جنایات جمهوری اسلامی ایران را محکوم می نمائیم
شوونیزم جنسی زن ستیزانه و شوونیزم ملی ضد ملیت های تحت ستم در ایران، به شمول شوونیزم ایرانی علیه آوارگان افغانستانی در ایران، از جملع خصایل ذاتی مهم جمهوری اسلامی ایران است. گردانندگان این نظام ارتجاعی، معمولا سرکوبگری شان علیه توده ها را از طریق سرکوب زنان، سرکوب مبارزین و انقلابیون متعلق به ملیت های تحت ستم ایران و تحت فشار قرار دادن کارگران آواره افغانستانی در ایران، به طرق و اشکال گوناگون، شروع می نمایند.
در طول مدت سی سالی که از عمر رژیم سفاک جمهوری اسلامی ایران میگذرد، شرایط زندگی برای توده های زحمتکش ایرانی بدتر گردیده است و این رژیم ارتجاعی در پاسخ به نارضایتی ها و مبارزات مردم دایما به سرکوبگری پرداخته است. یکی از کار های همیشگی این رژیم این است که گناه این وضعیت ناگوار را به گردن کارگران آواره افغانستانی در ایران بیندازد و به اخراج، زندانی ساختن و حتی اعدام این کارگران اقدام نماید. درین راستا، چند هفته قبل 45 نفر افغانستانی را به اتهام قاچاق مواد مخدر در آن کشور اعدام نمود و جنازه های شان را بعد از کالبد شکافی، در مرز ایران و افغانستان در بدل یک میلیون و پنجصد هزار تومان به خانواده های شان تحویل داد.
قبل از اعدام این 45 نفر در ایران، هیات پارلمانی افغانستان که از ایران برگشت، اظهار نمود که دولت ایران تعداد زندانیان افغانستانی را 5865 نفر و تعداد کسانی را که منتظر اعدام اند 3000 نفر گفته اند.
اعدام 45 نفر افغانستانی در ایران، در داخل و خارج افغانستان اعتراضاتی را علیه این کشتار برانگیخته است ، اما امپریالیستهای اشغالگر و رژیم پوشالی افغانستان درینمورد سکوت نموده و حتی کالبد شکافی اعدام شدگان و پول گرفتن رژیم ایران در بدل جنازه ها را نادیده گرفته است. در حقیقت امر رژیم دست نشانده افغانستان و اشغالگران امپریالیست دراین جنایت با جمهوری اسلامی ایران شریک میباشند.
جمهوری اسلامی ایران از آغاز کنفرانس بن تا کنون از جمله حمایت کنندگان این پروسه خاینانه بوده و میباشد. گرچه ایران کم و بیش از بنیاد گرایان طالب حمایت می نماید، اما بطور عمده یکی از حامیان منطقه یی رژیم پوشالی حامد کرزی میباشد.
حدود یک دهه از عمر رژیم پوشالی افغانستان میگذرد، در این مدت علیرغم تمام وعده ها و نویدهای امپریالیستها برای بهبودی اوضاع کشور ، وضعیت توده های زحمتکش افغانستانی روز بروز وخیم تر گردیده و روز به روز بیکاری گسترده تر شده است. اکثریت نفوس افغانستان در داخل کشور زمینه کاریابی را از دست داده اند. در چوکات تقسیم کار بین المللی کنونی، کماکان صدور مواد مخدر و صدور نیروی کار اضافی به خارج، دو قلم عمده صادراتی افغانستان را تشکیل می دهد.
بزرگترین شبکه مافیائی فروش مواد مخدر در ایران، در حقیقت تحت کنترل مقامات بلند پایه دولتی جمهوری اسلامی ایران، بخصوص سپاه پاسداران، قرار دارد. در افغانستان نیز کسانی مثل ولی کرزی برادر حامد کرزی و فهیم معاون اول کرزی در راس بزرگترین شبکه های قاچاق مواد مخدر در افغانستان قرار دارند. این شبکه های قاچاق مواد مخدر در دو کشور کار شان را در همکاری با یکدیگر پیش می برند.
