زندان، ویروس کرونا و کشتار جمعی
فریدا فراز
از اوایل فرودین ماه موج شورش زندانیان در زندان‌ها به‌علت هراس از ابتلا جمعی به ویروس کرونا بالا گرفت. چندین شهر از جمله خرم‌آباد، سقز، اهواز، همدان، تبریز، الیگودرز، مهاباد، ارومیه، تهران بزرگ، عادل آباد، شیراز، سپیدار در اعتراض به‌جو حاکم بر زندان و غیر بهداشتی بودن فضای زندان و شیوع ویروس کرونا، شورش کردند. اما نیروهای سرکوبگر رژیم جمهوری اسلامی از زمین و هوا زندانیان را به گلوله بستند که در نتیجه آن تعدادی کشته و بسیاری زخمی شدند. اعتراض و شورش زندانیان برای فرار از مرگ، برای فرار از شکنجه، برای فرار از شرایط غیر انسانی که در زندان‌ها حاکم است، اعتراض و شورشی بر حق بوده و هست.
در همین گیرودار شیوع ویروس کرونا در ایران و جهان که میلیاردها انسان را درگیر کرده و نزدیک به دویست هزار نفر جان‌شان را از دست داده‌اند، ماشین سرکوب رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی هم‌چنان به‌کار است و با اعدام زندانیان سیاسی هم‌چون مصطفی سلیمی و زندانیان عادی هم‌چون شایان سعید‌پور به آدم‌کشی خود ادامه می‌دهد.
رژیم ادعا دارد که تا کنون صد‌هزار نفر را به‌طور موقت از زندان آزاد کرده است. اما تعداد نزدیک به صد و پنجاه هزار زندانی سیاسی و عادی کماکان در زندان‌های سراسر کشور به‌سر می‌برند. بسیاری از دستگیر شدگان خیزش آبان‌ماه، فعالین محیط زیست، زنان معترض به حجاب‌اجباری، وکلای مدافع زندانیان سیاسی، فعالان کارگری، فعالین دانشجویی، فعالین سیاسی و.... کماکان در زندان به‌سر می‌برند. اما کلیه دار و دسته‌های نزدیک به رژیم که به‌علت تضادهای ارتجاعی باندهای مختلف حاکم در زندان به‌سر می‌بردند و از کلیه امکانات رفاهی هم در آن‌جا برخورد‌دار بودند، آزاد شدند.
بخشی از زندانیان سیاسی را زنان تشکیل می‌هند. بسیاری از این زنان زندانی به «جرم» نقش و دخالت در جنبش‌ها خصوصا لغو حجاب‌اجباری به‌دست خودشان در زندان هستند. بنیادگرایان اسلامی حاکم بر ایران نقش و جایگاه استراتژیک زنان آگاه و مبارز را در به زیر کشیدن این مناسبات کهنه و پوسیده و تلاش برای برقرار کردن مناسبات نو و پویا را به خوبی می‌دانند.
بخش بزرگ دیگری از زنان در زندان‌های عادی به سر می‌برند. جرم بسیاری از این زنان، تن ندادن به مردانی بوده است که یا قصد تجاوز به آنان را داشته‌اند و یا از آنان به‌زور می خواستند که تن‌فروشی کنند. جرم آنان این است که در برابر این زورگوی‌ها و خشونت‌های لجام گسیخته از خود دفاع کرده‌اند. از آن‌جا که زن بالقوه در نظام جمهوری اسلامی مجرم است، وجود این دسته از زنانی که به اشکال مختلف از خود دفاع کرده و مردان خشونت‌گر و متجاوز را کشته و یا مجروح کرده‌اند، سال‌های سال است که بی‌نام و نشان در زندان به‌سر می‌برند. ریحانه جباری یکی از این زنان زندانی عادی بود. ریحانه 26 ساله در دفاع از خود در برابر تجاوز مردی 47 ساله به‌نام سربندی که کارمند سابق وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی نیز بود، به‌جرم قتل عمد، اعدام شد.
در اوضاع کنونی و شیوع ویروس کرونا در ایران که هر روز ابعاد گسترده‌تری به‌خود می‌گیرد، خانواده‌های زندانیان علاوه بر این شرایط اسفناک باید بار شرایط سخت‌تر را نیز به‌دوش کشند. این خانواده‌ها یا جلوی در زندان‌ها جمع می‌شوند و خواست آزادی عزیزان‌شان را پیش می‌گذارند و یا به مراکز گوناگون برای گرفتن حکم آزادی اعضای خانواده‌شان از زندان، مراجعه می‌کنند.
وظیفه ما و همه نیروهای مبارز و انقلابی این است که برای آزادی کلیه زندانیان که خطر ابتلا به ویروس کرونا جان‌شان را تهدید می‌کند و می‌تواند یک کشتار جمعی وسیع دیگری را در زندان به وجود آورد، مبارزات‌مان را ادامه دهیم. ادامه این مبارزه در شرایط کنونی در راستا و در خدمت به سرنگونی انقلابی رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی قرار دارد.
نشریه هشت مارس شماره 50
می 2020/ اردیبهشت 1399