نشریه شماره 8 تشکل زنان 8 مارس

بهای گزاف آزادی!

مدتی پیش خیلی اتفاقی با وجیهه آشنا شدیم. همه از این آشنا یی خیلی خوشحال بودیم و منتظر فرصت مناسبی می گشتیم که بیشتر با هم آشنا شویم. چیزی نگذشت که با هم قرار گذاشتیم. از همان برخورد اول مشخص شد که وجیهه زنی خونگرم، صمیمی، کنجکاو و مبارز است. او علیرغم اعتماد بنفس فوق العاده ای که داشت، مانند کودکی می ماند که دنیای اطرافش را برای اولین بار تجربه می کند. وجیهه راجع به مشکلات زندگی اش با ما خیلی راحت  شروع به درد  دل کرد. او می گفت می خواهد ازشوهرش طلاق بگیرد و به هیچ قیمتی حاضر نیست حتی یک دقیقه هم تحقیرها و  کتکهای او را تحمل کند. پس از چندی، زمانی که وجیهه شناختی نسبی از ما پیدا کرده بود و برایش مشخص شده بود که می تواند به ما اعتماد کند ، شروع به افشا کردن وقایع وحشتناک 20 سال زندگی مشترک با شوهرش چه در ایران و چه در اروپا کرد.

او می گفت: اوائل زندگی مشترکمان در ایران او را هر شب در کاباره ها پیدا میکردم. به محض اینکه پایمان را از مرز ایران بیرون گذاشتیم، از اینرو به آنرو شد. در خارج از کشوراو بی نهایت عوض شد.

رابطه من و بچه ها را با ممنوعیتهای مختلف با دنیای اطرافمان قطع کرده بود. بچه ها اجازه گوش دادن به موزیک نداشتند و با دوستانشان نمی توانستند به سینما بروند، استخر رفتن و شنا کردن فقط برای اعضا مذکر خانواده بود و من و دخترم از آن محروم بودیم، چرا؟ چون او به افکار پوسیده ای معتقد بود که به زن اجازه نمی داد درحضور مردها ی به اصطلاح «نامحرم» خود را در لباس شنا نشان دهد. اگر من  نظر دیگری داشتم و جرات اعلام آنرا به خود می دادم با کتک و ضرب و شتم مواجه میشدم. یک روز آنقدر مرا به خاطر نظری که ابراز کرده بودم کتک زد که همسایه ها پلیس را خبر کردند. آن روز پلیس مرا برای مداوا به بیمارستان برد. او هر بار در جواب به پلیس که می خواست بداند چه اتفاقی افتاده می گفت، همسرم عادت دارد خودش را بزند و به این روزی که می بینید بیندازد. او در خانه دیکتاتوری بود که نه فقط سرنوشت ما را در دست داشت ، بلکه به جای ما هم فکر می کرد و هم تصمیم می گرفت.

وجیهه به این مسئله واقف شده بود که ظلم را در هر شکلش باید افشا کرد و با آن مبارزه نمود. به همین خاطر بعد از سالها تحمل تصمیم گرفت سرنوشت خودش و بچه ها را بدست بگیرد و عوض کند. بعد از آخرین ضرب و شتم بدنی، وجیهه همراه با 4 فرزندش آگاهانه، شوهرش را ترک کرد. وی او را تهدید به مرگ می کند. وجیهه سریعا  پلیس را مطلع می سازد و امیدوار بود که تحت حمایت پلیس سوئیس زندگی راحتی در کنار بچه ها یش داشته باشد. بعد از مدتی که تهدید ها و مزاحمتها ادامه پیدا می کند، آنها توسط پلیس به شهردیگری میروند. آ نها به امید  اینکه شوهرش  دست از سرشان بردارد، در گوشه دیگری از کشور سوئیس دوباره شروع به زندگی می کنند. طولی نمی کشد که او به آدرس جدید وجیهه دسترسی پیدا می کند. مزاحمتها ی پی در پی او و تهدید به مرگ، دوباره زندگی را به کام وجیهه وفرزندا نش تلخ می کند. وجیهه مرتب به پلیس خبر می داد و انتظار حمایت بیشتری از آنها داشت. تا اینکه روز شنبه 28 ماه دسامبر سال پیش شوهر وجیهه با نقشه قبلی و واقف بودن به این امر که وجیهه در خانه تنها است، او را در انبار خانه اش غافلگیر کرده و با طناب خفه می کند. پس از این کار، او تصمیم به ربودن دو پسر خرد سالش را که در بیرون از خانه مشغول به بازی بودند، می گیرد. او برنامه هایش را از قبل هماهنگ کرده بود و میخواست آنها را با خود به ایران ببرد، ولی بچه ها با هوشیاری و با شناختی که از پدرشان داشتند، از طریق تلفن دستی با برادر بزرگشان تماس می گیرند و او را در جریان ماجرا می گذارند. به این ترتیب پلیس او را که در فرودگاه در انتظار بلیط هواپیما بود ، دستگیر می کند. وی پس ازدستگیری  اعتراف  به قتل وجیهه می کند و زندانی می شود. پیکر وجیهه ، زن مبارزی را که به خود جرات داده بود با ظلم به مبارزه برخیزد و سرنوشت خویش را به دست گیرد، در انبا ر خانه اش پیدا می کنند.

روز9 ژانویه 2003 پیکروجیهه را در حضور فرزندانش و جمعی ازآشنایان و دوستانش به خاک سپردند.  ما اعضاء سازمان زنان 8 مارس نیز حضور داشتیم، نه تنها به عنوان دوستانش، بلکه به عنوان زنانی که وظیفه خود می دانستند، در این روز بخصوص، بار دیگر به نظام مرد سالاری که زن را بخشی از مایملک خود میداند و در صورت جدائی به مرد اجازه قتل زن را می دهد، اعلان جنگ  دهند.

امسال مصادف است با یکمین سالگرد قتل وجیهه. مراسم بزرگداشت وجیهه را ما در شرایطی برگزار خواهیم کرد که طبق اخبار سازمان ملل هر ساله در دنیا حداقل 5000 زن به دست شوهرانشان به قتل می رسند و هزاران زن مفقودالاثرمی شوند.

خشونت علیه زنان زائیده نظام مردسالاری است که هر روز ابعاد آن گسترده تر می شود. جنبش زنان باید کار زار گسترده مبارزاتی را علیه خشونت براه اندازند. خشونت علیه زنان با تمام اشکال ستم بر زن فقط با مبارزات پیگیر زنان  می تواند این نظام مرد سالارانه را به گورستان ابدی دفن کند.

واحد هشت مارس سوئیس