حالت اشغال کشور و دوام آن باعث گردیده که تعداد زیادی از کارگران بیکار افغانستانی برای پیدا کردن کار عازم کشورهای همسایه گردند و عده معدودی از آنها در خدمت قاچاقبران و فروشندگان مواد مخدر قرار گیرند. کسانیکه در ارتباط با قاچاقبران و فروشندگان مرتبط با مقامات بلند پایه دولتی ایران قرار می گیرند، اگر اشتباها آنطرف مرز دستگیر شوند فورا آزاد میگردند ، اما کسانیکه خارج از این شبکه قرار دارند، پس از دستگیری به زندان می افتند و برای شان دوسیه ساخته میشود.
تعداد زیادی از افغانستانی های زندانی در ایران کسانی اند که به اتهام قاچاق و فروش مواد مخدر زندانی شده اند. اما بطور یقینی می توان گفت که اکثریت عظیم این متهمان را کسانی تشکیل میدهد که درین کار دست نداشته اند و بی موجب برای شان دوسیه سازی شده است. اکثریت قاچاقبران و فروشندگان مواد مخدر که در رابطه با مقامات دولتی ایران قرار دارند، پس از دستگیری در اثر واسطه و یا پرداخت رشوه آزاد میشوند، ولی تعدادی از آوارگان دور و برشان دستگیر شده و برایشان دوسیه های قلابی ترتیب می شود.
یک تعداد از کارگران آواره افغانستانی در ایران سند اقامت ندارند. یکی از اتفاقات معمول این است که ارباب های گردن کلفت ایرانی از پرداخت مزد چندین ماهه و حتی چند ساله این کارگران ابا می ورزند. این کارگران نمی توانند نزد مقامات دولتی ایران شکایت کنند و اگر شکایت هم کنند، معمولا شکایت شان شنیده نمی شود. تعدادی از این زحمتکشان افغانستانی بخاطر حصول دستمزد خویش به انتقامگیری دست می زنند. کسانی که در جریان اینگونه انتقامگیری ها و یا بعد از آن دستگیر شوند، بدون درنظر گرفتن علل و انگیزه های حادثه به جرم قتل و یا دزدی به زندان می افتند و برای شان دوسیه سازی می شود.
به جرئت می توان گفت که تعداد زیادی از اعدام شدگان کسانی هستند که برای شان دوسیه های جعلی ترتیب شده و پس از محاکمات ساختگی به چوبه دار آویخته شده اند. ممکن است در آینده نیز حسب لزوم دید و منافع آخوندهای حاکم در ایران تعداد دیگری از افغانستانی های زندانی در ایران اعدام شوند.
طبق معمول اعدام 45 نفر افغانستانی در ایران پیش درآمد سرکوب خونین داخلی ایران بود. هر زمانیکه جمهوری اسلامی ایران وارد معاملات پشت پرده با امپریالیستها، بخصوص امپریالیست های امریکائی، میگردد، موجی از اعدام مخالفین به منظور زهر چشم نشاندادن به مردم ایران را روی دست می گیرد و در موارد زیادی این سرکوبگری را از طریق کشتار آوارگان افغانستانی زندانی در ایران شروع می نماید.
نمی توان در مقابل این همه جنایات سکوت نمود و شاهد قتل عام آوارگان افغانستانی و کشتار مبارزین ایرانی توسط جمهوری اسلامی ایران ، این شریک منطقه ای رژیم پوشالی حامد کرزی، بود.
" دسته هشت مارچ زنان افغانستان " اعدام دسته جمعی آوارگان افغانستانی و همچنین اعدام مبارزین کرد ایرانی، از جمله یک زن مبارز، توسط دولت ارتجاعی ایران را، به شدت تقبیح می نماید و از تمامی نیروهای مبارز و انقلابی در داخل و خارج از کشور می خواهد که در مخالفت علیه این جنایات و به منظور جلوگیری از ادامه آن دست به اعتراض بزنند و حرکت های مبارزاتی مناسب در اشکال گوناگون سازماندهی نمایند و همچنان با دسیسه های عوامل مزدور وابسته به رژیم ایران جدا مقابله کنند.
مرگ بر اشغالگران!
مرگ بر رژیم دست نشانده حامد کرزی!
مرگ بر جمهوری اسلامی ایران!
به پیش در راه برپائی و پیشبرد مقاومت ملی مردمی و انقلابی علیه اشغالگران و رژیم دست نشانده!
" دسته هشت مارچ زنان افغانستان "
28 ثور 1389