پیام سادات کارابولوت (نماینده‌ی مجلس هلند از حزب سبز)
روز دوم راه پیمایی سه روزه، ۷ مارس، دنهاگ (لاهه)
آن رهبران سیاسی که آزادی را برای دیگران نمی‌خواهند، جرئت نمی‌کنند به زنان و مردان این آزادی را بدهند تا صاحب بدن خود باشند و درباره‌ی آینده‌ی خویش تصمیم بگیرند؛ اما درجایی که خفقان هست مقاومت نیز وجود دارد.
مقاومت و مبارزه برای احقاق حقوق مساوی برای زنان، برابری در اشتغال و دستمزد و همچنین حقِ تصمیم‌گیری در مورد تعیین هویت خویش، نوع پوشش و اینکه با چه کسی رابطه‌ی جنسی دارند و با چه کسی معاشرت می‌کنند؛ و نیز در آنجایی که دخالت‌گری سیاسی می‌کنی، در سطح جهانی در جریان است.
بله! امروز ما در اینجا در لاهه با زنان شجاع ایران همبستگی داریم.
مبارزه علیه حجاب و حجاب اجباری تأثیری به غایت عمیق بر من گذاشته است. نه تنها به این خاطر که خودم شاهد بوده‌ام که زنان در ایران، علی‌رغم وجود اختناق به مبارزه علیه حجاب اجباری ادامه می‌دهند، بلکه به ویژه به خاطر مبارزه شان برای عدالت اجتماعی، آزادی و آزادی زنان و مردان؛ و همچنین به این‌علت که آن‌ها موتور تغییراتی هستند که هم اکنون در ایران در جریان است.
من با تمام وجود از این تغییرات پشتیبانی می‌کنم، چه در پارلمان و چه در محیط بیرون، چون مبارزه باید از پایین جامعه انجام شود و نه از طریق جنگ و تدارک جنگی علیه ایران در آینده. ما با این امر مخالفیم!
این‌گونه جنگ‌های طولانی بسیار هستند و باید متوقف شوند. تغییرات نه از طریق دامن زدن به تبعیضات، بلکه از راه مبارزه به نفع آزادی زنان در آن مناطق و نیز مبارزه برای زنان در اینجا و ایجاد همبستگی با یکدیگر انجام می‌پذیرد.
و همچنین از این جنبش‌ها، با همه‌ی دشواری خود، باید از طریق تمام راه‌های ممکن حمایت کرد.
امیدوارم در آینده‌ای نزدیک بتوانم هیئتی از ایرانیان مقیم هلند و افرادی از خانواده‌های زندانیان سیاسی و کنشگرانِ حقوق زنان که می‌دانم باوجود فشار و سرکوب به مبارزات خود همچنان ادامه می‌دهند را در پارلمان ملاقات کنم.
امیدوارم که ما از این طریق سهمی ادا کنیم؛ اما مهم‌ترین مسئله این است که امروز در اینجا و فردا در آمستردام به خیابان می‌آییم تا همبستگی بین‌المللی خود را اعلام کنیم و به مبارزه برای آزادی، دمکراسی و حقوق زنان در هلند، تداوم بخشیم.
باوجود اینکه ما در اینجا آزاد هستیم و می‌توانیم از حقوق سیاسی خود دفاع کنیم و باوجود اینکه من خوشبختانه می‌توانم پوشش خود را انتخاب کنم، اما در هلند نیز حقوق زنان مراعات نمی‌شود و حقوق کاملاً مساوی با مردان وجود ندارد.
در هلند نیز برای برابری دستمزدها و تساوی اشتغال، علیه خشونت بر زنان باید بجنگیم. در اینجا نیز زنانی هستند که ازنظر فرهنگی و یا از طرف مردان و به نام دین، تحت فشار قرار دارند.
من هم همچون سخنران قبلی می‌گویم: «مبارزه آن‌ها مبارزه ما، همبستگی بین‌المللی!»
من در جبهه شما هستم، برای‌تان آرزوی موفقیت دارم!
زنده‌باد آزادی زنان ایرانی!
زنده‌باد آزادی مردان ایرانی!
زنده‌باد آزادی همه‌ی ما!
از شما متشکرم!
نشریه هشت مارس شماره ۴۷
خرداد ۱۳۹۸/ ژوئن ۲۰۱۹