راههای مبارزه علیه ستم هایی که بر ما می شود

آزاده صمیمی

1- پرده دری کنیم: از کودکی، خانواده و دین وعرف به دختر می آموزند که بسوزد و بسازد! به تبعیضی که علیه او به دلیل دختر بودن می شود اعتراض نکند. از پدر و برادر حرف بشنود. اگر از پدر یا برادر و یا شوهر کتک خورد دم بر نیاورد و شکر «خدا» کند. وقتی او را تحویل مرد دیگر می دهند (به شوهر) دم برنیاورد و اگر عاشق است، آن را در سینه دفن کند. در خانه شوهر، کنیز او باشد و برایش بچه (ترجیجا«پسر») بزاید. اگر شوهرش به او خیانت کرد و یا شلاق مردانه اش را بر پیکرش ورود آورد، برای حفظ «آبرو» سکوت کند و قبل از هر کس خود را سرزنش کند که «شوهرداری» بلد نیست. هرگز فکر طلاق به سر راه ندهد و بداند که فقط با کفن از خانه شوهر بیرون خواهد آمد.

دیری است که زمان دریدن پرده ها و هوارکشیدن فرا رسیده است!

نمی خواهد که به سرنوشتم مادرانش دچار شود. آرزوی زندگی مستقل و سربلند را در سر می پرورد. به دانشگاه می رود یا شغلی دست و پا می کند تا از افتادن به آن سیاهچاله که هر نوری را در خود می بلعد، بگریزد. اما شبکه مخوف مردسالاری در همه جا هست. شلاق منکرات جایگزین شلاق پدر و شوهر می شود. حراستی ها و «استادان» مکتبی دانشگاه و صاحبکاران پست و سودجو طلبکارانه آزارش می دهند. اینجا نیست عادت « بسوزد و بساز» او را وادار به سکوت می کند تا بتواند نمره بگیرد و شغلش را حفظ کند.

روشن است که بدون محاسبه «هزینه ها» عصیان باید کرد. درغیر اینصورت زندگی مرد تجری است. گام اول در راه عصیان، پرده دری است. حرف بزنیم. هوار بکشیم. حکایت کنیم. به مادرانم نیز جسارت بدهیم که چنین کنند!

حکایت رنج و پرده دری، اعتراض کلامی است که برای براه افتادن یک جنبش اعتراضی رادیکال ضروری است: در خانه، در کارخانه، در اداره، در مدرسه، در دانشگاه علیه روابط پدرسالاری در خانواده، درعشیره و طایفه پرده دری و اعتراض کنید. در دانشگاه علیه اذیت و آز جنسی و توهین استاد و حراست و دانشجوی مرد پرده دری کنید. در کلاس درس به باورها و رفتارهای مردسالارانه ی معلم های خود (چه مرد و چه زن) اعتراض کنید.

در جامعه علیه باورهای پوسیده ای که درعرف و سنت و دین و قانون در مورد زن هست سخن بگوئید. حتا در سازمان های سیاسی مدعی برابری زن و مرد در مورد رفتارها و سیاست های مردسالارانه بدون مصلحت اندیشی افشاگری کنید.

برای اینکه دیگران هم یاد بگیرند، حکایت رنج ها و پرده دری های خود را برای عصیان بفرستید. و عکس العمل های مردم را نیز گزارش کنید.

2- متشکل شویم: منتظر نمانید تا کسی به شما بگوئید چه کنید! عصیان را به دختران جوان و زنان دیگر معرفی کنید و از آنها دعوت به جمع شدن کنید. به آنان بگوئید که باید به هم پیوست و قدرتمند شد. در طول تاریخ، هیچ ستم دیده ای (چه برده، دهقان و چه کارگر) به تنهایی خود را از اسارت نجات نداده است. اولین قدم درعصیان و تبادل نظر در مورد نوشته های آن و سپس پخش آن در محل کار و زندگی است.

استمرار در این کار باعث افرایش تعداد نفرات محافل عصیان گر و گسترده تر شدن شبکه پخش عصیان خواهد شد. با گسترش آگاهی زنانه و محافل متشکل عصیان، خواهیم توانست جنبشی به را اندازیم که چشم دوست و دشمن را خیره کند.

3- فعالیت های خود را از دید دشمن پنهان نگاه داریم: مردسالاری و زن ستیزی جزوه رکن های حساس نظام حکومتی و نظام اجتماعی و سنت های جامعه است.

بنابرین شورش علیه آن یک فعالیت جدی و خلاف جریان است. ما ضمن شجاعت و جسرت در پرده دری علیه ستم هایی که به زن می شود، باید فعالیت های خود را از دید ارگانهای دولتی پنهان کنم تا نتوانند با استفاده از قدرت خود فعالیت های ما را متوقف کنند.

اما فقط ارگان های دولتی نیستند که از جنبش زنان احساس خطر می کنند. این حرکت اجتماعی رهائی بخش به منافع پدران و شوهران و برادران نیز ضربه می زند و اکثریت آنان تلاش در ممانعت از فعالیت های ما خواهند کرد. پس و مهارت و شجاعت و بدور از چشم ها باید آگاهی خود را بالا بریم، با هم زنجیران خود متحد شویم، و زمانی که به اندازه کافی آگاهی و اعتماد به نفس و قدرت جمعی یافتیم آشکارا در مقابل مردان خانواده و طایفه نیز برخیزیم و اعلام کنیم: عصر برده داری بسر آمده است. ما می خواهیم انسان هائی آزاد و برابر باشیم. از شما نیز دعوت می کنیم به حمایت از ما برخیزید. در غیر این صورت آماج انتقاد و پرده دری و خشم ما خواهید شد.

4- به نمادهای ستم بر زن ضربه بزنیم: در روزهای مبارزاتی شاخص مانند 8 مارس روز جهانی زن که برابر با 17 اسفند است، باید اعتراض خود علیه ستم بر زن را عملیاتی کنیم. درایران حجاب اجباری فراگیرین نماد فرودستی زن، تحقیر و جنس دوم شمردن اوست. پس باید به این نماد فراگیر ضربه زد. شکل اولیه ی این کار اشباع کردن دیوار های شهر با شعارعلیه حجاب اجباری است. اما با شکل های ابتکاری دیگر و جسورانه تر نیز باید کاری کنیم که نگاه جامعه متوجه عزم ما برای درهم شکستن نظام مردسالار حاکم شود.

برگرفته از نشریه شماره 2عصیان 

Osyan-zan.blogspot.com