پیام همایش ایرانیان هامبورگ و حومه
به کارزار سه‌روزه‌ی زنان در هامبورگ، هلند و بروکسل
ما زنان و مردان برابری طلب متشکل در «همایش ایرانیان هامبورگ و حومه» حمایت و پشتیبانی خود را از کارزار سه‌روزه‌ی زنان مبارز که بدون شک ادامه‌دهندگان اعتراضات مدنی 40 ساله‌ی زنان داخل کشور هستند، اعلام می‌کنیم.
پوشش تحمیلی به‌عنوان «حجاب اجباری» از همان ابتدای به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی ایران با اعتراض هزاران نفر از زنان آگاه و آزاده شروع شد.
بزرگداشت و تظاهرات «هشت مارس، روز جهانی زن» در سال 1357 در تاریخ معاصر ایران اولین بار بود که با این ابعاد گسترده در ایران اتفاق می‌افتاد. در این روز هزاران زن خشمگین علیه حکومتگران تازه به دوران رسیده به رهبری خمینی به خیابان‌ها ریختند و نخستین اعتراض‌شان را به حجاب اجباری، ابراز داشتند.
در واقع این تظاهرات نتیجه‌ی فرمان خمینی بود که روز قبل‌اش حجاب اسلامی را جزو الزامات حکومت اسلامی اعلام کرده بود. فردای آن روز زنان کارمندی که به سرکار رفته بودند از ورود به محل کارشان منع شدند و از آن‌ها خواسته شد که به خانه‌هایشان برگردند و روسری به سر به ادارات برگردند.
زنان اما به‌جای برگشتن به خانه‌ها به خیابان‌ها رفتند. لازم به ذکر است که این تظاهرات به‌نوبه‌ی خود یکی از خودجوش‌ترین تظاهرات‌های عظیمی بود که بدون هماهنگی و سازمان‌دهی قبلی انجام‌گرفته بود.
این اعتراضات در اکثر شهرهای بزرگ ادامه یافت و زنان معترض توانستند فرمانِ رهبر انقلاب در رابطه با اجباری شدن حجاب در ادارات را بی‌اثر کنند و اجرای آن را دو سال به عقب بیندازند. تا اینکه اولین بخشنامه‌ی دولتی در رابطه با حجاب اجباری و رعایت آن در ادارات دولتی، مدارس و اماکن عمومی در تیرماه 1359 صادر شد و پنجم مهرماه 1360 بود که مجلس شورای اسلامی با تصویب قانونی، رعایت حجاب اجباری را در محل کار الزامی دانست و برای تخلف از آن مجازات تعیین کرد.
ولی روند این مبارزات را نسل‌های دوم و سوم بعد از انقلاب نه‌تنها علیه حجاب اجباری بلکه تا حد برابری حقوقی زن و مرد و مخالفت با قوانین ضد زن تا به امروز ادامه داده‌اند.
نقش زنان در خیزش اعتراضی و گسترده‌ی دی‌ماه 96 بارز بوده و اوج این اعتراضات نمایش اعتراض دختر آزاده‌ای بود به نام ویدا موحد که با ایستادن بر سکویی در خیابان انقلاب تهران، به‌عنوان نمایش اعتراض خود علیه حجاب اجباری، روسری سفیدش را از سر برداشته، آن را بر سر چوبی گره‌زده و به تکان دادن آن در میان عابران خیابان انقلاب پرداخت؛ و این نماد اعتراض با این روش همچنان ادامه دارد.
بدون شک زنان و مردان برابری طلب تا سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی ایران در کنار هم به مبارزات‌شان ادامه خواهند داد.
زنده باد هشت مارس روز جهانی زن!
پیروز باد مبارزات زنان و مردان برابری طلب
تا سرنگونی جمهوری اسلامی ایران!
DACHVERBAND DER IRANERINNEN UND IRANER IN HAMBURG (Hamayesch)
نشریه هشت مارس شماره ۴۷
خرداد ۱۳۹۸/ ژوئن ۲۰۱۹