تبعید زندانیان سیاسی از تهران به سایر شهرستان‌ها در ماه‌های اخیر شدت بیشتری یافته است؛ آتنا دائمی ۲۶ اسفند با پا بند و دستبند به زندان لاکان رشت تبعید شد. ۱۹ اسفندمریم اکبری منفرد و ۲۰ اسفند سپیده قلیان از بند زنان زندان اوین به ترتیب به زندان‌های سمنان و بوشهر تبعید شدند؛ ۵ بهمن‌ماه نیز گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی از زندان قرچک ورامین به زندان آمل تبعید شد. در آذرماه هم سپیده فرهان و مژگان کشاورز از بند سیاسی زنان زندان اوین به زندان قرچک ورامین  تبعید شدند. ۱۹ آبان زینب جلالیان به زندان یزد تبعید شد. در مهرماه هم یاسمن آریانی و مادرش منیره عربشاهی از زندان اوین به زندان کچویی کرج و سمانه نوروز مرادی به زندان لاکان رشت تبعید شدند.

سپیده قلیان یک هفته بعد از تبعید به زندان بوشهر در نامه ای نوشت که در حین انتقال به زندان بوشهر، او را با دستبند و پابند در میدان انقلاب چرخانده و به نمایش گذاشته اند:

سپس دست و پایم را غل و زنجیر کردند و به میان مردم در میدان انقلاب بردند و چرخاندند. مردم با نگاه های هاج و واج فکر می کردند که این قاتل زنجیره ای کیست؟ می‌خواستم داد بزنم من نه امید اسدبیگی هستم و نه کسی که دوبار به هواپیمای اوکراین شلیک کرد! اما طوری میان چنگال های مردانه و نگاه های حریص‌شان احاطه شده بودم که فریاد در گلویم خفه شد

هشت مارس: مقاومت و ایستادگی قهرمانانه زنان زندانی سیاسی، جمهوری اسلامی را بر آن داشته که برای شکنجه و شکستن روحیه سرکش و مقاوم زندانیان، علاوه بر تمامی اشکال شکنجه های جسمی و روحی و فشار های مختلف بر زندانی و خانواده او، از حربه تبعید آنان به زندان های دور از خانواده و ادامه حبس با زندانیان غیر سیاسی استفاده کند.