان سیاسی علیه دستگاه شکنجه و اعدام، مبارزه مردمی که عزیزان شان را دسته دسته به خاطر سیاست های بغایت ارتجاعی جمهوری اسلامی در اثر کرونا از دست داده اند، مبارزه مردم برای آب و برق، مبارزه مردم برای نان، مبارزه علیه اختناق، مبارزه زنان علیه ستم و سرکوب و...... همه و همه نشان از این دارد که جامعه آبستن بزرگترین و تکان دهنده ترین خیزش ها علیه رژیم جمهوری اسلامی است.
در این شرایط وظیفه نیروهای انقلابی است که نه تنها باید خود را به این مبارزات و اعتراضات که راه را برای تغییر رادیکال جامعه آماده کرده اند، متکی کنند، بلکه با پیشبرد امر مبارزه علمی و با سازماندهی توده‌ها از پائین، شرایط پیشروی انقلابی و پاسخ صحیح به ضرورت انقلاب و سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی را بیش از پیش فراهم کنند. در این پروسه است که نیروهای انقلابی می‌توانند قوه ی ابتکارات و خلاقیت توده ها را برانگیزانند و هم زمان آنان را برای انجام انقلاب با روش، متد و رویکرد علمی قانع و در اشکال مناسب سازماندهی و رهبری کنند. انقلابی که با در هم شکستن ماشین دولتی کهنه و جایگزین کردن آن با یک دولت و سیستم نوین به سر انجام می رسد. دولت و سیستم نوینی که روابط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آن نه بر اساس سود، استثمار و ستم گری، بلکه در خدمت به نیازهای توده‌های ستمدیده سازماندهی خواهد شد. سیستم نوینی که رفع نیازهای توده های مردم از آب و نان گرفته تا مسکن و بهداشت، از تحصیل و فراگیری علم تا درگیر شدن در مبارزه جهت رهایی کل بشریت را دستور کار خود قرار داده است.
سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)
۱۸ ژوئیه ۲۰۲۱